“Τι μανία έχεις με τα bazaar”, ένα ερώτημα που φαίνεται εξαιρετικά λογικό απ’ τη στιγμή που η λέξη συνήθως συνδέεται με γιορτές για ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα να αποκαλούν χόμπι τους το “shopping”. Η λέξη όμως έχει επανακαθοριστεί σε μεγάλο βαθμό και πλέον πολλά bazaar στην Αθήνα αποτελούν ευκαιρία για παραγωγούς και δημιουργούς κάθε κλάδου – ανθρώπους που δεν αγόρασαν την προστασία που πουλάνε οι μεγάλες εταιρείες – να διαθέσουν στο ευρύ κοινό τα αποτελέσματα της δουλειάς τους.
Με αφορμή το πιο διάσημο, μάλλον, bazaar της Αθήνας, το γνωστό πια νομαδικό Meet Market που για το Σάββατο 23 και την Κυριακή 24 Φλεβάρη καταλαμβάνει το Γκρί Κτίριο στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης, επιλέγουμε δύο περιπτώσεις ανεξάρτητων παραγωγών/δημιουργών που τόσο η δουλειά τους όσο και η γενική προσέγγισή τους χαίρει της εκτίμησής μας και χωρίς δισταγμό μπορούμε να την προτείνουμε στους αναγνώστες μας.
Συνήθως τα “αγροτικά” επαγγέλματα προκύπτουν από κληρονομική ανάγκη. Υπάρχουν διαθέσιμα χωράφια ή/και καλλιέργειες και η τεχνογνωσία περνάει ομαλά από γενιά σε γενιά όπως συχνά γίνεται με τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Όταν όμως ο τριτογενής τομέας και τα αστεακά επαγγέλματα εν γένει γίνονται πιο εκμεταλλευτικά, κακοπληρωμένα και σπάνια, ενόσω η ζωή στην πόλη γίνεται όλο και πιο αποπνικτική, τότε είναι που εμφανίζεται μία μορφή υγιούς αναχωρητισμού που οδηγεί τους ανθρώπους στην επαρχία, όπου η κούραση της δουλειάς αντιστοιχεί στο προσωπικό τους μεράκι και όχι στην ικανή ή ανίκανη βούληση κάποιου μάνατζερ.
Αυτή φαίνεται να είναι και η περίπτωση του Δημήτρη Χατζίνα, του ανθρώπου πίσω από τα James’ Herbs. Με κατάρτιση τεχνικού Η/Υ και γραφίστα και ύστερα από μία σειρά δουλειών στον τομέα των υπηρεσιών, παίρνει απόφαση να φύγει για τα Λεύκτρα της Θήβας να γίνει μελισσοκόμος. Με πολλή υπομονή και σεμινάρια κατάρτισης, εισάγεται τόσο στις χαρές της άμεσης επαφής με τη φύση και των κοινοτικών στοιχείων της επαρχιακής ζωής, όσο και στις προφανείς δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος φεύγοντας από το χάος της πόλης. Ωστόσο, όπως λέει και ο ίδιος:
“Ήταν πολιτισμικό σόκ στην αρχή αλλά υπήρχαν οι βάσεις γι’ αυτό. Δεν προερχόμουν βέβαια ποτέ απο αγροτική οικογένεια, αλλά με την φύση τα είχα καλά και δεν με τρόμαζε. Εδώ είναι το κομμάτι που υπάρχει ο ρομαντισμός και πρέπει να είσαι πολύ χοντρόπετσος για να μην τον νιώσεις. Η βρεμένη γή, τα πρωινά ξυπνήματα που βλέπεις τον κόσμο καλυμμένο ακόμα με πάχνη, τα πρώτα χιόνια, οι ατελείωτες μέρες με βροχή. Πιστεύω και οι αγρότες που είναι πάππου προς πάππου αγρότες, το νιώθουν αυτό, ακόμα και αν δεν το παραδέχονται.”
Σιγά-σιγά απ’ τα μελίσσια πέρασε στα βότανα που σήμερα αποτελούν τον κύριο όγκο των πραγμάτων που βρίσκουμε στον πάγκο του. Τα βότανα αυτά κατηγοριοποιούνται σύμφωνα με τον ίδιο σε βότανα για ΟΜ-ΝΟΜ-ΝΟΜ, τουτέστιν βότανα για φαΐ (ρίγανη, θυμάρι, θρούμπι), τα βότανα για ΣΛΟΥΡΠ που γίνονται ροφήματα (τσάι βουνού, φασκόμηλο, μέντα, λουΐζα) και – φυσικά – τα ΕΙΔΙΚΑ ΒΟΤΑΝΑ ΓΙΑ ΣΛΟΥΡΠ που βοηθούν σε συγκεκριμένες παθήσεις, όπως είναι η αγριάδα, η τσουκνίδα, η μολόχα (με την εκπληκτική γεύση), το πολυκόμπι, ο λιναρόσπορος, ο ταραξάκος. Κατά την παραγωγή, αποφεύγει φάρμακα και λιπάσματα (ακόμα και την κοπριά) και αρκείται στο νερό και το ξεχορτάριασμα των αγριόχορτων “για να ζουν καλά τα βότανα”.
Ο πάγκος αυτός δεν εμφανίζεται μόνο στο Meet Market. Η τακτική δουλειά του Δημήτρη είναι στις λαϊκές αγορές, μέσα σε ένα αντιφατικό περιβάλλον που συναντιέται κόσμος κάθε ήθους και οικονομικού στρώματος, με έντονα καλά και έντονα κακά. Ενώ πολλοί άνθρωποι είναι ανοιχτοί και το περιβάλλον είναι κοινωνικό, “σαν διάλειμμα σε νηπιαγωγείο”, πολλά βρώμικα πράγματα μπορεί να κρύβονται κάτω απ’ την επιφάνεια, όπως οι γνωστές δράσεις της μαφίας και των χρυσαυγιτών. Αλλά αν δεν συμμετέχεις σε κυκλώματα, το αν θα πετύχεις στη λαϊκή είναι ευθέως ανάλογο με τη δουλειά που βάζεις.
Ο Δημήτρης αποτελεί μερός ενός ενδιαφέροντος σύγχρονου φαινομένου. Παρ’ ότι μεγαλωμένος στις γενιές του ίντερνετ, των εξεζητημένων μουσικών ακουσμάτων και της κουλτούρας των RPG και του Fantasy, εναρμονίζεται εύκολα με αυτό το περιβάλλον. Βρίσκει τις πτυχές αυτής της ζωής που του είναι οικείες και εναρμονίζεται μ’αυτές χωρίς υποκρισία. Αυτό είναι που του επιτρέπει να είναι δημιουργικός στο αντικείμενο του – όπως π.χ. όταν κοσμεί χιουμοριστικά τα ταμπελάκια των βοτάνων με χαρακτήρες του Λάβκραφτ, “ο Κθούλου προτείνει λουίζα”, “ο Αζάγκθοθ πίνει μόνο φασκόμηλο” – ενώ παράλληλα να καταθέτει και τη σκληρή δουλειά που χρειάζεται ώστε να μπορεί να εγγυηθεί την ποιότητα αυτών που πουλάει.
Αν για κάποιο λόγο δεν τον προλάβετε στο Meet Market, υπάρχει πάντα η ευκαιρία να τον βρείτε στο Facebook και στη λαϊκή του Παγκρατίου τις τρίτες ή σ’ αυτή κάτω απ’ το Χίλτον τις Παρασκευές. Δεν χρειάζονται περαιτέρω οδηγίες· ο ίδιος αποτελεί μία πρόσχαρη φιγούρα που σε έλκει από μόνος του να πλησιάσεις τον πάγκο.
Επόμενη Σελίδα: We Are Still Bold and Beautiful
Αν αναρωτηθούμε πώς αντιλαμβάνεται ο κόσμος τον ρουχισμό, οι απάντησεις είναι αποσπασματικές, πλην όμως καταιγιστικές: για τους πολλούς είναι κομμάτια πανί, μαζική παραγωγή, ευτελή υφάσματα, κραυγαλέες ανέμπνευστες στάμπες, άνευ λόγου εκκεντρικά κοψίματα, DJ’s σε αλυσίδες ρουχάδικων, στοκατζίδικα με τα ρέστα και ημερομηνία λήξεως για το κάθε τεμάχιο σαν κονσέρβα πουμαρό. Για τους λίγους είναι θεραπεία για την αριστοκρατική πλήξη, ευκαιρία για κοσμικά events σε πασαρέλες, fashion εκπομπές, πολλά λεφτά, ένα γκλαμουράτο χόμπι που εύκολα χάνει την όποια αίγλη του.
Όμως δεν σκέπτονται όλοι έτσι. Ή τουλάχιστον η σύμπραξη των We Are Still Bold and Beautiful δεν σκέπτεται έτσι. Το ρούχο μπορεί να είναι χώρος δημιουργίας, μια πρόκληση ισάξια του καμβά. Το ύφασμα, το σχέδιο, το υλικό, όλα περιέχουν ανθρώπινη εργασία και σε κάθε στάδιο της παρασκευής ενός ρούχου υπάρχει η ευκαιρία να ενσαρκώνονται ερεθίσματα κάθε είδους, να επιλέγεις απ’ ότι σε γοητεύει συνειδητά ή ασυνείδητα και να το επεξεργάζεσαι σύμφωνα με τα δικά σου κριτήρια.
Μια ματιά στη δουλεία τους το αποκαλύπτει κατευθείαν. Τα ρούχα αποτελούν έργα τέχνης, είναι δουλεμένα στην παραμικρή τους λεπτομέρεια με τις ίδιες ακριβώς απαιτήσεις ενός εκθέματος σε γκαλερί. Η συνήθης διαχωρισμένη αλγοριθμική διαδικασία “παίρνω μια στάμπα” – “διαλέγω ένα μέγεθος” – “βρίσκω ένα μπλουζάκι” και Print δεν υπάρχει σ’ αυτό που κάνουν. Το κάθε ρούχο είναι κάτι ολοκληρωμένο που θα μπορούσε να είναι μόνο έτσι· σ’ αυτόν τον τρόπο τυπώματος, μ’ αυτό το ύφασμα και ράψιμο και να φοριέται ως τέτοιο, ως κάτι μοναδικό που δεν σηκώνει παραλλαγές.
Ήδη μπορεί κανείς να υποψιαστεί τον ρηξικέλευθο χαρακτήρα του εγχειρήματος των We Are Still Bold and Beautiful. Παράγουν με τα χαρακτηριστικά και τους κανόνες της Υψηλής Ραπτικής αλλά σε τιμές του μαζικού εμπορίου. Χαριτολογώντας το αποκαλέσαμε “Prolet Couture”, αν και πιάνει αρκετά ως όρος τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το εμπορικό κομμάτι – μπράβο μας, είμαστε σπουδαίοι κι εμείς. Κάθε ρούχο βγαίνει σε περιορισμένα κομμάτια ωστέ να μη χάνεται η μοναδικότητα της εκάστοτε δουλειάς τους στο ένα σχέδιο που θα πουλήσει περισσότερο από τα άλλα λόγω της θέσης του σε κάποια βιτρίνα. Η κάθε κολεξιόν τους, δε, οργανώνεται σαν έκθεση: είναι θεματική, συνεκτική και η έμπνευσή τους ακολουθεί κανόνες ώστε κάθε φουρνιά να εκτιμάται με κριτήρια που ξεφεύγουν απ’ το απλό γούστο κάποιου στο ντύσιμο.
Πίσω από την ονομασία τους βρίσκουμε μια αρχιτέκτονα, έναν γραφίστα και μία εικαστικό, οι γνώσεις των οποίων από τα “επίσημα” επάγγελματά τους, τους επιτρέπουν να οργανώνουν περίτεχνα κάθε βήμα. Όπως λένε και οι ίδιοι, το We Are Still Bold & Beautiful δεν αποτελεί κάποια εταιρεία ρούχων αλλά μια ολόκληρη πλατφόρμα συνεργασίας που η δημιουργία ενδυμάτων δεν είναι παρά τμήμα της· ενα συνολικότερο concept με παιχνίδι πάνω σε παγανιστικά θέματα και αναφορές στη φύση, δουλεμένα κατάλληλα ώστε να αποφεύγεται η γραφικότητα που συναντάμε συχνά όταν καλλιτέχνες αγγίζουν τέτοιες εικόνες. Όλο αυτό είναι εξαιρετικά εμφανές τόσο στη φωτογράφηση της πρώτης κολεξιόν, όσο και στον τρόπο που αυτή κανονίστηκε: αυθόρμητα, με γνωστούς και φίλους, με τον ίδιο τρόπο που όλοι μαζευόμαστε μερικές φορές ξαφνικά με τους φίλους μας για ένα μεσημεριανό τραπέζι ή μια βόλτα.
Εκτιμητέο στοιχείο των We Are Still Bold and Beautiful είναι και το τσαγανό στην αντίληψή τους για το εγχείρημα. Δεν το βλέπουν ως λύση στην οποία στριμώχτηκαν λόγω κρίσης, αλλά ως το όχημα που τους επιτρέπει να δουλέψουν με όλη τους τη διάθεση, ελεύθεροι από τους καταναγκασμούς και την αρτηριοσκλήρωση της θεσπισμένης μόδας. Το εγχείρημα τους χτίζεται ώστε να έχει μέλλον, δίνοντας ένα ηχηρό παράδειγμα για το πώς μπορούν να λειτουργήσουν άνθρωποι με δημιουργική διάθεση στις σύγχρονες συνθήκες. Με φτηνές τιμές, χαρακτήρα και με τη σφαιρικότητα ενός στυλ που ενώ ανταποκρίνεται στο εξεζητημένο γούστο, αρέσει παράλληλα και “στη μαμά”.
Σε περίπτωση που δεν τους προλάβετε στο Meet Market, υπάρχει πάντα το facebook ή το tumblr και η δυνατότητα παραγγελίας μέσω αυτού. Και σίγουρα αξίζει τον κόπο.
Για τη φωτογράφηση:
© 2012 - 2023 · All Rights Reserved · Flows on Magma Framework
