Δεν ξέρουμε αν σας διέφυγε ή το πήρατε χαμπάρι, αλλά το A Quiet Place, η νέα horror ταινία του Τζον Κρασίνσκι (δηλαδή του Τζιμ από το αμερικάνικο The Office) έσκασε την περασμένη βδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες και έχει προκαλέσει έναν μίνι-πανικό γύρω απ’ το όνομά του. Δεν είναι μόνο ότι στις ΗΠΑ μάζεψε 50 εκ. δολάρια ήδη από το πρώτο του σαββατοκύριακο στο box office (γεγονός που το καθιστά το καλύτερο opening της Paramount μετά το Star Trek Beyond του 2016 και δεύτερο καλύτερο opening για το 2018 μετά το Black Panther), αλλά και το ότι έχει λάβει πολύ πολύ καλές κριτικές από όσους το απόλαυσαν – μια απ’ τις οποίες ήταν κι η δική μας. Καθώς λοιπόν χαιρόμαστε να βλέπουμε ταινίες τρόμου να τα πηγαίνουν καλά σε ταμεία και βραβεία (όπως τα It και Get Out πέρυσι), είτε πρόκειται για μικρές indie δουλειές είτε για μεγάλες στουντιακές παραγωγές, από την άλλη καλό θα ήταν αυτή η μικρή horror αναγέννηση να αποφύγει να μετατραπεί σε υπερτροφικά franchises γεμάτα sequels, prequels, διασυνδέσεις κλπ. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Cloverfield franchise, ας πούμε. Ενώ η πρώτη ταινία ήταν ΟΚ και η δεύτερη μια χαρά, το φετινό Cloverfield Paradox στο Netflix έριξε μια δυνατή τσεκουριά στην μέχρι τώρα ποιότητα του franchise, αποδεικνύοντας μάλλον ότι οι πρώτες δύο ταινίες δεν θα είχαν τίποτα να χάσουν αν ήταν αυτοτελή φιλμ. Ευτυχώς, βέβαια, αυτή ήταν η κατάληξη του A Quiet Place, το οποίο, σύμφωνα με την πρόσφατη συνέντευξη των σεναριογράφων Scott Beck και Bryan Woods στο Slash Film, κατά τα αρχικά στάδια της παραγωγής ήταν υποψήφιο ώστε να συνδεθεί με το Cloverfield σύμπαν. Οι Beck και Woods μας λένε ότι αρχικά η ιδέα τους είχε περάσει από το μυαλό, μιας και αμφότερα τα projects ήταν τότε υπό την αιγίδα της Paramount. Έτσι, λοιπόν, έδωσαν το pitch στα αρμόδια στελέχη ότι η ταινία τους θα μπορούσε να συνδεθεί με το Cloverfield. Για καλή τους τύχη, ήταν η ίδια η Paramount που επέλεξε να προχωρήσει αυτοτελώς με το A Quiet Place, παρόλο που ήταν ένα ριψοκίνδυνο horror project με ελάχιστους διαλόγους. Τέλος, αυτό που τονίζουν κι οι ίδιοι αργότερα στη συνέντευξη είναι ότι, παρόλο που γουστάρουν τις Cloverfield ταινίες, αναγνωρίζουν ότι κι οι ίδιοι σαν θεατές νιώθουν την ανάγκη για πρωτότυπες και αυτοτελείς ιδέες που δεν είναι μέρος κάποιου franchise αλλά στέκονται από μόνες τους σαν κινηματογραφικές εμπειρίες. Έτσι ακριβώς είναι, όπως τα λένε τα παιδιά.
