Δεν ξέρουμε αν σας το έχουμε ξαναπεί, αγαπητοί αναγνώστες κι αγαπητές αναγνώστριες, αλλά αγαπάμε πολύ τον Τζον Κάρπεντερ. Για την ακρίβεια, τον αγαπάμε πάρα πολύ. Τον έχουμε λατρέψει σε όλες τις 70s και 80s ταινίες του, από το Halloween μέχρι το They Live, τον έχουμε λατρέψει για τις εμφανίσεις του με την Ρούλα Κορομηλά, για τις απαντήσεις του σε νεοναζί, για την μουσική του, για όλες τις φορές που οι ταινίες του ενέπνευσαν κάτι σαν αυτό ή αυτό. [%contentAd%] Επίσης, κακά τα ψέματα, αγαπάμε και τον Ντουέιν The Rock Τζόνσον. Είναι ο πιο απολαυστικός και γλυκούλης τίγκας που παίζει αυτήν τη στιγμή στη μεγάλη οθόνη, κι είναι πιθανόν να αποτελέσει και τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ. Αυτές οι δύο αγάπες μας, λοιπόν, ακούγεται εδώ και καιρό ότι παίζει να έρθουν αρκετά κοντά. Το 2015 ακούστηκαν οι πρώτες φήμες ότι ο The Rock θέλει διακαώς να φτιάξει ένα remake του κλασικού cult αριστουργήματος Big Trouble in Little China, με σεναριογράφους τους Ashley Miller και Zack Stentz των Terminator: The Sarah Connor Chronicles, Fringe, Thor και X-Men: First Class. Έπειτα έπεσε σιγή ασυρμάτου και κανείς δεν ήξερε τι θα απογίνει το πρότζεκτ, ενώ κι ο ίδιος ο Κάρπεντερ αντιμετώπιζε ψιλο-χλιαρά το ενδεχόμενο remake – και δικαιολογημένα φυσικά. Όλα αυτά αλλάξανε χτες, όταν το Collider μίλησε με τον παραγωγό Hiram Garcia από την Seven Bucks Productions, στην ίδρυση της οποίας συμμετείχε και ο The Rock. Σύμφωνα με τον Garcia λοιπόν, το πρότζεκτ του Big Trouble in Little China προχωράει, αλλά δεν θα είναι πια remake. Σύμφωνα με την συνέντευξη, η επερχόμενη ταινία θα αποτελεί sequel και θα συνεχίσει την ιστορία από το φιλμ του 1986, επεκτείνοντας το κινηματογραφικό σύμπαν του. Με λίγα λόγια, ο The Rock δεν πρόκειται να υποδυθεί τον Jack Burton του αγαπημένου Κερτ Ράσελ, αλλά έναν διαφορετικό χαρακτήρα. Παράλληλα, ο Garcia δήλωσε πως η παραγωγή έχει προχωρήσει αρκετά, και στο κοντινό μέλλον θα πρέπει να αναμένουμε όλο και περισσότερες πληροφορίες για την ταινία. ΟΚ, γενικά δεν συμπαθούμε ιδιαίτερα ούτε τα remakes ούτε τα sequels ταινιών που έχουν κλείσει 30 και βάλε χρόνια στις αίθουσες, αλλά υπάρχει κάτι εδώ που μας κάνει να ψηνόμαστε κάπως.
