Η ενασχόληση με τα κοινά γενικότερα και η πολιτική συγκεκριμένα, είναι κάτι που υποθετικά αφορά όλους. Υποψήφιος στις εκλογές μπορεί να κατέβει οποιοσδήποτε απλά τυχαίνει όσοι κάνουν καριέρα σε αυτό το χώρο να προέρχονται συνήθως από τζάκια και μεγαλοαστικές οικογένειες. Σε μια χώρα που κατηγορείται συχνά ότι γυρνά την πλάτη στις παραδόσεις, η πολιτική παραμένει παραδοσιακή υπόθεση. Όπως σε διάφορα επαρχιακά μέρη υπάρχουν κάποια επίθετα που είναι σήμα κατατεθέν μιας περιοχής, έτσι και στην πολιτική ονόματα όπως το Μητσοτάκης, Παπανδρέου, Καραμανλής, σε βοηθούν να καταλάβεις αμέσως σε ποιο χωριό είσαι. Επειδή ωστόσο μιλάμε για κάτι που αφορά τη δημόσια σφαίρα, άνθρωποι με αναγνωρισημότητα άνοιξαν ένα νέο μονοπάτι που τσάκισε το κατεστημένο και τους επέτρεψε να κάνουν καριέρα στην πολιτική ακόμη κι αν ο Σταύρος Γεωργάς μοιάζει ρήτορας μπροστά τους. Αυτοί προέρχονται συνήθως από το χώρο της τέχνης ή του αθλητισμού αλλά εμείς θα ασχοληθούμε μόνο με τη δεύτερη κατηγορία. Μιας που προεκλογική περίοδος αφού, πάμε να θυμηθούμε τους αθλητές που είδαμε τα τελευταία χρόνια να κατεβαίνουν στην πολιτική και σύντομα απέδειξαν ότι αυτή η ιδέα δεν ήταν και τόσο καλή τελικά. Όχι τόσο για εκείνους αλλά σίγουρα για εμάς τους υπόλοιπους. Γιώργος Ανατολάκης Ξεκινάμε με τον Γιώργο Ανατολάκη καθώς αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για να γραφτεί αυτό το κείμενο. Ο Ανατολάκης υπήρξε για δέκα χρόνια παίκτης του Ολυμπιακού και είναι από τις φιγούρες που συνδέθηκαν όσο λίγοι με την επιστροφή της ομάδας στην κορυφή της Ελλάδας και με την κυριαρχία της τα επόμενα χρόνια. Ένας στόπερ που ταυτίστηκε με τον Ολυμπιακό και που χαρακτηριζόταν από το δυναμικό του παιχνίδι. Έτσι δυναμικά συνέχισε και στην πολιτική όταν το 2009 εκλέχτηκε βουλευτής με το ΛΑΟΣ στη Β’ Πειραιά. https://www.youtube.com/watch?v=99lNEDKX-z8 Το κόμμα δηλαδή που αποτέλεσε φυτώριο για διάφορες ταλεντάρες όπως οι Άδωνις, Πλεύρης, Βελόπουλος που σήμερα είναι υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας και που κουβάλησε την ακροδεξιά στην Ελλάδα μέχρι η χώρα να καταφέρει να βάλει στη βουλή τη Χρυσή Αυγή. Ο Ανατολάκης έγινε βουλευτής επειδή πατρίς-θρησκεία-οικογένεια και επειδή ήταν πρώην παίκτης του Ολυμπιακού. Όσο τίμησε με την παρουσία του τα βουλευτικά έδρανα μας θύμισε ότι υπήρξε ένα αξιοπρεπέστατο στόπερ. Βασίλης Κικίλιας Ο Βασίλης ο Κικίλιας είχε μια συμπαθητική καριέρα ως μπασκετμπολίστας που κορυφώθηκε με την παρουσία του στην καλή ΑΕΚ στην αρχή των 00s. Highlight της διαδρομής του ως παίκτης (μάλλον και ως πολιτικός) υπήρξε φυσικά η μανούρα του με τους μπάτσους δίπλα σε οπαδούς της ΑΕΚ σε μια φωτογραφία που αποτελεί κειμήλιο. Αν ο Μπίλαρος είχε μείνει εκεί πιθανότατα σήμερα θα τον είχαμε ξεχάσει και η ζωή μας θα ήταν καλύτερη, όμως αυτός αποφάσισε να τα μπλέξει με την πολιτική. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του 2009 κατάφερε να μπει στη βουλή το 2012 με τη Νέα Δημοκρατία και από τότε έχει πάρει ρτουζαπά τα υπουργεία καθώς το πολύπλευρο μπορεί και όχι ταλέντο του, του επιτρέπει να προσφέρει σε διάφορα πόστα. Πιο εντυπωσιακός υπήρξε πάντως στο Υπουργείο Υγείας από το 2019 μέχρι και το 2021, σε μια θητεία που χαρακτηρίστηκε από τη μαεστρική του διαχείριση στην πανδημία του κορονοϊού. Βασίλης Τσιάρτας Ο έτερος Βασίλης της λίστας είναι new entry στην πολιτική αλλά δεν χρειάζεται να τον αφήσουμε να δείξει έργο για να καταλάβουμε ότι η ενασχόλησή του με αυτή είναι κακή ιδέα. Ο άνθρωπος που έκοψε την Ελλάδα στα δύο με το επίθετό του όταν σε κάποια φάση του τα έσκασε ότι τον λένε Τσίαρτα και όχι Τσάρτα όπως τον έλεγαν τόσα χρόνια, υπήρξε σπουδαίος παίκτης. Το αριστερό του πόδι ήταν παγκόσμιας κλάσης και η ποιότητα του του επέτρεπε να ξεχωρίζει ακόμη κι αν στα περισσότερα ματς δεν προλάβαινε να ιδρώσει. Ο Τσιάρτας χάρισε στιγμές μαγείας με τις φανέλες των ΑΕΚ και Σεβίλλη αλλά μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας θεώρησε άδικο η πολιτική σκηνή να μην εμπλουτιστεί με τις ομοφοβικές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές του απόψεις και αποφάσισε να κατέβει στις εκλογές με την Εθνική Δημιουργία. Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρει, πάντως η οικογένειά του σίγουρα τον στηρίζει. Θοδωρής Ζαγοράκης Ο αρχηγός του πειρατικού, ο άνθρωπος που μας σήκωσε στον έβδομο ουρανό όλους αδέρφια. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης υπήρξε αρχηγός της εθνικής Ελλάδος που έστειλε κουβά όλο τον πλανήτη το 2004 και σαν ποδοσφαιριστής είχε αρκετά πράγματα να δείξει. Αποτέλεσε σημαία του ΠΑΟΚ, πέρασε από τη ΑΕΚ και έπαιξε στην Ευρώπη σε χρόνια που αυτό δεν ήταν απλό για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Αυτός ο ευρωπαϊκός του αέρας τον οδήγησε στην Ευρωβουλή ως ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας. Όσο αθόρυβη δουλειά έκανε στο γήπεδο, άλλο τόσο αθόρυβος ήταν και σαν πολιτικός αφού ο μόνος λόγος που τον θυμόμαστε είναι οι παρεμβάσεις του για τον ΠΑΟΚ που οδήγησαν και στην διαγραφή του από τον Κούλη. Πύρρος Δήμας Αν η σύγχρονη πολιτική ζωή της χώρας ήταν άνθρωπος, θα ήταν ο Πύρρος Δήμας. Μέσα από τη φτώχεια και το struggle έφτασε στα μεγαλεία, μετά εξαφανίστηκε και τώρα ψάχνει τρόπο να έρθει ξανά στο προσκήνιο. Ο Πύρρος Δήμας έμαθε στην Ελλάδα τι θα πει μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες και στην άρση βαρών είναι μια παγκοσμίως αποδεκτή φιγούρα. Σαν ένα λαϊκό παιδί της ελληνικής ομογένειας στην Αλβανία, ήταν ο ιδανικός υποψήφιος για το ΠΑΣΟΚ και μαζί του κατάφερε να μπει στη Βουλή. Μαζί με τη δύση του πράσινου ήλιου, έδυσε και η πολιτική καριέρα του Πύρρου Δήμα, ο οποίος τώρα ψάχνει να την αναγεννήσει καθώς συζητάει για μεταγραφή στον άλλοτε αιώνιο αντίπαλο,τη Νέα Δημοκρατία. Με όχημα τα τέσσερα ολυμπιακά του μετάλλια και την αγάπη του μέσου Έλληνα, ο Πύρρος ίσως κάνει την απαγορευμένη διαδρομή και μένει να δούμε πως θα τον υποδεχτούν οι οπαδοί της νέας του ομάδας αν τελικά κλειδώσει η μεταγραφή.
