Ήταν θέμα χρόνου, ήταν δίκαιο και έγινε πράξη. Ο Βασίλης Τσιάρτας κατεβαίνει στην πολιτική έτσι ώστε να φέρει στο δημόσιο λόγο ιδέες από περασμένες δεκαετίες όπου φτιάχνονταν δρόμοι και κοιμόμασταν με τα κλειδιά πάνω στην πόρτα. Η χρονική στιγμή ανακοίνωσης της υποψηφιότητας μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι, αφού συμπίπτει με το θάνατο του τέως βασιλιά και ο Βασίλης έρχεται να αναπληρώσει το πολιτικό αλλά και συναισθηματικό κενό, με όμορφες απόψεις όπως αυτή:

Για την ιστορία, το κόμμα το οποίο θα στεγάσει τα πολιτικά όνειρα του Τσιάρτα είναι η Εθνική Δημιουργία με πρωτοστάτες δυο από τα πλέον προοδευτικά μυαλά αυτού του τόπου. Τον Θάνο Τζήμερο και τον Φαήλο Κρανιδιώτη. Δύο προσωπικότητες που ιδεολογικά ταυτίζονται με το Τσίαρτα. Τόσο που κατάφεραν να ξεπεράσουν ακόμα και το ότι είναι αριστεροπόδαρος. Πλέον η πολιτική σκηνή της χώρας κερδίζει ακόμη έναν μεγάλο παίκτη, ο οποίος μπορεί να προσβάλλει πρόσφυγες, μετανάστες, ομοφυλόφιλους και γενικά οποιαδήποτε πληθυσμιακή ομάδα δεν συμβαδίζει με τα χρηστά ήθη, σα να βάζει να πιει ένα ποτήρι νερό.