Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γιορτάσεις τα 25 χρόνια Friends, το 1/4 αιώνα Φιλαράκια, το ιωβηλαίο της αμερικάνικης σειράς που πήρε την παιδική μας ηλικία στα νότια Βαλκάνια και την έκανε Μανχάταν. ΟΚ, ο καλύτερος τρόπος είναι μάλλον να έχεις προχωρήσει αρκετά στην ζωή σου, την ψυχική σου υγεία και την συναισθηματική σου ωριμότητα ώστε να μην χρειάζεσαι πλέον πεζά pop culture references ώστε να επικοινωνήσεις με άλλους ανθρώπους κι η νοσταλγία του εξιδανικευμένου παρελθόντος να είναι πια απλώς ένα βάρος που δεν βλέπεις την ώρα να αποτινάξεις από πάνω σου ώστε να ζήσεις πραγματικά. Λοιπόν, ναι, εμείς δεν θα κάνουμε αυτό. Θα κινηθούμε σε πιο κλασικά μονοπάτια. Συγνώμη μαμά αγαπητοί φίλοι και φίλες. Από την άλλη, υπάρχουν και κάποια μονοπάτια που μάλλον παραείναι κλασικά για τα γούστα μας. Πραγματικά, έχουμε βαρεθεί τα κλασικά αφιερώματα για τα Friends που αναπαράγουν το ίδιο μείγμα πληροφοριών, γνώσεων, εικόνων και ήχων ξανά και ξανά μέχρι να ξεζουμιστεί πλήρως η νοσταλγική οικειότητά μας προς την σειρά. Μαζί μ’ αυτά, έχουμε βαρεθεί και την παραφιλολογία των τελευταίων 15 χρόνων για την πιθανή επιστροφή της σειράς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να δούμε ακόμα κι αν ακόμα περνάμε τα σαββατοκύριακά μας βλέποντας Φιλαράκια στην τηλεόραση (έστω κι αν είναι πια στο Netflix αντί για το Star). Παρόλα αυτά, επειδή παράλληλα δεν είχαμε και τον απαραίτητο συνδυασμό όρεξης/χρόνου ώστε να ασχοληθούμε επισταμένα με μια πιο επεξεργασμένη ανάλυση της τηλεοπτικής κι ευρύτερα πολιτισμικής κληρονομιάς των Friends, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι ενδιάμεσο. Όταν προβάλλονταν τα Φιλαράκια στην ελληνική τηλεόραση, λοιπόν, η ντόπια συλλογική πολιτισμική συνείδηση είχε μοιραία μια περιορισμένη αντίληψη για το αμερικάνικο τηλεοπτικό πεδίο. Όχι ότι έλειπαν εντελώς τα αμερικάνικα τηλεοπτικά προϊόντα από την ελληνική tv των 90s (είχαμε μπόλικα πραματάκια που ξέρετε πολύ καλά ποια ήταν). Αν έλειπε κάτι, όμως, ήταν μια συνεκτική αφήγηση για την ίδια την αμερικάνικη tv, κάτι που να τοποθετεί αυτά που βλέπουμε σε ένα context. Για παράδειγμα, πώς να καταλάβεις το περιβάλλον όπου έσκασαν τα Φιλαράκια αν δεν ξέρεις τι είναι το Seinfeld; Πώς να εκτιμήσεις φουλ την Buffy αν δεν μπορείς να πιάσεις το πόσες καινοτομίες έφερε; Πώς να απομυθοποιήσεις τα ετοιματζίδικα αστυνομικά procedurals αν δεν ξέρεις ότι υπήρξε κι ένα Twin Peaks ή ένα Homicide; Θα μπορούσαμε να τα ξέρουμε όλα αυτά το 1995; Δύσκολο, θα έπρεπε αφενός να ήμασταν ήδη μύστες σειράκηδες σε μια περίοδο που δεν είχε αναπτυχθεί ακόμα το σπορ κι αφετέρου να μην πηγαίναμε ακόμα δημοτικό. Σήμερα όμως, που έχουμε αφιερώσει ήδη ένα ανησυχητικά μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής μας σε λιώσιμο σειρών από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είμαστε σε θέση να διακρίνουμε πολλά περισσότερα πράγματα στα Φιλαράκια απ’ ό,τι τότε. Πέρα από το να κατανοούμε πιο σφαιρικά το context του sitcom χιούμορ τότε (κι άρα ποιες πλευρές του έχουν γεράσει άσχημα σήμερα), βλέπουμε με διαφορετικό μάτι κάτι ακόμα: τις guest εμφανίσεις. Πάντα ήταν ένα από τα αγαπημένα πράγματα (και) του ελληνικού fandom, αλλά αναμενόμενα το επίκεντρό του ήταν τα ονόματα που ήταν μεγάλα ήδη από τότε. Ο George Clooney, ο Bruce Willis, o Brad Pitt, ο Robin Williams, η Christina Applegate, η Reese Witherspoon, o Alec Baldwin, η Brooke Shields, ο Ben Stiller, ο Billy Crystal, o Charlie Sheen, o Danny DeVito, η Julia Roberts, o Sean Penn, η Susan Sarandon, τα γνωστά. Εκτός αυτών, όμως, υπήρχε κι άλλη μια κατηγορία guest εμφανίσεων στα Φιλαράκια. Ήταν τα guest ηθοποιών που ήταν νωρίς για να τα πιάσουμε τότε. Αυτό με την σειρά του έχει δύο υποκατηγορίες: είτε ήταν νωρίς επειδή αυτοί οι ηθοποιοί έκαναν αργότερα το μπαμ, είτε ήταν νωρίς επειδή εμείς ακόμα δεν είχαμε δει τις άλλες εμφανίσεις τους στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, λοιπόν, μαζέψαμε τις 10 καλύτερες guest εμφανίσεις των Friends που ήταν πολύ μπροστά για την (ελληνική) εποχή τους. Fisher Stevens Από τα καλύτερα guest στην σειρά, ακόμα και πριν τον μάθουμε από αλλού. Έπαιζε τον ψυχαναλυτή γκόμενο της Phoebe που στην πρώτη σεζόν δίκασε ανελέητα το παρεάκι της σειράς για την φουλ αρρωστημένη συναισθηματική δυναμική στο εσωτερικό του. Αργότερα τον βρήκαμε στο Lost όπου έπαιζε τον μικρό ρόλο του George Minkowski. Επίσης είχε έναν φουλ καλτ ρόλο στο Hackers. Hank Azaria Έσκασε μύτη για πρώτη φορά στην πρώτη σεζόν ως επιστήμονας γκόμενος της Phoebe (υπάρχει ένα pattern εδώ) κι έκτοτε εμφανίστηκε κι άλλες, παίζοντας συνολικά σε 5 επεισόδια. Τον Azaria ουσιαστικά τον ξέραμε ήδη, αλλά χωρίς να το ξέρουμε. Ο λόγος είναι ότι κάνει ένα μάτσο φωνές των Simpsons εδώ και 30 χρόνια, ανάμεσά στους οποίους βρίσκεται ο Moe κι Apu. Steve Zahn Θα μπορούσαμε να τον ξέρουμε αν είχαμε δει το Reality Bites, αλλά ήμασταν ακόμα πολύ μικροί, οπότε ο gay ice dancer σύζυγος της Phoebe (οκ τι σκατά συμβαίνει) από την δεύτερη σεζόν δε μας είπε και πολλά. Αργότερα όμως, αφού είχαμε δει πια το αληθινό φως του David Simon, τον υποδεχτήκαμε όλο χαρά στο εξαιρετικό Treme (αλλά και σ’ έναν guest ρόλο στο Modern Family). Sherilyn Fenn Το μεγαλύτερό μου mindfuck προσωπικά όταν το συνειδητοποίησα. Και ναι, προφανώς και δεν είχαμε ιδέα ως πιτσιρίκια το 1997, αλλά η ηθοποιός που στην τρίτη σεζόν έπαιζε την γυναίκα της οποίας το ξύλινο προσθετικό πόδι έριξε στην φωτιά ο Joey (χριστέ μου) ήταν η Audrey Horne του Twin Peaks. Σόρι, διόρθωση: ήταν η απίστευτη, συγκλονιστική, εξαιρετική, αξεπέραστη Audrey Horne του Twin Peaks. Jon Favreau Το 1997 που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην τρίτη σεζόν της σειράς ως πλούσιος γκόμενος της Monica, ο Jon Favreau είχε μόλις εμφανιστεί στο indie hit Swingers, το οποίο είχε γράψει κιόλας. Αργότερα, έγινε μια από τις μεγαλύτερες φίρμες της απανταχού nerdοσύνης αφού σκηνοθέτησε το πρώτο Iron Man και συμμετείχε σε αμέτρητες ταινίες του Marvel Cinematic Universe ως παραγωγός ή/και ηθοποιός. Rebecca Romijn Μάλλον ήσσονος σημασίας ως guest στη σειρά, αφού ο χαρακτήρας του Dirty Girl που έπαιξε στην τέταρτη σεζόν δεν είναι κι ο πιο αξιομνημόνευτος, αλλά λίγα χρόνια αργότερα η Romijn πρωταγωνιστούσε στις πρώτες ταινίες X-Men ως Mystique, πριν αναλάβει η Jennifer Lawrence την αγγαρεία του να βάφεται μπλε για τον ρόλο. Paget Brewster Από τους αγαπημένους μου μικρούς guest ρόλους γενικά στα Friends. Ήταν φυσικά η κοπέλα πρώτα του Joey κι έπειτα του Chandler στον τέταρτο κύκλο. Λίγο αργότερα, η Brewster είχε σταθερούς κεντρικούς ρόλους στο American Dad και το Criminal Minds, αλλά πρωτίστως την αγαπήσαμε ξανά στις δύο τελευταίες σεζόν του Community. Jason Alexander Επίσης υπέροχος guest ρόλος, αφού έπαιζε τον τύπο που θέλει να αυτοκτονήσει ενώ η Phoebe προσπαθεί να του πουλήσει μελάνι στην έβδομη σεζόν. Φυσικά, το 2001 δεν ξέραμε πόσο σπουδαίος είναι ο Jason Alexander, αφού ακόμα δεν είχε έρθει στα μέρη μας το γρήγορο ίντερνετ ώστε να ανακαλύψουμε τι σημαίνει Seinfeld. Craig Robinson OK, σήμερα είναι μια από τις πιο λατρεμένες ξεχού φιγούρες της αμερικάνικης κωμωδίας. Το 2004 όμως, όταν έκανε την εμφάνισή του στην δέκατη σεζόν Friends ως υπάλληλος που απευθύνεται η Phoebe θέλοντας να γίνει Princess Consuela, ακόμα δεν είχαμε ιδέα. Από την επόμενη χρονιά, ο Robinson θα έπαιζε στο Office, στις ταινίες της συνομοταξίας Apatow/Rogen/Goldberg και στο Brooklyn Nine-Nine μεταξύ άλλων. Την ίδια περίοδο με τα Φιλαράκια έκανε και μια guest εμφάνιση στο Arrested Development, πράγμα για το οποίο τον αγαπάμε ακόμα περισσότερο. Jim Rash Υπάρχει κάτι πιο ταιριαστό από το γεγονός ότι ο τύπος που πανικοβάλλεται με το χαλασμένο φαλάντζι (sic) του αεροπλάνου στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς έγινε αργότερα ο Dean Pelton του Community; Όχι, δεν υπάρχει κάτι πιο ταιριαστό. Hugh Laurie Είναι το +1 αυτής της λίστας γιατί έχει μια ιδιαιτερότητα. Όντως, το 1998 πολλοί δεν ξέραμε τον Hugh Laurie όταν αυτός έσκαγε μύτη στην τέταρτη σεζόν δίπλα στην Rachel καθώς εκείνη ταξίδευε προς το Λονδίνο. Το σημαντικό εδώ βέβαια δεν είναι το γεγονός ότι αργότερα τον έμαθε όλος ο πλανήτης με το House, αλλά ότι θα έπρεπε να τον ήξερε ήδη λόγω της εξαιρετικής κωμικής δουλειάς του στο Blackadder και στο κωμικό ντουέτο Fry and Laurie. Και φυσικά, για κλείσιμο, τεράστια Isabella Rossellini:
