[break height=30]

Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το Smassing Culture

[break height=50]

Το Big Bang Theory μπήκε πλέον στην 11^η σεζόν του, αποδεικνύοντας ξανά ότι είναι μια από τις πιο επιτυχημένες τηλεοπτικές κωμωδίες. Το nerd παρεάκι, το οποίο μας έχει χαρίσει άπειρες στιγμές γέλιου, κατάφερε να μεταφέρει στον κόσμο της επιστήμης και της nerd κουλτούρας το επιτυχημένο παρεϊστικο concept που καθιέρωσαν τα Φιλαράκια. Μετά από 11 σεζόν και με άγνωστο (ευτυχώς) ακόμα το πότε θα τελειώσει η σειρά, δεν φαίνεται σε καμία περίπτωση βλάσφημη η συζήτηση αν το Big Bang Theory είναι καλύτερο τελικά και απ’ τα ίδια τα Φιλαράκια.

[break height=50]

Η μεγάλη επιτυχία της σειράς έδωσε την ευκαιρία στο CBS να αρχίσει να πειραματίζεται με spin-offs, ενώ ακόμα δεν έχει τελειώσει η σειρά. Σπάνιο φαινόμενο βέβαια αυτό. Συνήθως οι παραγωγοί δημιουργούν spin-offs μετά το τέλος της σειράς, ώστε να απαλύνουν των πόνο των fans, άλλες φορές επιτυχημένα, όπως το Better Caul Saul, ενώ άλλες φορές με παταγώδη αποτυχία (σορρυ Joy, θα σ’ αγαπάμε για πάντα).

Το Young Sheldon είναι λοιπόν, ένα prequel ουσιαστικά του Big Bang Theory, όπου μας παρουσιάζει την παιδική ηλικία του (λατρεμένου σε όλους) Sheldon. Ήδη από το Big Bang Theoryέχουμε ακούσει πολλές ιστορίες για το παιδί – θαύμα που πήγε στο λύκειο παιδί και έφηβος στο πανεπιστήμιο. Αυτές τις ιστορίες θέλει να αναπαραστήσει το Young Sheldon φέρνοντας στο προσκήνιο πρόσωπα που έχουμε ήδη γνωρίσει, όπως τη θεούσα μητέρα του Sheldon, ή τη γιαγιά του (τη Meemaw του), αλλά και συνήθειες της παιδικής του ηλικίας, όπως η παρακολούθηση της επιστημονικής εκπομπής του καθηγητή Proton ή και του Soft Kitty (που σίγουρα θα μας παρουσιάσουν πώς ξεκίνησε). Και επειδή όλοι τώρα σκεφτόμαστε αυτό το εθιστικό νανούρισμα, ας το ακούσουμε πριν το σχολιασμό του 1^ου επεισοδίου.

Αν έπρεπε να βρούμε ένα βασικό χαρακτηριστικό του Young Sheldon, τότε αυτό θα ήταν σίγουρα η νοσταλγία. Δεν είναι κρυφό ότι στη νοσταλγία τα τελευταία χρόνια επενδύουν τα λεφτά τους πολλές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές (τα παραδείγματα είναι άπειρα: Star Wars, Stranger Things). Έτσι λοιπόν και το Young Sheldon ποντάρει στη νοσταλγία με διπλό τρόπο. Αφενός η δεκαετία του ’80 βρίσκεται παντού: στις τηλεοράσεις, στα μαγαζιά, στο στυλ των μαθητών στο σχολείο, παντού. Μάλιστα το Young Sheldon εύστοχα θέλει να μας τοποθετήσει στο Texas της δεκαετίας του ’80, δηλαδή σε μία απ’ τις πιο συντηρητικές κοινωνίες του Νότου των ΗΠΑ, σε μια περιοχή δηλαδή που εξηγεί την βαθιά θρησκευτική πίστη της μητέρας του.

[break height=50]

Αφετέρου η νοσταλγία του Young Sheldon είναι και προς τον ίδιο το χαρακτήρα, τον Sheldonδηλαδή. Ο Sheldon σε σχέση με τις πρώτες σεζόν του Big Bang Theory έχει αλλάξει πολύ, ακολουθώντας και τις αλλαγές που έχουν γίνει σε όλη τη σειρά με την εξέλιξη των βασικών χαρακτήρων. Δεν γίνεται όλη η παρέα να βρίσκει ζευγάρι, να παντρεύεται, να κάνει παιδιά και ο Sheldon να μείνει η αντικοινωνική nerd ιδιοφυία των πρώτων σεζόν. Ήταν επιλογή και λογικό επόμενο των σεναριογράφων μαζί με την ιστορία να ωριμάσει και ο Sheldon. Ο άνθρωπος που στις πρώτες σεζόν δεν ξεχώριζε το σαρκασμό, ακολουθούσε πιστά το πρόγραμμά του που επαναλαμβανόταν κάθε εβδομάδα και ήταν πιθανό ότι αναπαράγεται σαν αμοιβάδα, κάποια στιγμή βρήκε και αυτός την Amy, τον θηλυκό Sheldon που πέρασε τα πάνδεινα μέχρι να της κάνει πρόταση γάμου στο φινάλε της 10^ης σεζόν.

Ο Sheldon της 11^ης σεζόν εξακολουθεί να είναι αξιαγάπητος και σίγουρα ο πιο αστείος χαρακτήρας της σειράς, αλλά είναι ένας διαφορετικός Sheldon, από αυτόν που γνωρίσαμε στις πρώτες σεζόν. Όμως το Young Sheldon πρέπει να μας αφηγηθεί την ενηλικίωση του αρχικού Sheldon και ίσως αυτό είναι και το μεγαλύτερό του στοίχημα. Ο Young Sheldon δεν μπορεί να έχει αίσθηση του χιούμορ, δεν μπορεί να είναι κοινωνικός, δεν μπορεί να είναι τρυφερός. Πρέπει να είναι ιδιοφυία για την ηλικία του, να γνωρίσει σταδιακά τη μαζική κουλτούρα και τα comics, να συγκρούεται με τη φανατική θρησκευτική πίστη της οικογένειάς του και να γίνει φυσικός. Στο 1^ο επεισόδιο όμως αυτά τα στοιχεία εμφανίστηκαν αντιφατικά. Ο Sheldon έχει τις κλασσικές εμμονές του (όπως με το παπιγιόν), ενώ εύστοχα τη συμβίωση με τα αδέρφια του την παραλλήλισε με την εργαστηριακή μελέτη της ζωής των πιθήκων. Όμως αντίθετα το μεγαλύτερο λάθος (που δείχνει πολλά) για τη σειρά είναι ότι προσπάθησαν να δείξουν ήδη απ’ το 1^ο επεισόδιο και την τρυφερή-ανθρώπινη πλευρά του (γιατί;;;;;). Ο Sheldon που συμπονεί τον πατέρα του και τον πιάνει απ’ το χέρι στην οικογενειακή προσευχή, δεν είναι αυτός που όταν μεγαλώσει θα γίνει ο Sheldon των πρώτων σεζόν, αλλά είναι κάποιος που θα μεταπηδήσει κατευθείαν στο στάδιο που θα αναπτύξει την κοινωνικότητά του. Ίσως αυτή η σκέψη των σεναριογράφων να είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση για την προοπτική του Young Sheldon.

[break height=50]

Τα προβλήματα της σειράς όμως δεν σταματούν εδώ. Το Young Sheldon παρουσιάστηκε πολύ αγχωμένο να μας δείξει τι θέλει να γίνει. Στην πραγματικότητα φαίνεται να μην ξέρει ποιο θέλει να είναι το κοινό του. Θέλει να προσελκύσει το ενήλικο κοινό των fans της σειράς, που θέλουν να μάθουν πώς δημιουργήθηκε ο αγαπημένος τους χαρακτήρας; Ή θέλει να προσελκύσει ένα παιδικό – εφηβικό κοινό, παρουσιάζοντας έναν ιδιότροπο Ντένυ, τον τρομερό; Τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι πιο πολύ σε παιδική σειρά παραπέμπει το σενάριο, το οποίο μοιάζει περισσότερο με μια σειρά Cooper’s family, παρά Young Sheldon.

[break height=50]

Όσον αφορά το casting της σειράς, κατ’ αρχήν ο Iain Armitage (Big Little Lies), ως Young Sheldonέχει στηθεί αρκετά καλά απ’ την παραγωγή και ανταποκρίνεται μια χαρά στο ρόλο του. Βέβαια βοηθάει και η αφήγηση του ίδιου του Sheldon, δηλαδή του Jim Parsons (Big Bang Theory, Home, Hidden Figures), που δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε τι βλέπουμε. Η Zoe Perry (The family, No pay nudity) μας έδωσε ίσως κάποιες απ’ τις καλύτερες στιγμές στο επεισόδιο αποδεικνύοντας την καλή της χημεία με τον Iain Armitage και επιπλέον ότι έχει μπει επιτυχημένα στο ρόλο της τρυφερής μητέρας του Sheldon. Στον αντίποδα ο Lance Barber (Gangster squad, Leatherheads), ως πατέρας του Sheldon, ίσως είναι ο πιο αδιάφορος χαρακτήρας του επεισοδίου. Είναι απορίας άξιο πώς από αυτόν τον πατέρα, που καθόλου δεν θυμίζει πατέρα στο Texas του ’80, ο εγωπαθής και πεισματάρης Sheldon θα αναγκαστεί να κάτσει στον καναπέ για να μάθει να βλέπει αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Αλλά πέρα από την κακή ερμηνεία του, ο Lance Barber έχει ξαναπαίξει στο Big Bang Theory, ως ο τραμπούκος πρώην συμμαθητής του Leonard και τώρα παίζει τον πατέρα του Sheldon. Περίεργη σίγουρα επιλογή. Επιπλέον η επιλογή να μην χρησιμοποιηθούν οι ίδιες ηθοποιοί που έχουν ερμηνεύσει τη μητέρα και τη γιαγιά του Sheldon στην αυθεντική σειρά δεν ξέρουμε αν πάρθηκε επειδή εκείνες αρνήθηκαν ή επειδή δεν το ήθελε η παραγωγή, ώστε να εστιάσει στο ρεαλισμό της ηλικίας, πάντως σίγουρα αφαιρεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα από τη νέα σειρά.

[break height=50]

Το Young Sheldon, μπορεί να έκανε κακό ξεκίνημα, αλλά δεν αποκλείεται να βελτιωθεί στη συνέχεια. Έτσι κι αλλιώς το πιλοτικό επεισόδιο συνήθως δεν είναι και το καλύτερο. Βέβαια για να βελτιωθεί η σειρά πρέπει να μας παρουσιάσει όμορφα τις ιστορίες που ανυπομονούμε να δούμε και όχι να τις ρίξει ατσούμπαλα, απλά για να μας ενθουσιάσει. Και είναι πολλές αυτές οι ιστορίες. Ποιο ήταν το πρώτο κόμικ του Sheldon; Γιατί αγαπάει τόσο πολύ τη γιαγιά του; Πώς βγήκε το soft kitty; Bullying στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, πρώτες ανακαλύψεις, αμφισβήτηση του Θεού. Ο Young Sheldonέχει όλες τις δυνατότητες να μας προσφέρει πολλές ώρες διασκέδασης στο μέλλον και μακάρι να το κάνει.

[break height=50]

Το κοινό του Big Bang Theory ξέρει ότι δεν θα δει στο Young Sheldon κάτι σαν την αυθεντική σειρά. Το Big Bang Theory είναι επιτυχημένο ως σύνολο για το παρεϊστικο concept, ενώ το Young Sheldonέχει έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Έτσι κι αλλιώς ο κάθε χαρακτήρας στο Big Bang Theoryέχει τη δικιά του σημασία. Δεν υπάρχει Big Bang χωρίς το ενοχλητικό καμάκι του Howard, την τσιριχτή φωνή της Bernadette, τον ντροπαλό Raj, τον αυτοκτονικό Stewart, τον ασθματικό Leonardκαι φυσικά την αξιολάτρευτη wanna be nerd Penny (οι αδυναμίες δύσκολα κρύβονται). Όλοι οι χαρακτήρες έχουν αγαπηθεί πολύ και μετά το τέλος της σειράς μόνο ευπρόσδεκτο θα ήταν να δημιουργήσουν με αυτούς νέες ιστορίες οι σεναριογράφοι.

[break height=50]

Το Young Sheldon είναι μια έξυπνη ιδέα, αλλά πρέπει να αλλάξει πολύ από αυτό που είδαμε προχθές για να συνεχίσουμε το βλέπουμε για πολλές σεζόν ακόμα, μέχρι να μεγαλώσει ο Iain Armitage και να γίνει ο Sheldon που κάπου στη 10^η σεζόν θα νοικιάσει ένα διαμέρισμα σε μια πολυκατοικία με χαλασμένο ασανσέρ.

[break height=80]

Ο Μάνος Βασιλείου-Αρώνης γεννήθηκε το 1993, δηλαδή ήταν 6 χρονών όταν είδε πρώτη φορά το Star Wars. Κάπου στο Λύκειο κατέληξε ότι η αλήθεια βρίσκεται στον Sheldon και από τότε προσπαθεί να ανακαλύψει τον κόσμο των nerds και των superheroes, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Αγαπημένο του χρώμα το κόκκινο: στις σημαίες, στον Flash, στον Deadpool, ενώ στις μπλούζες το προτιμά με λευκές λωρίδες. Τελευταία το παίζει και ιστορικός, χωρίς καμία επιτυχία.