“What am I doing with my life? I’m so pale. I should get out more. I should eat better. My posture is terrible. I should stand up straighter. People would respect me more if I stood up straighter. What’s wrong with me? I just want to connect. Why can’t I connect with people? Oh, right, it’s because I’m dead. I shouldn’t be so hard on myself. I mean, we’re all dead. This girl is dead. That guy is dead. That guy in the corner is definitely dead. Jesus these guys look awful.” – R

Ζόμπι με συνείδηση και καρδιά (Nicholas Hoult), που δε θυμάται το όνομα του, αλλά παίρνει όρκο ότι ξεκινάει από ρο, γνωρίζει κοπέλα (Teresa Palmer) σε επιδρομή. Εν μέσω μακελειού την ερωτεύεται από την πρώτη ματιά, την προστατεύει και ανάμεσα τους γεννιέται κάτι που θα τον κάνει λίγο πιο ανθρώπινο, παρά τις αντιδράσεις που θα συναντήσουν στο ματωμένο δρόμο τους.

Σενάριο βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Isaac Marion και διασκευασμένο για τη μεγάλη οθόνη από το σκηνοθέτη της ταινίας Jonathan Levine της φήμης των “The Wackness” και “50/50”. Το “Warm Bodies” δεν είναι παρά ένα μείγμα εκκεντρικής κωμωδίας τρόμου και παράξενης ρομαντική κομεντί, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει μια καυστική ματιά στην εποχή των social media και εξυπηρετεί σαν μια αλληγορία πάνω στη διαφορετικότητα. Η ταινία πιστώνεται σαν η πρώτη που δίνει ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε ζόμπι και στο ότι εξιστορείται μέσω της αφήγησης ενός ζωντανού νεκρού, κάτι που όπως παραδέχεται και ο δημιουργός της οδηγεί τη συγκεκριμένη μυθολογία προς μία εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Η γοητεία του φιλμ σε ενθαρρύνει να παραμερίσεις τις όποιες δημιουργικές ελευθερίες έχουν παρθεί, κάτι στο οποίο συμβάλει και η πανταχού παρουσία της αρχικής ιστορίας του Σαίξπηρ, «Ρωμαίος Και Ιουλιέτα» – οι αναφορές στο κλασικό έργο ξεκινάνε από τα ονόματα των πρωταγωνιστών, “R” όπως “Romeo”, “Julie” όπως “Juliet”, και φθάνουν μέχρι μερικές αναφορικές σκηνές όπως αυτή στο μπαλκόνι της ηρωίδας.

Τα υπόλοιπα βασικά συστατικά που κάνουν το “Warm Bodies” να ξεχωρίζει είναι ο καλός ρυθμός του, η ωραία σκηνοθεσία, η φανταστική μουσική επιμέλεια και φυσικά η εκπληκτική αίσθηση του χιούμορ του, ενώ παράλληλα δε φοβάται να είναι προκλητικά ρομαντική και αισιόδοξη, καθώς ο πυρήνας της ιστορίας είναι ότι η αγάπη δίνει ζωή στους ανθρώπους, έστω και σε αυτούς που καταναλώνουν εγκέφαλο για να μην πεθάνουν. Η αφήγηση/εσωτερικοί μονόλογοι του Hoult (“X-Men: First Class”, “About A Boy”) είναι με διαφορά το πιο ελκυστικό στοιχείο αυτής της μετα-αποκαλυπτικής ιστορίας αγάπης και πάνω της/τους βασίζεται το μεγαλύτερο μέρος της κωμωδίας. H χημεία των δύο πρωταγωνιστών είναι ακόμη ένα σημαντικό προσόν της ταινίας. Σε αντίθεση με τον John Malkovich, ο οποίος δίνει μια από τις χειρότερες ερμηνείες της καριέρας του.

Μοιάζοντας περισσότερο με τα επικά “Shaun Of The Dead” και “Zombieland”, παρά με το “Walking Dead”, το “Warm Zombies” είναι μια τρομερά ευχάριστη προσθήκη στις ταινίες του είδους, ιδανική για οικιακή κατανάλωση, οπότε γι’ αυτό εδώ τίποτα λιγότερο από…

3.5/5

Το trailer της ταινίας:

Μερικά από τα τραγούδια που ακούγονται στην ταινία:

Η πρωτότυπη μουσική της ταινίας:

warm bodies