Ε, εντάξει τώρα, άμα είναι να πιάσουμε συνολικά τα ντραγκς και τι σινεμά θα πρέπει να βάλουμε μέσα σχεδόν οτιδήποτε έχει συμβεί σ’ αυτήν την έκφυλη τέχνη των σάτιρων του Χόλιγουντ που μόνο σκοπό έχουν να τραβήξουν τη νεολαία μακριά από το δρόμο του Θεού ώστε να τους στρώσουν έναν σελιλόιντ δρόμο που οδηγεί κατευθείαν στην Κόλαση. Θα έπρεπε, λοιπόν, να βάλουμε μέσα περίπου όλες τις ταινίες των 80s, όλες τις stoner ταινίες του Kevin Smith ή του Seth Rogen, όλες τις ψυχεδελικές ταινίες των 60s και 70s, όλα τα γκανγκστερικά δράματα που έχουν γίνει ποτέ, όλα τα Trainspotting και Pulp Fiction και Fear and Loathing in Las Vegas του κόσμου.

[%contentAd%]

Επειδή όμως δεν είμαστε τίποτα μπάτε σκύλοι να γράφουμε random πράγματα στην τύχη χωρίς συνοχή, θα εστιάσουμε σε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Θα πιάσουμε δηλαδή τις αγαπημένες μας ταινίες και σειρές που πιάνουν τα ναρκωτικά (και τον πόλεμο εναντίον τους) και τον ξεζουμίζουν. Και σάμπως τι βγαίνει σαν απόσταγμα, αγαπητοί φίλοι και φίλες; Ένα υπέροχο και αισιόδοξο μείγμα από σκληρές κόντρες στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικό, βρώμικες μπίζνες εισαγγελέων, πολιτικών και ναρκο-βαρώνων, σπαταλημένες ζωές σε γκέτο και φαβέλες, σκληρά καριολίκια από το FBI ή τις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής, οικονομική διαφθορά, καταιγιστική βία στους δρόμους, κοινωνικό ρεαλισμό – όλα αυτά για τα οποία αγαπήσαμε το Sicario του Ντενί Βιλνέβ πριν από τρία χρόνια.

Με αφορμή το sequel του, Day of the Soldado, το οποίο κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες, βάζουμε κάτω και σας προτείνουμε τις αγαπημένες μας ταινίες και σειρές με βίαιες συμμορίες, σκληρά κυκλώματα, αδίστακτα καρτέλ, στραβά ντηλς, ανθρώπινη δυστυχία και άλλα τέτοια όμορφα πράγματα που ξέρουμε ότι σας αρέσουν. Εντάξει, δεν θα σας προτείνουμε να δείτε το Narcos ή το Scarface, αφού ξέρουμε ότι τα έχετε δει ήδη, αλλά ούτε και ωραιότατα ντοκιμαντέρ σαν το Cartel Land ή το The House I Live In. Διαλέξαμε 10 ταινίες και σειρές μυθοπλασίας από το 2000 και μετά. Είναι αυτές. Σας τις προτείνουμε.

Traffic (2000)

Κλασικά πράγματα. Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ είναι γνωστός μάστορας σε τηλεόραση και σινεμά κι εμείς τον αγαπάμε ιδιαιτέρως. Εδώ, στο Traffic, βρισκόταν στην πιο φιλόδοξη φάση του και έφτιαξε ένα μίνι-έπος που βλέπει τόσο σφαιρικά και πολύπλευρα και καταιγιστικά το εμπόριο ναρκωτικών όσο λίγες άλλες ταινίες τα τελευταία χρόνια.

The Wire (2002)

Βασικά, δεν ξέρουμε τι κάνετε σ’ αυτήν την λίστα αν δεν έχετε δει το The Wire. Όχι, ακόμα καλύτερα, δεν ξέρουμε τι κάνετε στη ζωή σας αν δεν έχετε δει το The Wire. Κι αν το έχετε δει βασικά, ξαναδείτε το. Ποτέ δεν είναι κακή ιδέα να ξαναδείς το The Wire.

City of God (2002)

Απ’ τις ταινίες που στιγμάτισαν τα κινηματογραφικά βιώματα της γενιάς των σημερινών 30κάτι που την είδαν στην εφηβεία τους, η Πόλη του Θεού του Fernando Meirelles μας έδειξε μια πλευρά της ζωής στις βραζιλιάνικες παραγκουπόλεις που είναι εξίσου βίαιη, σκληρή αλλά και κινηματογραφικά συναρπαστική, γαμώτο.

Maria Full of Grace (2004)

https://www.youtube.com/watch?v=RZlgZGMVFFs

Από τις πιο ανθρώπινες και συγκινητικές ματιές στην σκληρή φάση της ζωής υπό την σκιά των Κολομβιανών καρτέλ. Επίσης, εξαιρετική η ερμηνεία της Catalina Sandino Moreno, δίκαια όλα τα βραβεία και οι υποψηφιότητες που πήρε για την ερμηνεία της ως Maria Alvarez.

No Country for Old Men (2007)

Μην ξεχνιόμαστε: η φανταστική ταινία των αδερφών Κοέν περιστρέφεται πρωτίστως από ένα ντηλ που στραβώνει και διαδραματίζεται στις συνοριακές πόλεις El Paso και Eagle Pass του Τέξας, ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Μεξικό. Κατά τ’ άλλα, ό,τι και να πούμε γι’ αυτό το μεγαλοπρεπές, σκοτεινό και διακριτικά πλην θανατηφόρα κωμικό δημιούργημα θα είναι λίγο.

Sin Nombre (2009)

Η πρώτη ταινία του Cary Fukunaga, δηλαδή του ανθρώπου που αργότερα γύρισε ολόκληρη την πρώτη σεζόν του True Detective και πιο αργότερα το εξαίρετο πολεμικό δράμα Beasts of No Nation. Ε, το Sin Nombre είναι ένα ευαίσθητο και σκληρό περιπετειώδες θρίλερ για την μετανάστευση και το εμπόριο ναρκωτικών στη Λατινική Αμερική.

Güeros (2014)

Ένα απ’ τα πιο υπέροχα πράγματα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο λατινο-αμερικάνικο σινεμά. Το ανεξάρτητο Gueros του Alonso Ruizpalacios είναι σκληρό και ειρωνικό, ζοφερό αλλά και αστείο. Δεν είναι ακριβώς ταινία για ναρκωτικά και καρτέλ, αλλά άμα την δείτε θα πιάσετε πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι φτωχός και αποκλεισμένος στην Πόλη του Μεξικού με τη ζωή της παρανομίας να σου κλείνει το μάτι.

El Chapo (2017)

Εμφανώς επηρεασμένο από την επιτυχία του Narcos, το Netflix πέρυσι έριξε και το χαρτί του El Chapo (κατά κόσμον Joaquín Guzmán), δηλαδή του έτερου pop συμβόλου των λατινο-αμερικάνικων καρτέλ, πιάνοντας τη ζωή του από τα 80s στο Μεξικό μέχρι την σύλληψή του το 2016.. Η τρίτη σεζόν της σειράς ξεκινάει την επόμενη βδομάδα, στις 9 Ιουλίου.

Snowfall (2017)

26 χρόνια μετά το φοβερό κινηματογραφικό του ντεμπούτο, Boyz n the Hood, ο John Singleton επέστρεψε πέρυσι στην αφήγηση των σκληρών ιστοριών από τα γκέτο του Λος Άντζελες, εστιάζοντας αυτήν την φορά στο μαζικό εμπόριο κρακ στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Sicario: Day of the Soldado (2018)

Ε, ναι, τα ξαναείπαμε: το Sicario 2 ανέλαβε το πρώτο βήμα για ένα franchise που δεν έμοιαζε να υπάρχει λόγος να χτιστεί, αλλά παρόλα αυτά κατάφερε να δημιουργήσει μια αποπνικτική, σκληρή, μηδενιστική, ζοφερή ατμόσφαιρα – απ’ αυτές που δεν βλέπουμε και τόσο συχνά να υλοποιούνται πετυχημένα.

sicario