Θυμάστε, αγαπητοί φίλοι, που ο 86χρονος Αλεχάντρο Xοδορόφσκι σας ζητούσε να ανταλλάξετε τα χρήματά σας με Ποιητικά Χοδοροφσκοδόλλαρα προκειμένου να ολοκληρώσει την 9η ταινία του; Θυμάστε που τελικά δεν του δώσατε λεφτά γιατί είστε κτήνη και αλήτες χωρίς καρδιά;

485x350_facebook_f_01

Ε, ευτυχώς ο μετρ του μαγικού σουρεαλισμού, Αλεχάντρο Χοδορόφσκι δε χρειάστηκε τα δικά σου τα λεφτά και κατάφερε να ολοκληρώσει την ταινία του «Ποίηση χωρίς τέλος» (Poesia Sin Fin – 2016) ακόμα και χωρίς τη βοήθειά σου.

Στην αυτοβιογραφική αυτή ταινία θα πρωταγωνιστεί ο γιος του Αλεχάντρο, Άνταν Χοδορόφσκι, ο οποίος θα υποδύεται τον πατέρα του.

485x350_facebook_f_02

Στο “Ποίηση χωρίς τέλος”, το οποίο μάλλον γυρίστηκε με ποιητικά χοδοροφσκοδόλλαρα θαυμαστών του σκηνοθέτη ανά τον κόσμο, παρακολουθούμε τη ζωή του σκηνοθέτη τότε που ήταν στα ντουζένια του και συναναστρεφόταν όλη τη διανόηση και τους νέους ποιητές της Χιλής σε ένα κλίμα απελευθέρωσης από οικογενειακούς περιορισμούς και της ένταξής του στους μποέμ καλλιτεχνικούς κύκλους.

Στα 86 του χρόνια, ο Χοδορόφσκι φαίνεται ακόμα το ίδιο διαυγής και το ίδιο παρανοϊκός, και σίγουρα πιο κουλ απ’ όσο θα μπορέσει να γίνει οποιοσδήποτε από εμάς ανεξαρτήτου ηλικίας, και μπράβο του. Η «Ποίησή χωρίς τέλος» έρχεται στο Άστορ από την Weird Wave την Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου.

poesia_70x100_f_web

Επίσημη Συμμετοχή στο Τμήμα «Quinzaine: 15νθήμερο των Σκηνοθετών», Κάννες 2016
Βραβείο Τιμής Pardo d’Onore, Locarno – για το σύνολο του έργου του

ΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Poesia Sin Fin / Endless Poetry

μια ταινία του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι

29 Δεκεμβρίου στους Κινηματογράφους από την Weird Wave

«Ίσως η καλύτερη του. Φελινική και βαθιά συγκινητική», VARIETY

Ο μετρ του σουρεαλισμού, Αλεχάντρο Χοδορόφσκι, επιστρέφει στα 87 του χρόνια, με την αυτοβιογραφική Ποίηση χωρίς τέλος!

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Αλεχαντρίτο» βρίσκεται ο πολυτάλαντος γιος του, Άνταν – βραβευμένος για το Santa Sangre και ευρύτερα γνωστός στους μουσικούς κύκλους ως Adanowsky-, ενώ τη Διεύθυνση Φωτογραφίας υπογράφει ο πολυβραβευμένος – και μεγάλος θαυμαστής του Χοδορόφσκι – Κρίστοφερ Ντόιλ.

Βρισκόμαστε στο Σαντιάγο της Χιλής. Τη δεκαετία του ’40 και του ’50 ο «Αλεχαντρίτο» Χοδορόφσκι αποφασίζει να γίνει ποιητής, ενάντια στη θέληση της οικογένειάς του. Μπαίνοντας στους κύκλους της καλλιτεχνικής αβάν γκαρντ της εποχής, ο εικοσάχρονος Αλεχάντρο θα γνωρίσει τον Ενρίκε Λιν, τη Στέλλα Ντίαζ, τον Νικάνορ Πάρρα και άλλους πολλά υποσχόμενους αλλά άγνωστους ακόμα νεαρούς συγγραφείς, που στη συνέχεια θα γίνουν οι Μεγάλοι της μοντέρνας λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Βυθισμένοι σ’ έναν κόσμο ποιητικού πειραματισμού θα ζήσουν όλοι μαζί, όπως λίγοι αποτόλμησαν στο παρελθόν: αισθησιακά, αυθεντικά, με τρέλα και πλήρη ελευθερία.

Μέσα από τον αυτοβιογραφικό του φακό, ο Αλεχάντρο Χοδορόφσκι, αφηγείται τα χρόνια της νιότης του στη Χιλή, μία περίοδος απελευθέρωσης από τους κοινωνικούς και οικογενειακούς περιορισμούς και ένταξης στο μποέμ καλλιτεχνικό κύκλο της εποχής. Η ταινία λειτουργεί ως ένα αφιέρωμα στην καλλιτεχνική κληρονομιά της Χιλής, αλλά και ως μια ωδή στην αναζήτηση για την ομορφιά και την εσωτερική αλήθεια, ως παγκόσμια δύναμη ικανή να αλλάξει τη ζωή του ανθρώπου, με την υπογραφή ενός καλλιτέχνη που έχει αφιερώσει τη ζωή και την καριέρα του στην πνευματική και καλλιτεχνική ευαισθητοποίηση.

2016 | Γαλλία – Χιλή. Έγχρωμο

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Αλεχάντρο Χοδορόφσκι

Διευθυντής Φωτογραφίας: Κρίστοφερ Ντόιλ

Πρωταγωνιστούν: Αδάν Χοδορόφσκι, Παμέλα Φλόρες, Μπρόντις Χοδορόφσκι.

Γλώσσα: Ισπανικά | Είδος: Σουρεαλιστική Βιογραφία, Δραματική. Διάρκεια: 128’

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Η «Ποίηση Χωρίς Τέλος» θα μπορούσε να θεωρηθεί η άτυπη συνέχεια του «Χορού της Πραγματικότητας» καθώς είναι δύο ταινίες ξεκινούν και τελειώνουν με τον ίδιο τρόπο, με ένα ταξίδι προς το άγνωστο. Ο λόγος που έκανα μία αυτοβιογραφική επιστροφή, μετά από 20 χρόνια απουσίας, είναι γιατί θεωρώ πως αυτές οι ταινίες ξεπερνούν τα συμβατικά όρια της παραγωγής μιας ταινίας. Θα περιέγραφα τις ταινίες μου ως «ψυχομαγικές» και αυτό γιατί θεωρώ πως η τέχνη οφείλει να γιατρεύει. Αλλά ποιον; Σίγουρα όχι το θεατή ο οποίος στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, καθώς έχει αποικηθεί από τον αμερικάνικο κινηματογράφο. Άρα αυτόν που στη πραγματικότητα η τέχνη μου γιατρεύει είναι κυρίως εμένα τον ίδιο και μετά την οικογένειά μου και σε μία τρίτη ανάγνωση ίσως και τον θεατή. Και οι δύο αυτές ταινίες έχουν γυριστεί σε σημεία της Χιλής όπου μεγάλωσα και έζησα. Επιστρέφω σε αυτά τα μέρη, ως ένας άλλος πια, ως «ο διάσημος σκηνοθέτης» και αναδομώ αυτά τα φθαρμένα πια μέρη όχι μόνο για την ταινία αλλά και για τη μνήμη μου. Μετά έρχεται η οικογένεια μου, με τους γιους μου να υποδύονται εμένα και τον πατέρα μου και να τσακώνονται μεταξύ τους μέσα από τους διπλούς ρόλους τους. Έτσι ξυπνάμε όλους τους οικογενειακούς δαίμονες και όλα μας τα συναισθήματα. Πρόκειται λοιπόν για μία ρεαλιστική ιστορία στην οποία προσθέσαμε σουρεαλιστικά χρώματα και περίτεχνες κινηματογραφικές ιδέες, αλλά παραμένει μία πραγματικότητα που εκφράζεται μέσα από τον κινηματογράφο.

Φιλμογραφία Αλεχάντρο Χοδορόφσκι

2016 Ποίηση χωρίς τέλος (Poesia Sin Fin / Endless Poetry)

2013 Ο Χορός της Πραγματικότητας (La Danza de la Realidad / The Dance of Reality)

1990 The Rainbow Thief – Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βενετίας

1989 Santa Sangre – Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών

1980 Tusk

1973 The Holy Mountain – Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών

1970 El Topo

1968 Fando and Lis (Fando y Lis)

1957 La Cravate (μικρού μήκους)

jodorowsky