Υπάρχει άραγε ηθοποιός με μεγαλύτερο daddy energy από εκείνον που δάνεισε την φωνή του πρώτα στον Darth Vader και μετά στον Mufasa, δηλαδή τον απόλυτο bad dad και τον απόλυτο good dad; Δύσκολα, φίλες και φίλοι. Δύσκολα. Γιατί τέτοιος ήταν ο James Earl Jones και τέτοια ήταν η βαθιά, στεντόρεια, βροντερή φωνή του. Σήμερα λοιπόν μαθεύτηκε ότι ο σπουδαίος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών, αφήνοντας ένα σημαντικό στίγμα στην ιστορία του σινεμά και (ίσως ακόμα περισσότερο) στην ιστορία του θεάτρου.

Ας σημειωθεί πως στην καριέρα του, που διήρκησε για πολλές δεκαετίες, ο Jones ήταν ένας από τους λίγους ηθοποιούς που κατέκτησαν το EGOT, δηλαδή που κατάφεραν να κερδίσουν Emmy, Grammy, Oscar και Tony. Συγκεκριμένα, ο ηθοποιός είχε 3 Emmys (για τα Heat Wave, Gabriel’s Fire και Summer’s End), 1 Grammy (για το spoken word Great American Documents), 3 Tonys για θεατρικές ερμηνείες (The Great White Hope, Fences και ένα για την συνολική του προσφορά) και 1 Oscar για την συνολική του παρουσία στο σινεμά το 2011.

Επειδή λοιπόν o James Earl Jones υπήρξε πολλά περισσότερα από την φωνή του σε Star Wars και Lion King, πάμε να δούμε 10 ερμηνείες του σε ταινίες που αξίζει οπωσδήποτε να τσεκάρετε. Και RIP φυσικά.

Dr. Strangelove (1964)

Γίνεται να πάει στραβά καριέρα που ξεκινάει με το αριστούργημα του Stanley Kubrick; Μικρός ρόλος βέβαια, αλλά σπουδαία περίπτωση ντεμπούτου στη μεγάλη οθόνη.

The Great White Hope (1970)

Εδώ έχουμε την ταινία που τον καταξίωσε, ακολουθώντας την ομώνυμη παράσταση που τον έκανε θεατρικό αστέρα. Πολύ δυνατό πυγμαχικό δράμα και επίσης η μοναδική του οσκαρική υποψηφιότητα.

The Man (1972)

Φουλ υποτιμημένη ταινία, ένα εξαίρετο πολιτικό δράμα σε σενάριο του αξεπέραστου Rod Serling, δημιουργού του Twilight Zone. Κατ’ εμέ η καλύτερη κινηματογραφική ερμηνεία του Jones.

Claudine (1974)

Άλλη μια υποτιμημένη ταινία, αφού πρόκειται για ένα ένα μαύρο κοινωνικό-ρομαντικό δράμα για τις φυλετικές-ταξικές ανισότητες στις ΗΠΑ, την εποχή που το μαύρο σινεμά έπαιρνε κυρίως τη μορφή του blaxploitation.

The Greatest (1977)

Σπάνια περίπτωση βιογραφίας όπου πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο βιογραφούμενος (ο Muhammad Ali), αλλά εδώ αυτός που κλέβει την παράσταση είναι ο Jones στον ρόλο του Malcolm X.

Conan the Barbarian (1982)

Ε, ντάξει, τι να πούμε τώρα. Ίσως μάλιστα ο ρόλος του Jones ως Thulsa Doom να είναι -έρχεται hot take- ακόμα καλύτερος villain από τον Darth Vader, αλλά ας κρατήσουμε πως πρόκειται για μια αθάνατη ερμηνεία σε μια αθάνατη ταινία.

Matewan (1987)

Μια ιστορική ταινία για το αμερικάνικο προλεταριακό σινεμά, αφηγούμενο την απεργία των ανθρακωρύχων στην πόλη Μέιτγουαν στην δυτική Βιρτζίνια το 1920. Με έναν σπουδαίο Jones, βεβαίως.

Coming to America (1988)

Έτσι γνωρίσαμε την όψη του Jones βλέποντας τηλεόραση ως παιδιά στα 90s. Δηλαδή βλέποντάς τον ως βασιλιά της Ζαμούντα και πατέρα του Eddie Murphy στην κλασική κωμωδία του John Landis.

Field of Dreams (1989)

Μιλώντας για κλασικές ταινίες που γνωρίσαμε ως παιδιά στα 90s, δεν θα μπορούσε βεβαίως να λείπει το Field of Dreams, μία από τις υπέρτατες Κυριακή-μεσημέρι-στο-MEGA ταινίες που μας μεγάλωσαν.

The Hunt for Red October (1990)

Και από το Κυριακή-μεσημέρι-στο-MEGA περνάμε στο Σάββατο-βράδυ-στο-Star με το εξίσου κλασικό και αγέραστο (πλην αθεράπευτα αντικομμουνιστικό) κατασκοπικό thriller του John McTiernan, με έναν γέροντα, σοφό και ψύχραιμο Jones.