Το διαβολάκι Mike Patton:

Για τα πρακτικά ο Michael Allan Patton γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1968 στη Καλιφόρνια. Πολλά έχουν ακουστεί για την παιδική του ηλικία με τον ίδιο να δηλώνει πως από μικρός συνήθιζε να σοκάρει.

“I remember my mum was a day-care helper, she babysat kids. We could always go play in the front yard, me and all the kids she looked after, and I distinctly remember I used to hump things all the time, in front of everyone, I didn’t care. And I remember on the front lawn I was lying on the ground and just humping the earth, in front of everyone. And of course I didn’t know it was something you were supposed to do in private. My mum was panicking, I used to call it my tricks and I’d announce it when I got home from school. I’d say OK mum I’m going to do my tricks and I’d turn on the TV and find some programme with girls in it and I’d just lay on the couch…It was like a normal thing like having a snack or something. I may have a lot of sexual hang ups but masturbation’s not one of them!”

Lubenομετάφραση; Ο μικρούλης Mike ήταν πλήρως απενοχοποιημένος και συνήθιζε να «σπρώχνει» μπροστά στον κόσμο.

Βαστούσε μια κούκλα πλατύποδα – το αγαπημένο του ζώο- και είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα χοιρίδια.
Η μεγαλύτερη φάρσα που είχε κάνει, ήταν να βάλει ένα ψεύτικο βγαλμένο νύχι στο δάχτυλό του, μπόλικη κέτσαπ και να προσποιείται στον πατέρα του ότι το έκοψε με το τσεκούρι.

“Well, when I was a little kid I had this little nail that you could attach to your finger and it looked like a nail had gone through. It looked so fucking real! My mum helped me out with this and it was such a cruel thing to do! I came home from school and I said ‘Mum, let’s play a dirty trick on dad’, so she put a load of ketchup on my hand and I went out to the garage and I put this thing on. So I got the hammer out and when I heard my dad walking past I started hammering and then I screamed. My dad comes running out and starts panicking and yelling at my mother and going crazy until I looked at him straight in the eye and started to laugh.”

Η διαδρομή:

Το 1984 μόλις στα 16 του χρόνια δημιούργησε τους Mr. Bungle. Το 1989 αντικατέστησε τον Chuck Mosley και έγινε ο front man των Faith No More, τρέχοντας παράλληλα και την πρώτη του μπάντα. (The Real Thing, Angel Dust, King for a Day… Fool for a Lifetime και Album of the Year τα άλμπουμ με τον Patton στο μικρόφωνο.) Η επιτυχία ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τον Mike αλλά δεν έδειξε να τον επηρεάζει. Το μόνο που ήθελε είναι να κάνει μουσική, δεν τον ενδιέφερε τίποτα παραπέρα. Συνέχισε να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του χωρίς να κρύβεται.

http://www.youtube.com/watch?v=WPuNLlhrLT0

Έδειχνε φανερά απογοητευμένος από την λογική του κοινού και από την αντιμετώπιση μερίδας του προς το πρόσωπό του:

“I’ve never had anyone look up to me and take what I say as gospel. Being so young, I don’t know shit; I’m in no position to talk down to someone.”

“I step to one side of the stage and they go crazy. It’s so simple. It’s not as if I’m doing anything important. I mean these kids are like little lambs. All these girls screaming and wanting to sleep with me, it’s go nothing to do with sex. It’s like vampirism. I’m their transfusion. It’s not erotic or sexual, it’s cartoonish.”

“I’m uncomfortable with being a pop star. When you walk down the street and people yell at you and try to grab your hair, it’s not natural. We were doing an in-store appearance and someone grabbed my hat right off my head. That’s not right. You don’t do that to someone walking down the street, so why do that to me? And I lost it. Threw hot coffee in his face. He gave me my hat back.”

Ο Patton υποστήριζε πως όλα μπορούσε να τα κάνει με τη φωνή του, ή αν δεν γινόταν, θα χρησιμοποιούσε κάτι ώστε να τα καταφέρει. Αυτό το αποδεικνύει περίτρανα στις μετέπειτα μπάντες του αλλά και όταν δάνεισε την φωνή του σε ταινίες τρόμου( κάνοντας τα τέρατα) ή soundtrack.

Το 1998 λίγο μετά την διάλυση των Faith No More, δημιούργησε τους Fantômas με πρώην μέλη των Melvins, Mr. Bungle και Slayer. Buzz Osbourne, Trevor Dunn και Dave Lombardo αντίστοιχα. Μαζί έβγαλαν 4 άλμπουμ.

Όταν συνάντησε τoν Duane Denison μετά από ένα live, αντάλλαξαν μουσική, άρχισαν να τζαμάρουν μαζί και έτσι το 2000, δημιούργησαν τους Tomahawk. Τα album: Tomahawk, Mit Gas, Anonymous και Oddfellows το οποίο βγήκε φέτος.

Μετά από διάφορα εγχειρήματα έχουμε και τους Peeping Tom για τους οποίους δήλωσε πως έτσι θα ήθελε να ήταν η ραδιοφωνική μουσική. Έτσι είναι η δική του εκδοχή της pop.

“I don’t listen to the radio, but if I did, this is what I’d want it to sound like. This is my version of pop music. In a way, this is an exercise for me: taking all these things I’ve learned over the years and putting them into a pop format.”

Το 2007 έδωσε μερικές συναυλίες στην Ιταλία, με το όνομα Mondo Cane, τραγουδώντας Ιταλικά τραγούδια του 50 και του 60. Γίνονταν αποκλειστικά σε θέατρα, εκκλησίες και σε όλα τα «κατάλληλα σημεία» όπως είχε δηλώσει, με εξαίρεση ένα περιστατικό που μύριζε καταστροφή. Είχαν κλείσει να εμφανιστούν σε ένα festival κάπου στη βόρια Φιλανδία, πράγμα το οποίο είχε δημιουργήσει ήδη ανησυχία λόγω τεχνικών απαιτήσεων. Στην πορεία έκπληκτοι ανακάλυψαν ότι επρόκειτο για ένα καθαρά metal festival. Ο Patton εξοργίστηκε κυρίως για τους μουσικούς του, μιας και θεωρούσε εξαιρετικά απίθανο να μπορέσουν να παίξουν σε ένα τέτοιο κοινό. Θα ήταν πολύ δύσκολο για όλους. Εκεί αποδείχτηκε και το πόσο λάθος είχε. Περίπου 20.000 άτομα, το μεγαλύτερο κοινό για το οποίο είχαν παίξει, στέκονταν αποσβολωμένοι. Ήρεμοι και γοητευμένοι. Άτομα από το backstage μιλούσαν για την πιο όμορφη μουσική που είχαν ακούσει στη ζωή τους.

Η έμπνευση:

Ο Patton ποτέ δεν απολάμβανε να γράφει στίχους. Η μουσική και τα φωνητικά ερχόντουσαν πάντα πρώτα. Ο ίδιος έχει εξομολογηθεί μάλιστα ότι εμπνεύστηκε ένα ολόκληρο κομμάτι από τα περιβόητα “fortune cookies”. Ένα δεύτερο γεννήθηκε με την συνένωση λέξεων από διαφορετικά τραγούδια του Frank Sinatra, ενώ ένα τρίτο προήλθε από ένα κομμάτι χαρτί που βρήκε στον δρόμο οδηγώντας. Αν ήταν στο χέρι του δεν θα μάθαινε ποτέ στοίχους, μόνο φωνητικά. Θα χρησιμοποιούσε ντουντούκες, παραμόρφωση, ή ότι χρειαζόταν για να πετύχει το επιθυμητό ηχητικό αποτέλεσμα.

http://www.youtube.com/watch?v=Jt856_nRxQk

bio