Το Runaway Day που κάνει την εγχώρια πρεμιέρα του σήμερα στον Μικρόκοσμο, είναι μία απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές ταινίες. Ένα μετα-αποκαλυπτικό σενάριο ανεξάρτητης παραγωγής, γύρω απ’ την ελκυστική ιδέα μίας Αθήνας που σε στιγμή κρίσης θα άδειαζε απ’ τον πληθυσμό της. Το Runaway Day είναι η δουλειά ενός νεαρού, αλλά σε καμία περίπτωση νεόκοπου, σκηνοθέτη καθώς το portfolio του Δημήτρη είναι γεμάτο με δουλειά χρόνων, την οποία σας παρουσιάζουμε παρακάτω. Αντί να προβούμε εμείς σε εικασίες και απόψεις, ζητήσαμε από τον ίδιο να μας μιλήσει για την πορεία του έργου του, όπως αυτός επιθυμεί, τονίζοντας ό,τι ο ίδιος θεωρεί σημαντικό. Τον ευχαριστούμε πολύ και του ευχόμαστε καλή επιτυχία στο τελευταίο πόνημά του και σε ό,τι είναι να ακολουθήσει.

Φώτα (11′, 2002)

Αυτοκίνητα τρέχουν κάτω από το νέον φως των τούνελ, το “She’s in parties” στην διαπασών σε κάθε δυνατή διασκευή, συν-σκηνοθεσία με τον Κώστα Σταρίδα και θετικές εντυπώσεις στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Δράμας 2002 σε μια χρονιά την οποία όλοι θα προτιμούσαμε να ξεχάσουμε από πλευράς αξιοκρατίας, βραβείων κλπ.

Φύλακας Άγγελος (15′, 2004)

Μια διαφορετική ταινία σε κάθε επίπεδο η οποία άργησε αλλά εντέλει βρήκε το κοινό της μέσα στο πέρασμα των χρόνων (αποσπώντας αρκετά βραβεία στο νεοσύστατο τότε μικρού μήκους τμήμα που διοργάνωναν οι “Νύχτες Πρεμιέρας” στα πλαίσια του κυρίως Φεστιβάλ), ο Στάθης Κόκκορης σε έναν ρόλο που θα “εξελίξουμε” σε επόμενες συνεργασίες, εξωτερικά γυρίσματα πάνω σε μια μηχανή Χόντα της δεκαετίας του ’70 τον πιο κρύο Δεκέμβριο της τελευταίας εικοσαετίας. Μουσικά θέματα από τον Πάνο Δραμυτινό αλλά και τον Ισίδωρο Παπαδάμου των Χειμερινών Κολυμβητών.

Anti-Clockwise (9′, 2007)

Η μόνη μου ταινία που ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε στη Γηραιά Αλβιόνα στα πλαίσια του μεταπτυχιακού στο Northern Film School, φεστιβαλική πορεία με πάνω από είκοσι συμμετοχές (Emergeandsee στο Βερολίνο, Fresh Film Fest, Karlovy Vary ανάμεσα σε άλλα) και μια ανοιχτή πόρτα που έκλεισε απότομα για να κάνω σινεμά στη χώρα που με εμπνέει η οποία, δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι η Ελλάδα.

Πίσω απ’ τις Γρίλιες (18′, 2009)

Με αφετηρία ένα τραγικό γεγονός παίρνουμε την τολμηρή απόφαση να μεταφέρουμε το γύρισμα στην Ελλάδα, η ταινία μετατρέπεται σε συμπαραγωγή ΕΡΤ (πριν ακόμα κλείσει με πραξικοπηματικό τρόπο) και Northern Film School, γυρίσματα σε ένα μαγικό χώρο στον Άγιο Νικόλαο στη Λούτσα, συνεργασία για άλλη μια φορά με όλους τους καλούς φίλους που με στηρίζουν μαζί με την οικογένειά μου από τότε. Να είναι όλοι τους καλά! Ελπίζω η Όλγα να βλέπει την ταινία από εκεί πάνω και να σκάει κανένα χαμόγελο…

Θετικό; (8′, 2010)

Η πρώτη μου δουλειά ως επαναπατρισθείς σε μια Αθήνα που συνηθίζει τα δακρυγόνα ενώ ετοιμάζεται για τη μεγάλη “βουτιά”. Τράβελινγκ και steadycam για να είμαστε συνεχώς σε κίνηση στα πλαίσια μιας ακόμα “ηρωικής” παραγωγής του Κυριάκου Χατζημιχαηλίδη και της t-short. Στο εξωτερικό η δουλειά που κάνει ο Κυριάκος ως προς την καταγραφή, τη συντήρηση αλλά και την προώθηση της μικρού μήκους ταινίας θα έχρηζε ακαδημαϊκού ενιδαφέροντος, θα διδασκόταν και θα επιδοτούταν από τις πανεπιστημιακές αρχές. Εδώ, μεράκι και συμπάθεια…

Runaway Day

Greetings from the New Dead!

Και μέτα;

“Η αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ”, το σενάριο σε συνεργασία με το Νίκο Παναγιωτόπουλο, η ταινία με το καλό σε συνεργασία με όσους περισσότερους από τους ανθρώπους που με τίμησαν με την εμπιστοσύνη και την αγάπη τους στο “Runaway Day”.

Το «Runaway Day» προβάλλεται από σήμερα 5/12 στον Μικρόκοσμο, Λεωφόρος Συγγρού 106. 20:30 & 22:15.

Δημήτρης Μπαβέλλας