Ένας είναι ο πολιτικός χώρος που μισούν πάνω από όλα οι δικαστές και γενικά οι κάτοχοι της εξουσίας σε αυτή τη χώρα, αγαπητές φίλες και φίλοι. Αν πήγε το μυαλό σας στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, πλανάστε πλάνην οικτράν: Η εξουσία πάνω απ’όλα μισεί το παλιό ΠΑΣΟΚ (το ορθόδοξο), και ακόμη παλεύει να κλείσει (και να κρατήσει) στη φυλακή το ιστορικό κόμμα του Ανδρέα και της Αλλαγής.

Πως αλλιώς να ερμηνευτεί το ότι οι άτιμοι δικαστές είπαν για τρίτη φορά όχι στην υπό όρους αποφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου, του υπουργού που έχει διαπρέψει στα υπουργεία Άμυνας και Οικονομικών. Ήταν περίπου ένα χρόνο πριν όταν ο επιβλέπων της άμυνας της χώρας μας οδηγήθηκε στη φυλακή επειδή πήρε ένα δωράκι 2800000 ελβετικών φράγκων επειδή βοήθησε να κλείσει το deal με την Γαλλική εταιρεία Thales.

Το ότι ο άνθρωπος κατάφερε ένα deal 400 εκατομμυρίων ευρώ και άρα άξιζε κάτι για τον κόπο του δεν είχε συγκινήσει καθόλου τους άκαρδους δικαστές. Ούτε ο ένας ολόκληρος χρόνος στη φυλακή ήταν αρκετός όμως, ακόμα κι αν ο Γιάννος Παπαντωνίου είναι απλά προφυλακισμένος.

Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση τον οδήγησε να εκδώσει ολόκληρο δελτίο τύπου, όπου αποκαλύπτει το κυνήγι μαγισσών κατά των ΠΑΣΟκων που βρίσκεται σε εξέλιξη. Για την ακρίβεια, δηλώνει ότι οι Αρχές παραποίησαν την απάντηση που είχε δώσει στον ανακριτή για τις καταθέσεις στο εξωτερικό.

Αναλυτικά το δελτίο τύπου που ξεμπροστιάζει την αντισοσιαλιστική σκευωρία:

«Στις 18/10/2019, ανακοινώθηκε απορριπτική απόφαση των δικαστικών Αρχών, για τρίτη συνεχή φορά, στο αίτημα για τον τερματισμό της αυθαίρετης προφυλάκισής μου. Οι λόγοι που είχαν προβληθεί στις δύο προηγούμενες αποφάσεις είχαν καταρρεύσει. Τα επιχειρήματα για δήθεν δημιουργία υποδομών διαφυγής στο εξωτερικό καθώς και για δήθεν άρνηση διαβίβασης τραπεζικών στοιχείων στις ελληνικές Αρχές είχαν πλήρως αποδομηθεί. Στο κείμενο της τελευταίας απόφασης εγκαταλείφθηκε ο ισχυρισμός ότι δήθεν είμαι “ύποπτος φυγής”.

Η πιθανότητα τέλεσης νέων αδικημάτων είναι εξαιρετικά δύσκολο να υποστηριχτεί εφόσον δεν κατέχω σήμερα δημόσιο αξίωμα. Για να ξεπεράσει αυτό το αδιέξοδο, η νέα απορριπτική απόφαση κατέφυγε σε ένα ψέμα: Παραποίησε ένορκη κατάθεσή μου καταγεγραμμένη στην απολογία μου κατά τη διάρκεια της ανακριτικής διαδικασίας (σελ. 962). Στην απολογία μου αναφέρονται τα εξής:

“Ερώτηση: Εκτός από τους λογαριασμούς που είναι ήδη γνωστοί στην ανάκριση, διαθέτετε οπουδήποτε στον κόσμο οποιοδήποτε τραπεζικό λογαριασμό ή οποιοδήποτε άλλο χρηματοπιστωτικό προϊόν;

Απάντηση: Εγώ, κατηγορητικά όχι, ούτε η σύζυγός μου”.

Στο κείμενο της απορριπτικής απόφασης (σελ. 38 της εισαγγελικής πρότασης) η ένορκη αυτή κατάθεση παραποιήθηκε ως εξής:

“(Δεν) μπορεί να κριθεί πειστική η θέση του (κατηγορουμένου) ότι δεν γνωρίζει ή δεν θυμάται άλλους τραπεζικούς λογαριασμούς του».

Το κατηγορηματικό «όχι» μεταφράστηκε σε «δεν γνωρίζω, δεν θυμάμαι”!

Η απόφαση κατέληξε στο ότι ο τερματισμός της προφυλάκισης επιτρέπει «τη συνέχιση του (τελεσθέντος) αδικήματος μέσω μη εισέτι γνωστών λογαριασμών που ήδη διαθέτει.

Με την παραποίηση της ένορκης κατάθεσης κατασκευάστηκε ο μύθος της δήθεν ύπαρξης άλλων “μη εισέτι γνωστών λογαριασμών” για να “δικαιολογηθεί” η συνέχιση της προφυλάκισης.»

Αυτόν τον άνθρωπο κρατάνε μέσα αγαπητές φίλες και φίλοι, που μας θύμισε μία και καλή για τι πράγμα παλεύουμε: