Βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε τα πιο ενδιαφέροντα comic strips στο Διαδίκτυο
Τα comic strips ξεκίνησαν από τις σελίδες των εφημερίδων, αποτελώντας και την πρώτη μορφή μαζικής εμφάνισης της ένατης τέχνης ιστορικά. Περιοριζόμενα σε 3 ως 6 καρέ συνήθως, πολλά απ’αυτά αποτέλεσαν διαμάντια συμπυκνωμένου χιούμορ κι αισθητικής, ενώ κάποια, όπως το θρυλικό Peanuts (γνωστό και ως η σειρά με το Σνούπι) και το Garfield γνώρισαν τόσο μεγάλη επιτυχία που μεταφέρθηκαν σε καρτούν, ταινίες, παιχνίδια κτλ κι απέφεραν στους δημιουργούς τους τεράστια κέρδη. Άλλα, όπως το εξαιρετικό The Boondocks, στράφηκαν προς την πολιτική και την κοινωνική κριτική. Όπως λοιπόν είναι λογικό, η μαζική μετακίνηση του κόσμου της τέχνης προς το μέσο του Ίντερνετ, που σε επίπεδο τόσο μορφής όσο και περιεχομένου προσφέρει πολλούς περισσότερους βαθμούς ελευθερίας για τους δημιουργούς, δε θα άφηνε ανεπηρέαστους και τους κομίστες. Υπολογίζεται ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν άνω των 38000 ενεργών webcomics με συχνή ανανέωση. Παρακάτω παρουσιάζουμε κάποια εκ των webcomics που αποτελούν σίγουρα μια αρκετά ευχάριστη μέθοδο κωλοβαρέματος τόσο για τους ανίδεους από κόμικ όσο και για αυτούς τους εκνευριστικούς στις αίθουσες των κινηματογράφων που πάνε να δούνε ταινίες της Marvel και ανά δύο σκηνές πετάνε παραπομπή από το Ultimate Amazing Whatever Random Superhero #413 που “δεν έγινε έτσι αυτό”.
Μια από τις πιο δημοφιλείς κι επιτυχημένες σειρές του διαδικτύου, το Cyanide & Happiness είναι γνωστό για την πολύ απλή τεχνοτροπία του και την πραγματικά αρρωστημένη αίσθηση του χιούμορ του. Η επιτυχία του στριπ οδήγησε τους 4 δημιουργούς του να επεκταθούν και στο Youtube, μέσω μιας σειράς mini video που γνώρισαν αντίστοιχη υποδοχή. Χαρακτηριστικό δείγμα το παρακάτω:
Σε μια προσπάθεια ωραιοποίησης του απώτατου εξωσυμπαντικού τρόμου που ο ανθρώπινος νους αδυνατεί να συλλάβει (*spooky sounds*), το Unspeakable Vault είναι ένα στριπ που απευθύνεται πιο πολύ στους μυημένους της κοσμολογίας του συγγραφέα H.P. Lovecraft. Στο στριπ γελοιοποιούνται όλες ανεξαιρέτως οι αλλόκοσμες θεότητες της μυθολογίας Cthulhu, από τις ιδιότητές τους ως και τα ίδια τα ονόματά τους (πχ οι φρικιαστικές Shoggoth από Τα Βουνά της Τρέλας γίνονται οι γλυκιές άμορφες μάζες ονόματι χαιδευτικά Shoggies).
Το Garfield minus Garfield είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά του: το ορίτζιναλ κόμικ με το χαρακτήρα και τους διαλόγους του Garfield σβησμένους. Κάτι που ακούγεται τόσο απλοϊκό στην πραγματικότητα είναι πολύ βαθύ και σε σημεία ακόμα και τρομακτικό: η καθημερινή ανάδραση του Τζον Άρμπακλ με τη χοντρή και τεμπέλα γάτα του μετατρέπεται με ένα πέρασμα γόμας στην παρουσίαση της υπαρξιστικής αγωνίας και της παράνοιας που κατατρώει το μέσο λευκό εργένη μικροαστό, μέσω του διαλόγου με τον εαυτό του.
Μέρος ενός ευρύτερου site με στριπάκια που αναφέρονται σε διάφορα videogames, το vgcats, το συγκεκριμένο αποτελεί παρωδία των γεγονότων στις πρώτες κασέτες Pokemon από ενήλικη σκοπιά. Μερικές φορές υπερβολικά ενήλικη.
Επίσης ένα από τα δημοφιλέστερα στριπ, φιλοξενεί πολλούς δημιουργούς και δεν έχει συγκεκριμένη θεματολογία. Το μόνο κοινό σε όλα είναι το υψηλού επιπέδου χιούμορ, η έμφαση στην τεχνοτροπία και η υπόγεια μελαγχολία που διαπερνά ακόμα και τα πιο αστεία ποστ. Από τα καλύτερα που παίζουν.
Το Octopuns είναι μια σειρά στριπ με πρωταγωνιστές κυρίως κακοζωγραφισμένα χταπόδια, η οποία επί της ουσίας απλώς οπτικοποιεί λογοπαίγνια. Η γοητεία της βρίσκεται ακριβώς στην υπερβολική κρυάδα των αστείων που παρουσιάζει. Είναι περίπου σαν ένα 12χρονο να ζωγραφίζει στο τετράδιό του τις απεγνωσμένες, όσο κι απέλπιδες, προσπάθειες του παππού του να το σώσει από τη βαρεμάρα του καλοκαιριάτικου μεσημεριού σε χωριό στο βουνό.
Στοχευμένο και καλαίσθητο, το Amazing Super Powers έχει παραπλανητικό τίτλο: δεν πραγματεύεται κανενός είδους μεταφυσική υπερδύναμη ή χειριστή αυτής. Είναι απλά σκληρό, ωμό και ρεαλιστικό χιούμορ επάνω σε καθημερινές καταστάσεις. Τα άδεια μάτια των προσώπων στα σκίτσα δίνουν μια μάλλον καλή εικόνα της αντίληψης του σκιτσογράφου για την καθημερινότητα συνολικά.
Μάλλον διαφορετικό σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα, το Pictures For Sad Children χρησιμοποιεί το χιούμορ μόνο σαν περιτύλιγμα της κατήφειας που είναι το κυρίως mood του. Ακολουθώντας πρώτα τις περιπέτειες του Paul, του πρόσφατα αποθανόντος φαντάσματος που για να μοιάζει με φάντασμα φοράει ένα σεντόνι πάνω απ την κανονική του εμφάνιση, έπειτα του Gary, του υπαλλήλου γραφείου με προβλήματα κοινωνικότητας που εκπαιδεύει ο Paul κι επειτα σταματώντας να έχει γραμμικό storyline, το στριπ είναι μια ωδή στην κατάθλιψη με μπόλικες δόσεις μαύρου χιούμορ. Αξίζει τον κόπο.
