Προκειμένου να γράψω αυτό το ποστ, έψαξα να δω τα βιβλία που έχει μεταφράσει ο Αχιλλέας Κυριακίδης. Το όνομα δεν μου είναι άγνωστο, αντίθετα, είναι σίγουρα στα 3-4 ονόματα μεταφραστών που θα καταφέρω να θυμηθώ αν με ρωτήσουν. Αυτό που μου προκάλεσε έκπληξη ωστόσο, είναι η συνειδητοποίηση ότι από τα λογοτεχνικά βιβλία που έχω προτείνει ποτέ σε ανθρώπους, ένα μεγάλο ποσοστό τους έχει μεταφραστεί από τον κ. Κυριακίδη. Απ’ τη λίστα μέτρησα ακριβώς 20 (!) βιβλία κι αυτό από έναν άνθρωπο που δεν έχει ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τη λογοτεχνία.

Πέρα από το εξαιρετικό μεταφραστικό του έργο, ωστόσο, είχα δώσει μία παρανίσια σημασία στον Αχιλλέα Κυριακίδη ως δημιουργό, όταν στα κενά μιας εξεταστικής είχα εκμεταλλευτεί τις πανεπιστημιακές υποδομές για να δανειστώ το – εξαντλημένο – “Η Συνέχεια Επί της Οθόνης”. Ιδιαίτερη εντύπωση μου είχε κάνει ένα “βιογραφικό” κείμενο για έναν φανταστικό σκηνοθέτη, γραμμένο με τόση μαεστρία που σπατάλησα πολλή ώρα απορώντας γιατί το google και το imdb δεν μου δίνουν περαιτέρω πληροφορίες γι’ αυτό το πρόσωπο. Η συγγραφή ενός τέτοιου κειμένου απαιτεί έναν άνθρωπο με βαθιά κατανόηση της σχέσης του κινηματογραφικού δημιουργού με το έργο του, πράγμα που αποδεικνύεται από την μυθιστορηματική πληρότητα της ψευδο-βιογραφίας αυτής.

Με τη σχέση αυτή καταπιάνεται και στη μικρού μήκους ταινία του, “Jazz”. Ακολουθεί τον προβληματισμό ενός δημιουργού που γυρίζει την κλασσική σκηνή του From Here to Eternity στην παραλία (ή ενα ριμέικ της, δεν διευκρινίζεται), τις ελλείψεις που αντιμετωπίζει σε σχέση με την εικόνα στο μυαλό του και την απόσταση αυτών που ονειρεύεται με την πραγματικότητα. Ιδιαίτερα ευφυές φιλμ, με φοβερή ροή· στο τέλος, χωρίς να έχει αναπτύξει την πλοκή λιγότερο ή περισσότερο απ’ ότι χρειάζεται, διαπιστώνει κανείς ότι ο άνθρωπος που προβληματίζεται υπεύθυνα για το κινηματογραφικό μέσο, είναι τελικά ικανός και να το διαχειριστεί. Εύγε.

Τη μουσική υπογράφει ο David Lynch των Human Touch. Ακούστε και το κομμάτι που αφιερώνει ο Larry Gus στον Αχιλλέα Κυριακίδη πολλά χρόνια μετά.

Ευχαριστώ τη Τζίνα Βαρώνη που μου το έστειλε.