Ας τα πιάσουμε με την σειρά, γιατί η υπόθεση είναι μεγάλη. Αρχικά, πέρυσι στο Φεστιβάλ των Καννών το Netflix είπε να κατεβάσει δύο ταινίες του στο διαγωνιστικό τμήμα της διοργάνωσης. Η πρώτη ήταν το Okja του Bong Joon-ho κι η δεύτερη το The Meyerowitz Stories (New and Selected) του Noah Baumbach – ωραιότατες και οι δύο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας εδώ. Οι Γάλλοι αιθουσάρχες τότε τα πήραν στο κρανίο γιατί αυτές οι ταινίες δεν είχαν παιχτεί στα γαλλικά σινεμά, αφού η ντόπια κινηματογραφική νομοθεσία ορίζει ότι πρέπει να μεσολαβήσουν 36 μήνες ανάμεσα στην προβολή μιας ταινίας στις αίθουσες και την κυκλοφορία τους σε τηλεοπτική ή streaming πλατφόρμα.
Φέτος, λοιπόν, ο κανονισμός του φεστιβάλ τροποποιήθηκε αναλόγως και έτσι τo Netflix αποκλείστηκε από το διαγωνιστικό τμήμα. Έπειτα, αποφάσισε να αποσύρει όλες τις ταινίες του από τις Κάννες, αφού σου λέει τι νόημα έχει αν δεν έχουμε ελπίδα για βραβείο. Χοντρικά, δηλαδή, έχουμε μια διαμάχη όχι μόνο γύρω από το ίδιο το Φεστιβάλ των Καννών, αλλά ευρύτερα για το τι αποτελεί πια κινηματογράφο και τι όχι, όπως και για το ποια είναι πλέον τα όρια μεταξύ κινηματογραφικής βιομηχανίας και άλλων τομέων της βιομηχανίας της διασκέδασης.
Καθώς η υπόθεση συζητιέται έντονα ενόψει της έναρξης του φεστιβάλ στις 8 Μαΐου, ο CEO του Netflix, Reed Hastings, πραγματοποίησε μια ομιλία στο Series Mania στη Γαλλία και φυσικά αναφέρθηκε εκτενώς στην κόντρα με τις Κάννες και τα κινηματογραφικά στούντιο. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με το αναλυτικό ρεπορτάζ του The Hollywood Reporter, αρχικά παραδέχτηκε ότι “μπλεχτήκανε σε μια δύσκολη υπόθεση χωρίς να το θέλουν”, ενώ δεν αρνείται ότι υπήρξαν και λάθη εκ μέρους τους.
Έπειτα, διευκρίνισε ότι παρά την φήμη τους ως “disruptors” του κινηματογραφικού τοπίου, ο στόχος τους είναι απλώς να κρατήσουν ευχαριστημένα τα μέλη τους και να συνεχίσουν να παράγουν περιεχόμενο που τα ικανοποιεί. Βέβαια, σ’ έναν βαθμό ο streaming κολοσσός μοιάζει να κότεψε λίγο από όλη αυτήν την ιστορία, αφού ο Hastings συμπλήρωσε πως “από εδώ και πέρα θα εστιάσουμε κυρίως σε σειρές, stand-up και ντοκιμαντέρ, χωρίς να διαταράσσουμε (ή να γινόμαστε αντιληπτοί έτσι) το πεδίο του κινηματογράφου”, προσθέτοντας ότι αντιμετωπίζουν τις ταινίες τους περισσότερο ως σειρές και δεν προσπαθούν να ανταγωνιστούν τις αίθουσες.
ΟΚ, εντάξει, είμαστε περίεργοι πάντως αν θα έλεγαν ποτέ στα μούτρα του Μάρτιν Σκορσέζε ότι, κοίτα να δεις φίλε, αυτήν την ταινιούλα που ετοιμάζεις με Ντε Νίρο, Πατσίνο κλπ την βλέπουμε περισσότερο σαν σειρά παρά σαν ταινία μωρέ. Τέλος πάντων, στο μεταξύ, σύμφωνα πάλι με τον Hastings, οι συνομιλίες με τις Κάννες συνεχίζονται και σίγουρα όλο αυτό είναι μια ιστορία που θα παρακολουθήσουμε με πολύ ενδιαφέρον τα επόμενα χρόνια.
