10. Stratis – I Fotia

Άρξασθαι με ένα προσωπικό αγαπημένο. Πώς θα μπορούσε να μην, άλλωστε. Αυτό το synthpop μεγαλούργημα ήταν το πρώτο που άκουσα «απ’ αυτά τα σκοτεινά, τα ηλεκτρονικά» κάποια στιγμή στο γυμνάσιο. Περπάτησε, περπάτησε. Πήγε μακριά. Δεν άκουσε, δεν άκουσε. Τη συντροφιά.

9. Yannis Kyriakides & Andy Moor – A School Burnt Down

Οι ρεμπέτικες μελωδίες δεν είναι καθόλου του γούστου μου. Η συγκεκριμένη όμως αναδύεται μέσα από drone αναθυμιάσεις – και σηκώνει την τρίχη κάγκελο. Οριακό σημείο επανοικειοποίησης της ρεμπέτικης κουλτούρας.

8. Arthur Brown – Fire

Ο πρόδρομος των Alice Cooper και Marilyn Manson σκαρφαλώνει στις πρώτες θέσεις των αγγλικών και αμερικάνικων charts, μέσα από μια σειρά θεατρικών performances, τραγουδώντας: Φάιρ, πορομ παμ παμ παμ, φάιαααααααρ.

7. The Clash – London’s Burning

Οι Clash υπήρξαν από τα πλέον δραστήρια συγκροτήματα της βρετανικής πανκ σκηνής επί δέκα συναπτά έτη, διαμορφώνοντας αποφασιστικά ένα ιστορικό πεδίο της μουσικής κουλτούρας. Το London’s Burning αποτελεί ένα σημείο αποτύπωσης της ιστορικής στιγμής.

6. The Ruts – Babylon’s Burning

Η Βαβυλωνία καίγεται επίσης. Πολύ πιο DIY, πολύ πιο underground, πολύ περισσότερο πολιτικοποιημένη, πολύ πιο πανκ στην καρδιά της.

5. Σμέρνα – Η πόλη καίγεται

Ο ήλιος με ζεσταίνει και ζεσταίνεται. Σίδερα λιώνουνε, φλόγες γυαλίζουνε, λοστός που μαίνεται. Η πόλη καίγεται, η πόλη καίγεται, η πόλη καίγεται.

4.Sniper – Babylon Brule

Η γαλλική χιπ-χοπ ήταν από πάντα ένα από τα πιο εύηχα genres του μουσικού φάσματος. Στην προκειμένη συνδυάζεται με: Φλόου σαν τη ροή του Αχελώου, φωνές κατά της αστυνομικής βίας στα γκέτο των παρισινών προαστίων, πιτσιρίκια που το ζούνε στα στενά.

3. Κατερίνα Κούκα – Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ

Ναι μωρέ. Άντε και λίγο ενενήντας, άντε και λίγο νοσταλγία, άντε και λίγο μεθυσμένα πάρτυ μισοαστεία-μισοσοβαρά.

2. Johnny Cash – The Ring of Fire

Με δαγκωμένα χείλη και χωρίς περιττά σχόλια στη δεύτερη θέση. Μέγας.

1. Electric Six – Danger! High Voltage

Οτιδήποτε διαφορετικό θα ήταν κατώτερο των περιστάσεων. Ο απόλυτος ύμνος του πυρομανούς.