Αν θυμάστε, φίλες και φίλοι, πριν από δύο βδομάδες επικράτησε ένας πανζουρλισμός στους online κινηματογραφικούς κύκλους, έπειτα από τις εξελίξεις όσον αφορά το Gone with the Wind, την κλασική ταινία του 1939 που αποσύρθηκε προσωρινά από την φρέσκια πλατφόρμα του HBO Max λόγω των ρατσιστικών αναπαραστάσεων που περιέχει. Η απόφαση είχε έρθει μόλις ελάχιστες ώρα μετά το άρθρο του John Ridley, σεναριογράφου του 12 Years a Slave, στους L.A. Times που καλούσε σε απόσυρση της ταινίας από τις streaming πλατφόρμες λόγω της ρομαντικοποίησης του ιστορικού εφιάλτης της σκλαβιάς των μαύρων στις ΗΠΑ. Τότε, η ιδιοκτήτρια εταιρία της πλατφόρμας, Warner Media, εξέδωσε ανακοίνωση περιγράφοντας το Gone With the Wind ως προϊόν της εποχής του που περιέχει φυλετικές προκαταλήψεις που ήταν, δυστυχώς, συχνό φαινόμενο στην αμερικανική κοινωνία. Κατ’ επέκταση, το HBO Max διευκρίνισε πως το Gone with the Wind θα επιστρέψει στην πλατφόρμα του HBO Max συνοδευόμενο από ένα κείμενο ή/και βίντεο που θα εξηγεί την ιστορική περίοδο που διαδραματίζεται προσφέροντας έτσι το απαραίτητο context για τοποθετηθεί ο ρατσισμός του Gone with the Wind στο πλαίσιο της εποχής του. Κι έτσι κι έγινε. Χτες, λοιπόν, η πλατφόρμα ανέβασε ξανά την ταινία, αυτήν την φορά με ένα εισαγωγικό βιντεάκι που αναφέρεται στην ρομαντικοποιημένη εκδοχή του μετεμφυλιακού αμερικάνικου νότου και της ιστορικής παράδοσης της σκλαβιάς των μαύρων. Πέρα από την εισαγωγή της Jacqueline Stewart από την Turner Classic Movies, το HBO Max συμπεριέλαβε και μια σειρά από extras σχετικά με το background της ταινίας, ανάμεσά τους κι ένα panel discussion αλλά κι ένα μικρό ντοκιμαντεράκι για την Hattie McDaniel, την πρώτη μαύρη νικήτρια Όσκαρ στην ιστορία. Με άλλα λόγια, σίγουρα δεν έχουμε κάποιο φαινόμενο λογοκρισίας όπως βιάστηκε να καταγγελθεί. Μπορεί η βιασύνη των πλατφορμών και των στούντιο να φανούν «επίκαιροι» και politically correct να είναι cringey και να μυρίζει περισσότερο εταιρική υποκρισία παρά ειλικρινή πολιτικό προβληματισμό, αλλά αναμφίβολα το αποτέλεσμα είναι θετικό: ανοίγουν συζητήσεις για το παρελθόν και τοποθετούνται τα έργα τέχνης στο context της εποχής τους, με κριτικό τρόπο πάντα.
