Δύσκολα τα πράγματα για τους απόκληρους των Αθηνών που έχουν αρχίσει ήδη να οικτίρουν τη μοίρα που τους κρατάει και φέτος δεμένους πισθάγκωνα πάνω στα αττικά τσιμέντα αυτής εδώ της δυστοπικής μεγαλούπολης. Ή αλλιώς, με πιο λίγα λόγια: ήρθε το καλοκαίρι, αγαπητοί φίλοι κι αγαπητές φίλες. Και καθώς η αθηναϊκή ανθρωπότητα ήδη χωρίζεται ανάμεσα σ’ αυτούς που κανονίζουν τις διακοπές τους στην Ψέριμο (όπου σκοπεύουν να παραμείνουν για 70 μέρες και νύχτες μέχρι το δέρμα τους να γίνει ένα με την καυτή άμμο και το αίμα τους να μετατραπεί σε φτηνό ζεστό αιγαιοπελαγίτικο κρασί) κι εκείνους που ήδη μετράνε αντίστροφα για την γλυκιά λύτρωση του υγρού Σεπτέμβρη όντας πρόθυμοι να κάτσουν μέχρι και απλήρωτες υπερωρίες στο γραφείο προκειμένου να έχουν ερκοντίσιον, τα πρώτα σημάδια του αθηναϊκού καλοκαιριού κάνουν ήδη την εμφάνισή τους. Το αγαπημένο μας ανάμεσα σ’ αυτά είναι χωρίς αμφιβολία το Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας, το οποίο αυτήν την Τετάρτη 5 Ιουνίου ετοιμάζεται να επιστρέψει για 9η χρονιά στην όμορφη πόλη μας. Κι επειδή μας αρέσει να είμαστε σταθεροί στη συμπεριφορά μας, για τρίτη συνεχόμενη φορά είπαμε να φτιάξουμε έναν μηνιαίο οδηγό για τις ταινίες που θα προβληθούν με ελεύθερη είσοδο σε πλατείες, πάρκα, αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία, παραλίες και άλλα σημεία της πρωτεύουσας. Αναλυτικά, λοιπόν: [%contentAd%] ΑΜΑΡΚΟΡΝΤ (AMARCORD, 1973) του Φεντερίκο Φελίνι Πότε: Τετάρτη 5 Ιουνίου Πού: Ρωμαϊκή Αγορά Περί τίνος πρόκειται: Μια από τις ταινίες-κλειδιά της ύστερης φιλμογραφίας του Federico Fellini, το ημι-αυτοβιογραφικό Amarcord παρουσιάζει την εφηβεία του νεαρού Titta στην Ιταλία του φασιστικού μεσοπολέμου μέσα από την οργασμική ματιά του σκηνοθέτη. Γιατί να το δούμε: Μέσα σε μια φιλμογραφία γεμάτη διονυσιακή εξτραβαγκάνζα, το Amarcord είναι ταυτόχρονα μια από τις πιο υπερβολικές δουλειές του Fellini, αλλά και μια από τις πιο προσωπικές του, με τεράστια ενδοσκοπική ειλικρίνεια και μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον όσον αφορά τη διερεύνηση της συλλογικής εθνικής ψυχής. Έχω να το δω χρόνια κι ανυπομονώ να το ξαναδώ, πραγματικά. ΓΥΜΝΟΣ (ΝΑΚΕD, 1993) του Μάικ Λι Πότε: Παρασκευή 7 Ιουνίου Πού: Πλατεία Αβησσυνίας Περί τίνος πρόκειται: Στο αδιαμφισβήτητο αριστούργημά του, ο Mike Leigh εξερευνά το ρημαγμένο κοινωνικό τοπίο που άφησαν πίσω τους τα θατσερικά 80s μέσα από μια βάναυση αναπαράσταση και επεξεργασία της βίαιης, απεγνωσμένης, κυριαρχικής ανδρικής επιθυμίας. Γιατί να το δούμε: Ίσως η λιγότερο καλοκαιρινή ταινία έβερ, κι ίσως γι’ αυτό ακριβώς η πιο καλοκαιρινή ταινία που μπορούμε να σκεφτούμε. Το Naked είναι πολύ σκληρή ταινία, πάρα πολύ σκληρή, με σκοτεινές κωμικές εκρήξεις, αλλά αυτή η σκληρότητα κρύβει μέσα της μεγάλη γενναιότητα κι αγωνία για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ελάχιστες ταινίες υπάρχουν σαν αυτή, και της αξίζει να βιωθεί – με προσοχή και σύνεση. Ο ΜΑΓΕΙΡΑΣ, Ο ΚΛΕΦΤΗΣ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ (THE COOK, THE THIEF, HIS WIFE AND HER LOVER, 1989) του Πίτερ Γκρίναγουεϊ Πότε: Πέμπτη 13 Ιουνίου Πού: Πειραιώς 260 Περί τίνος πρόκειται: Είναι η 6η ταινία του Peter Greenaway, ο οποίος, μετά από 5 εγκεφαλικά φιλμ υψηλής αισθητικής, αποφασίζει να ενδώσει πλήρως σε μια συναισθηματικά και σωματικά βάναυση ιστορία έρωτα και εγκλήματος. Γιατί να το δούμε: Πρόκειται για την τελευταία ταινία ενός απίστευτου σερί εξαίρετων ταινιών από έναν σκηνοθέτη που αγαπάει πολύ το ελληνικό κοινό, είναι η αλήθεια. Μπορεί κατ’ εμέ το The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover να υστερεί σε σχέση με την υπέροχα ευγενή κι αλλόκοτη ιδιοσυγκρασία των προηγούμενων ταινιών του Greenaway, αλλά σίγουρα η φήμη της ως μια από τις πιο παθιασμένες ταινίες των 80s, με κλασικά απίστευτο soundtrack από τον Michael Nyman. ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ (THE RED SHOES, 1948) των Μάικλ Πάουελ και Έμερικ Πρεσμπέργκερ Πότε: Τετάρτη 19 Ιουνίου Πού: Ακαδημία Πλάτωνος Περί τίνος πρόκειται: Μια από τις πιο κλασικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Το παραμύθι του Hans Christian Andersen γίνεται στα χέρια των Michael Powell και Emeric Pressburger ένα technicolor ποίημα που ανάθεμα κι αν έχει δει όμοιό του το σινεμά από τότε. Γιατί να το δούμε: Είμαι τεράστιος fan των ταινιών του σπουδαίου διδύμου και του Powell ιδιαιτέρως, με το Peeping Tom και το Black Narcissus να είναι ανάμεσα στις αγαπημένες μου ταινίες ever. Ακόμα κι αν έχετε δει το The Red Shoes ως παιδάκια αμέτρητες φορές στην τηλεόραση, μη χάσετε την ευκαιρία να το δείτε ως ενήλικες στη μεγάλη οθόνη. Θα είναι εκπληκτικά. ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΙΛΙΓΓΟΥ (VERTIGO, 1958) του Άλφρεντ Χίτσκοκ Πότε: Σάββατο 22 Ιουνίου Πού: Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου Περί τίνος πρόκειται: Πρόκειται περί Hitchcock. Γίνεται αθηναϊκό καλοκαίρι χωρίς θερινές προβολές Alfred Hitchcock; Αν δεν κάνουμε λάθος, ήδη από την αρχαιότητα αυτό συνέβαινε κάθε Ιούνιο στο θέατρο της Επιδαύρου. Γιατί να το δούμε: Ο μύθος αυτής της ταινίας είναι τεράστιος και πάντα προηγείται. Το θρυλικό Vertigo έφαγε κράξιμο στην εποχή του ή στην καλύτερη πήρε μέτριες κριτικές (ακόμα κι οι σκηνοθέτες της νουβέλ βαγκ που θεοποίησαν τον Hitchcock δεν του έδωσαν τρομερή σημασία), ενώ πλέον φιγουράρει στην πρώτη θέση της διάσημης λίστας του British Film Institute με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Ε, το ότι παίζεται στην Επίδαυρο είναι απλώς ένας παραπάνω λόγος για να το ξαναδούμε στην μεγάλη οθόνη όπως του αξίζει. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ ΤΩΝ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΩΝ (PICNIC AT HANGING ROCK, 1975) του Πίτερ Γουίαρ Πότε: Τρίτη 25 Ιουνίου Πού: Θέατρο Άννα Συνοδινού / Βράχων Περί τίνος πρόκειται: Πριν πάει στο Χόλιγουντ για να γυρίσει μαζικολαϊκές ταινίες σαν το Witness, το Dead Poets Society και το The Truman Show, o Peter Weir ήταν ένας από τους σκηνοθέτες-σφραγίδα του αυστραλιανού νέου κύματος των 70s και το Picnic at Hanging Rock, αυτή η στοιχειωτική ιστορία εξαφάνισης μιας εκδρομής κοριτσιών στις αρχές του 20ού αιώνα, ήταν η δικαίως η μεγαλύτερη επιτυχία του. Γιατί να το δούμε: Γιατί η ατμόσφαιρα αυτής της ταινίας είναι μοναδική: έχει κάτι στοιχειωμένο, υπνωτικό, ονειρικό, αμφίσημο – βαθιά ρομαντικό, με εκρηκτική σεξουαλική ένταση θαμμένη κάτω απ’ την επιφάνεια. Το γεγονός, δε, ότι προβάλλεται στο Θέατρο Βράχων χτυπάει μια ιδιαίτερα ευαίσθητη ειρωνική χορδή μέσα μας σε βαθμό που δυσκολευόμαστε να αντισταθούμε. Η ΚΡΥΦΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΠΟΥΡΖΟΥΑΖΙΑΣ (THE DISCREET CHARM OF THE BOURGEOISIE, 1972) του Λουίς Μπουνιουέλ Πότε: Πέμπτη 27 Ιουνίου Πού: Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή Περί τίνος πρόκειται: Μια παρέα ανθρώπων της αστικής τάξης προσπαθεί να φάει το βραδινό της. Στο μεταξύ, συμβαίνουν αλλόκοτα πράγματα που την εμποδίζουν να το κάνει. Βασικά, συμβαίνει ο Luis Bunuel. Γιατί να το δούμε: Η αλήθεια είναι πως, παρότι αγαπώ πολλές ταινίες του Bunuel από τα 50s και τα 60s, η τελευταία 70s περίοδός του με την Κρυφή Γοητεία, το Φάντασμα της Ελευθερίας και το Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου δεν είναι κι η αγαπημένη μου. Για την ακρίβεια, αυτού του είδους η πολιτική σάτιρα κι αυτού του είδους ο ψυχαναλυτικός υπερρεαλισμός νιώθω να με κουράζουν λίγο. Σε κάθε περίπτωση, ξέρω ότι αγαπάτε αυτήν την ταινία οπότε δεν χρειάζεστε κανένα ιδιαίτερο σπρώξιμο για να την δείτε άλλη μια φορά σε μεγάλη οθόνη. ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ (DANGEROUS LIAISONS, 1988) του Στίβεν Φρίαρς Πότε: Σάββατο 29 Ιουνίου Πού: Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας Περί τίνος πρόκειται: Είναι η 80s κινηματογραφική μεταφορά του Stephen Frears του θεατρικού έργου του Christopher Hampton που βασίστηκε στο ομώνυμο επιστολικό μυθιστόρημα του Laclos από το 1780. Κι είναι μια ιστορία αγάπης κι εξαπάτησης εντός της γαλλικής άρχουσας τάξης με φόντο τον ερχομό της επανάστασης του 1789. Γιατί να το δούμε: Μετά τον προλεταριακό μποεμισμό των πρώτων ταινιών του, o Frears φτιάχνει το ένα δράμα εποχής που κυριεύει όλα τα δράματα εποχής. Απίστευτο καστ, πλουσιοπάροχη αισθητική, πνευματώδες γράψιμο, κοφτερό χιούμορ. Το Dangerous Liaisons είναι μια πανέμορφα στημένη κριτική του Ancien Régime κι η κινηματογραφική επεξεργασία του χώρου μεταξύ σεξουαλικότητας και πολιτικής άφησε το σημάδι της με το πιο έντονο μελάνι στο The Favourite του Λάνθιμου. Όλες οι ταινίες ξεκινούν στις 21.30, ενώ το πλήρες πρόγραμμα του φεστιβάλ για όλο το καλοκαίρι μπορείτε να το δείτε εδώ.
