Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι ακριβώς το πλοίο της αγάπης. Oι συγκινητικές στιγμές στη μπάλα είναι για το ΒΒC και τους ξενέρωτους άγγλους, εδώ η φάση είναι “έξω οι οικογένειες από τα γήπεδα”, συνθήματα για τη μανούλα του διαιτητή και υπέροχα memes από τις μάχη της Θεσσαλίας όπως θα μείνουν γνωστά στους αιώνες τα επικά μπάχαλα του φετινού τελικού Κυπέλλου.

Αυτά τα γεγονότα είναι που κάνουν την εξαίρεση που ήταν η πορεία του Ευγένιου Γκέραρντ στο ελληνικό ποδόσφαιρο ακόμη πιο αξιοσημείωτη. Όταν ένας περίεργος τυπάκος με μουστάκι που εγκαταλείπει την Ολλανδία για να γίνει ο αγαπημένος ποδοσφαιρικού παππούς του Ηρακλείου και του ΟΦΗ (μιας ομάδας που δεν είναι ακριβώς η πιο αγαπητή στην Ελλάδα) είναι αυτός στον οποίο οι πάντες έδειξαν σεβασμό και είπαν κάτι θετικό, τότε μιλάμε για μια σπάνια ποδοσφαιρική ιστορία.

Ο Γκέραρντ στην Ελλάδα βρέθηκε στην Ελλάδα σχεδόν κατά τύχη, όταν ο τότε συνεργάτης του Θόδωρου Βαρδινογιάννη στην ΠΑΕ ΟΦΗ Κώστας Καζανάκης ρώτησε τον παίχτη Γρηγόρη Τσινό (ο οποίος είχε παίξει στην ολλανδική Ρόντα όπου δούλευε για χρόνια κι ο Γκέραρντ) αν ξέρει κάποιον ξένο προπονητή της προκοπής. Ο 45χρονος τότε τεχνικός είχε ζήσει μια βαρετή ζωή μακριά από γήπεδα γεμάτα πέτρες και κατσίκια. Ο έρωτας με τον ΟΦΗ, την Κρήτη και το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν κεραυνοβόλος και θα κρατούσε για 15 χρόνια, από το 1985 μέχρι το 2000.

Ο Ολλανδός ήταν σίγουρα μια εξωγήινη περσόνα σε σχέση με τους προπονητές που μπορεί να είχε στο μυαλό του τότε το ελληνικό ποδόσφαιρο και η ομάδα του Ηρακλείου. Καταρχάς, είχε δίπλωμα προπονητή από πραγματική σχολή προπονητικής (της Κολωνίας, συγκεκριμένα), κάτι το οποίο κάποτε ήταν πιο σπάνιο από αμυντικό χαφ που ξέρει μπάλα. Κατά δεύτερον, ήταν μορφωμένος με πτυχίο στην ψυχολογία. Τρίτον, η καριέρα του ίδιου σαν ποδοσφαιριστή ήταν πολύ περιορισμένη, οπότε αποφάσισε να γίνει ο ίδιος ένας πραγματικός και επαγγελματίας προπονητής.

Η επαγγελματική προσέγγιση φάνηκε επιτόπου από το ότι ο Γκέραρντ αποφάσισε να μην ασχοληθεί με διερμηνέα για να μιλάει στους πιτσιρικάδες και μη που προπονούσε. Αντίθετα, πήρε μια δασκάλα και ξεκίνησε μαθήματα, για να τους εξηγεί στη γλώσσα τους (οι ξένοι παίχτες σπάνιζαν τότε) το πως ο ΟΦΗ μπορεί να γίνει κανονική ομάδα που θα διεκδικήσει επιτέλους τις δικές του διακρίσεις.

Τα κατάφερε και τα δύο. Απόδειξη είναι οι αμέτρητοι παίχτες που πέρασαν από τα χέρια του και έκαναν καριέρα. Μερικοί από αυτούς μόνο ήταν οι  Νιόπλιας, Μαχλάς, Πουρσανίδης, Μαρινάκης, Κωνσταντινίδης, Αναστασίου, Αλεξούδης, Χανιωτάκης, Βλαστός, Σαμαράς, Ν. Παπαβασιλείου, Κιάσσος, Σηφάκης και άλλοι. Όταν ο 19χρονος Ηλίας Πουρσανίδης του είπε ότι φιλοδοξεί να παίζει βασικός, ο Γκέραρντ του έδωσε σημασία και τελικά και δύο επαληθεύτηκαν. Και οι παίχτες αυτοί του το ανταπέδωσαν με τη συμμετοχή τους στον αγώνα που έγινε προς τιμήν του στο Γεντί Κουλέ πριν λίγο καιρό, με διοργανωτή τον ίδιο τον Πουρσανίδη.

Εκτός από νηπιαγωγός όμως, ο Ευγένιος Γκέραρντ ήταν και ένας προπονητής με τα όλα του. Αυτός έστειλε την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 1987, κερδίζοντας με 3-1 στα πέναλτι τον Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή. Αυτός ήταν που έφερε τον ΟΦΗ στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής το 1986 κάτω από τον Παναθηναϊκό και στην τρίτη θέση το 1987, κάτω από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό.

Αυτός ήταν επίσης που ηγήθηκε της ομάδας στο πρώτο ευρωπαϊκό ματς της ιστορίας της, όπου ο ΟΦΗ κέρδισε 1-0 τη Χαϊντούκ Σπλιτ για το Ουέφα. Μπορεί στη ρεβάνς ο ΟΦΗ να έχασε 1-4 και να αποκλείστηκε, αλλά ο Γκέραρντ δεν είχε τελειώσει με τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Το 1993 ο ΟΦΗ θα πάρει την πρόκριση για το Κύπελλο Κυπελλούχων από την Ατλέτικο Μαδρίτης, με το 2-0 στο “Γεντί Κουλέ” να δίνει το προβάδισμα στην ομάδα της Κρήτης μετά το 1-0 στο “Βιθέντε Καλδερόν”.

Ο Γκέραρντ κάποια στιγμή έφυγε από τον ΟΦΗ, αλλά πάντα ήταν εκεί, κάπως. Μπορεί να πήγε σε διάφορες ομάδες (ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ, Ηρακλής κ.α.) ως προπονητής ή τεχνικός, αλλά η ζωή του πλέον ήταν στην Ηράκλειο και την Κρήτη. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος, «η ζωή μου είναι εδώ». Παράτησε το ποδόσφαιρο, παντρεύτηκε, ασχολήθηκε με τα αμπέλια του, πήγε και δύο μήνες στην Παναχαϊκή το 2010, είδε τη μάπα του Κούγια και το ξανασκέφτηκε.

Ο Γκεραρντάκης, όπως συστηνόταν από ένα σημείο και μετά, τραυματίστηκε μάλιστα σε τροχαίο καθώς πήγαινε να δει τον ΟΦΗ σε φιλικό. Aυτό και ένα εγκεφαλικό ήταν που τελικά ζόρισαν υπερβολικά την υγεία του, με αποτέλεσμα να φύγει τελικά σε ηλικία 77 χρονών.

Το να φύγεις πάντως έχοντας το σεβασμό όλων, είναι κάτι από μόνο του.