Είναι γεγονός πως πριν τις εκλογές στις ΗΠΑ που έβγαλαν τελικά τον Ντόναλντ Τραμπ πρόεδρο, η αναταραχή δεν είχε προηγούμενο. Η ωμή ακροδεξιά ρητορεία του πορτοκαλί επιχειρηματία έκανε αρκετό κόσμο να πιστέψει πως έρχεται η ώρα της Αποκάλυψης και των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Από την άλλη, το αλλόκοτο νεοακροδεξιό brand που λέγεται alt-right, πιο παραδοσιακοί συντηρητικοί-δεξιοί και κλασσικοί ψεκασμένοι μαχητές ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων πανηγύριζαν ενωμένοι, καθώς περίμεναν πως ο Τραμπ θα είναι αυτός που θα προσπεράσει το φιλελεύθερο κατεστημένο και θα πράξει όπως ένας πραγματικός εθνικιστής ηγέτης πρέπει να πράττει.

 

Ενώ κρατάμε πως α) η ρητορική αυτή ήταν όντως ανησυχητική και β) είναι αποτυχημένη απλούστευση πως ο Τραμπ ψηφίστηκε επειδή ο κόσμος είναι βλάχος, τα πεπραγμένα των πρώτων 100 ημερών του Ντόναλντ Τραμπ δείχνουν μία από τις πιο άχρωμες προεδρίες των ΗΠΑ μέχρι στιγμής και βασικά μια πολύ σκληρή απογοήτευση για τους φανατικότερους οπαδούς του. Χωρίς να αναιρούμε την πιθανότητα ο νέος POTUS να κάνει κάτι πραγματικά απαίσιο ή ηλίθιο (ή και τα δύο) στο μέλλον, μέχρι στιγμής το πλάνο Τραμπ για τις πρώτες 100 μέρες δεν πάει καθόλου καλά.

Αναλυτικά:

Το τείχος στα σύνορα δεν έχει ούτε ένα τούβλο μέχρι στιγμής

Η ανυπαρξία τείχους είναι από μόνη της μια αποτυχία καθώς παρά την υπογραφή της εκτελεστικής εντολής τον Ιανουάριο, το έργο – μαμούθ που θα κάλυπτε περίπου 1000 μίλια στα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικού και πάγωσε το μισό πλανήτη δε φαίνεται να προχωρά ιδιαίτερα. Μάλιστα, μετά την προβλέψιμη αποτυχία του να πιέσει έτσι ώστε το Μεξικό να δεχτεί να πληρώσει το λογαριασμό για το φαραωνικό φράχτη του Ντόναλντ, το τείχος αντιμετωπίζει ένα πολύ γνωστό και ιδιαίτερα δύσκολο πρόβλημα: το ποιος τελικά θα βάλει τα λεφτά.

Οι ίδιοι οι υποστηρικτές του προέδρου Τραμπ εμφανίζονται διχασμένοι για το αν οι αμερικάνοι ψηφοφόροι πρέπει να πληρώσουν τη νύφη, ενώ οι εκτιμήσεις για το τελικό κόστος του πρότζεκτ κυμαίνονται σε μη αποδεκτό βαθμό. Ο ίδιος ο Τραμπ σε δηλώσεις του στο Associated Pres μίλησε για 10 δις δολάρια, ένα εσωτερικό έγγραφο της Homeland Security που απέκτησε το Reuters έκανε λόγο για 21,6 δις, η εταιρεία εκτιμήσεων Bernstein Research υπολόγισε κάπου ανάμεσα σε 15 και 25 δις, ενώ ένα περιοδικό του γνωστού MIT για 25 με 40…

Ο “βάλτος” είναι ακριβώς εκεί που ήταν

Όπου βάλτος στις ΗΠΑ εννοείται ο τεράστιος αριθμός από λομπίστες και ανθρώπους επιρροής ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών συμφερόντων που με τα χρήματα και την επιρροή τους επηρεάζουν την κρατική πολιτική εις βάρος του αμερικάνου πολίτη. Παρότι η υπόσχεση “να αποξηράνει το βάλτο” έπαιξε κεντρικό ρόλο στην προεκλογική καμπάνια του προέδρου, το ποιος επισκέπτεται το Λευκό Οίκο δε θα γίνεται γνωστό (κάτι το οποίο γινόταν επί Ομπάμα), ενώ και τα ίδια τα στελέχη που επέλεξε ο Τραμπ είναι μια παραλλαγή του ίδιου κόσμου που ήθελε να διώξει.

Επίσης η ορκωμοσία του Τραμπ που κόστισε 107 εκατομμύρια δολάρια χρηματοδοτήθηκε από μεγάλες εταιρείες, o υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον είναι ο πρώην διευθύνων σύμβουλος του πετρελαϊκού κολοσσού ExxonMobil (θυμηθείτε τη συνεχή έμφαση του Τραμπ στο ότι δεν υπάρχει κλιματική αλλαγή), ενώ ακόμη και ο “ιδεολόγος” Στίβεν Μπάνον είναι πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, τράπεζας που σύμφωνα με τον POTUS ήταν το συνώνυμο της διαφθοράς.

Η εκπαραθύρωση του στρατηγού Μάικ Φλιν

Ο πρώην στρατηγός Μάικ Φλιν αγαπήθηκε από τους ιδεολόγους οπαδούς του Ντόναλντ γιατί α) είχε απόψεις μετριοπαθώς υπέρ των Ρώσων β) καθόλου μετριοπαθώς κατά των μουσουλμάνων γ) υποτίθεται πάλευε ενάντια στη συνωμοσία που είχε στήσει το κατεστημένο ενόπλων δυνάμεων και υπηρεσιών ασφαλείας για να παρασύρουν τις ΗΠΑ σε άσκοπους πολέμους. Μόλις 24 μέρες μετά, έφυγε άκλαυτος όταν παραδέχτηκε ότι δεν είχε ενημερώσει τον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς για τις συζητήσεις του με τον Ρώσο πρέσβη στην Ουάσινγκτον. 1-0 για το κατεστημένο.

To Obamacare έμεινε στη θέση του

Ο συγκεκριμένος στόχος ήταν δύσκολος εξαρχής, καθώς η υπόσχεση του Τραμπ να φέρει ένα ασφαλιστικό νομοσχέδιο που να καλύπτει περισσότερο κόσμο από το Affordable Care Act του Ομπάμα ήταν μάλλον υπερβολικά γενναιόδωρη και το πιθανόν ήταν να σκόνταφτε στους ίδιους τους (συντηρητικούς) βουλευτές του κόμματος του. Η προσπάθεια του να το αντικαταστήσει με ένα δικό του νομοσχέδιο εγκαταλείφθηκε άδοξα από τους ίδιους τους ρεπουμπλικάνους που φοβήθηκαν την κατακραυγή των ψηφοφόρων τους που επωφελούνται από αυτό.

Στο τέλος κατάφερε να δεχτεί μέχρι και ένα ανήσυχο γράμμα από τον ΟΗΕ, που διερωτάται για το αν υπάρχει πρόβλεψη για τους εκατομμύρια αμερικάνους που μπορεί να μείνουν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με την κατάργηση του Obamacare. Kαθώς ο πρόεδρος δέχεται πυρά από όλες τις πλευρές για τη συγκεκριμένη επιλογή, το πιο πιθανό είναι το υπάρχον νομοσχέδιο να παραμείνει στη θέση του.

Οι διεθνείς συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου δεν άλλαξαν ιδιαίτερα την πορεία τους

Ένα από τα αμιγώς οικονομικά ζητήματα που είχε φέρει πολλούς υποστηρικτές στο νυν πρόεδρο ήταν η υπόσχεση του να βγάλει τις ΗΠΑ από τις διακρατικές συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου όπως η NAFTA και οι προτεινόμενες TTIP για την Ευρώπη και TPP για την ανατολική Aσία, καθώς διευκολύνουν τις αμερικάνικες εταιρείες να μεταφέρουν τις παραγωγικές τους μονάδες στο εξωτερικό, κοστίζοντας έτσι θέσεις εργασίας.

Για τον Τραμπ ήταν ένας εύκολος πανηγυρισμός όταν ανακοίνωσε τον Ιανουάριο πως οι ΗΠΑ αποσύρονται από την ΤPP, όλα τα δεδομένα όμως έδειχναν πως η τεράστια σε όγκο συμφωνία ήταν ούτως ή άλλως μια τελειωμένη υπόθεση καθώς οι διαπραγματεύσεις είχαν βαλτώσει. Όταν ήρθε η ώρα της ενεργής NAFTA, ο πρόεδρος Ντόναλντ ανακοίνωσε κάπως άβολα, ότι μετά από τα τηλεφωνήματα των ηγετών του Καναδά και του Μεξικού οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να είναι μέχρι νεωτέρας μέλη της NAFTA, αν και θα διαπραγματευτούν ξανά τους όρους της.

Η αντιμουσουλμανική σταυροφορία δεν προχωράει

Πολλοί από τους συντηρητικούς ψηφοφόρους του πορτοκαλί προέδρου πιστεύουν ξεκάθαρα πως οι μουσουλμάνοι φταίνε για μια σειρά από δεινά του πλανήτη και δε ντρέπονται, με τους πιο ψεκασμένους από αυτούς να μιλάνε για το “μουσουλμάνο” Ομπάμα και διάφορα τέτοια. Όταν ψήφισαν Τραμπ, περίμεναν έναν πρόεδρο που θα πάρει σκληρά μέτρα ενάντια στο παγκόσμιο Ισλάμ.

Η αποκατάσταση των σχέσεων του Τραμπ με τη Σαουδική Αραβία (παρά τα βαριά λόγια που είχε πει πρόσφατα), μια χώρα που είναι μήτρα μιας από τις πιο συντηρητικές εκδοχές του Ισλάμ αλλά και για δεκαετίες στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, ήταν το πρώτο χτύπημα. Η επιβεβαίωση από την πλευρά των ΗΠΑ της συμφωνίας με το Ιράν για την κατάργηση του πυρηνικού του προγράμματος, ήταν το δεύτερο.

Παρότι ο Τραμπ προεκλογικά είχε υποσχεθεί να σκίσει τη συμφωνία, κάτι με το οποίο συμφωνούσε όλη η πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων που συνηθίζει να χρησιμοποιεί την Ισλαμική Δημοκρατία της Τεχεράνης σα μπαμπούλα, είναι αρκετά πιθανό η συμφωνία στην οποία συμμετέχουν και συναινούν πολλά σημαντικά κράτη να μείνει στη θέση της. Απ’ότι φαίνεται παρά την επιθετικότητα στα λόγια, ούτε η κυβέρνηση των Ρεπουμπλικάνων θα ρισκάρει τέτοια κλιμάκωση με το Ιράν.

Ούτε το διάταγμα για τα αεροδρόμιο φαίνεται να έχει μέλλον

To μόνο που “έμεινε” ήταν το σκανδαλώδες, ρατσιστικού χαρακτήρα διάταγμα απαγόρευσης πτήσεων από συγκεκριμένες “μουσουλμανικές χώρες”. Η προχειρότητα στην εκτέλεση του συγκεκριμένου διατάγματος (δεν ειδοποιήθηκαν εγκαίρως ο υπουργός Ασφαλείας, οι αεροπορικές εταιρείες και τα αεροδρόμια) προκάλεσε χάος, με επιβάτες που είχαν visa ή πράσινα κάρτα να προσάγεται και να απελαύνονται και ακολουθήθηκε από μαζικές κινητοποιήσεις στα αεροδρόμια.

Παρά το ότι ένα δεύτερο παρόμοιο διάταγμα ήταν καλύτερα προετοιμασμένο (και δεν περιλάμβανε το Ιράκ), όπως και το πρώτο βρήκε απέναντί του επίμονη αντίσταση από πολλούς δικαστές σε τοπικό και ομοσπονδιακό επίπεδο, οι οποίοι το χαρακτήρισαν αντισυνταγματικό και το εξέδωσαν πολλές αποφάσεις που το μπλοκάρουν.

Φυσικά οι ΗΠΑ δε θα σταματήσουν τις πολεμικές ενέργειες

Όπως πολλοί συντηρητικοί πολιτικοί που είναι επίδοξοι Τραμπ, ο νυν πρόεδρος προεκλογικά  υποσχόταν πως οι ΗΠΑ θα σταματήσουν να ανακατεύονται σε “άσκοπους πολέμους” άλλων χωρών, που κοστίζουν ακριβά σε ανθρώπινες ζωές και λεφτά, ιδίως στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον οι ΗΠΑ να σταματήσουν να υποστηρίζουν “τρομοκράτες” όπως οι ισλαμιστές αντάρτες στη Συρία και να συνεργαστούν στενότερα με την κυβέρνηση Άσαντ για την καταπολέμηση του ΙSIS και άλλων τζιχαντιστικών ομάδων. Επίσης η αντίπαλος του Τραμπ, Χίλαρι Κλίντον είχε δηλώσει σαφώς πως θα έπαιρνε πιο σκληρή στάση απέναντι στη Συρία, το Ιράν και τη Ρωσία από τον Μπαράκ Ομπάμα.

Eιδικά για την alt-right μερίδα που δεν κρύβει το θαυμασμό της για τον Άσαντ και τον Πούτιν, η απογοήτευση πρέπει να ήταν ανυπολόγιστη όταν πριν 3 βδομάδες περίπου οι ΗΠΑ βομβάρδισαν με 59 πυραύλους cruise στρατιωτικό αεροδρόμιο της Συριακής κυβέρνησης, την οποία θεωρούν υπαίτιο για την επίθεση με χημικά όπλα που έγινε σε μια επαρχιακή πόλη. Υπενθυμίζεται ότι παρά τη σθεναρή αντίθεση στην κυβέρνηση Άσαντ, οι ΗΠΑ επί Ομπάμα ποτέ δεν έκαναν άμεση επίθεση στις συριακές ένοπλες δυνάμεις, επιλέγοντας τη λύση των δασμών και της διπλωματίας.

Μια ακόμη απογοήτευση για το ίδιο κοινό ήταν ότι παρά τις βαριές κατηγορίες πως αποτελεί από συνεργάτη ως πιόνι της Ρωσίας, η κυβέρνηση Τραμπ έδειξε πως η στάση της δε θα διαφέρει πολύ από τον προηγούμενων, καθώς ανανέωσε τους δασμούς κατά της ευρωπαϊκής χώρας. Το ζήτημα που δυσκολεύει τις σχέσεις των δύο χωρών, θα συνεχίσει να είναι η Ουκρανία και η Κριμαία.