Η αφορμή είναι κάτι τελείως κοινότοπο πια, στις μέρες μας: μια απεργία στις δημόσιες υπηρεσίες, συγκεκριμένα αυτή στο ΜΕΤΡΟ. Ως Luben δε θα σταθούμε αυτή τη στιγμή στο πως και το γιατί. Υπάρχει όμως κάτι που δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε να σχολιάσουμε, καθώς τα γραπτά μένουν, όπως λέει η λατινική γραμματεία. Τυχαίνει να θυμόμαστε ένα editorial του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου της Lifo, γραμμένο λίγο μετά τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, συντάκτη του Troktiko. Το άρθρο βρίσκεται εδώ:

 http://www.mediablog.gr/archives/10793

Στεκόμαστε ειδικά στις ακόλουθες γραμμές:

“Κάθε εχέφρων άνθρωπος που δεν θέλει να τον λοιδορούν και συκοφαντούν, ανώνυμα και ατιμώρητα, στα μπλογκ, προσπαθεί να απέχει από τον ψηφιακό κοπρώνα. Όποιος έχει πικρή πείρα, ξέρει τι εννοώ. Πίσω από τα ανώνυμα μπλογκ υπάρχει ένας εσμός από μαφιόζους, μικρομαφιόζους, αλλά και πρόσωπα υπεράνω υποψίας που είτε βγάζουν τα απωθημένα τους, είτε το χαρτζιλίκι τους, είτε τελούν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Υπάρχουν και πολλοί ακυρωμένοι τύποι, οι οποίοι απλώς επιστρέφουν τα χτυπήματα της μοίρας -γενικώς και αδιακρίτως. Η όλη ατμόσφαιρα είναι επιεικώς νοσηρή.

…

Ελαττωματικό ως προς όλες τις δημοσιογραφικές λειτουργίες και ύποπτο για παντός είδους συναλλαγές. Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν το εκτιμούσε, αλλά βεβαίως το φοβόταν. Ακόμα κι αν είσαι απολύτως καθαρός, εφόσον ήθελαν να κατασκευάσουν μια επίθεση εναντίον σου, κάτσε απόδειξε ότι δεν είσαι ελέφαντας.

…

Φυσικά, το πανελλήνιο έμπαινε στο troktiko. Όπως αγόραζε την «Αυριανή». Και αγοράζει το « Πρώτο Θέμα». Τους αρέσει το σκάνδαλο. Το κράξιμο. Η χύμα γλώσσα. Οι πρόθυμες βίζιτες. Οι διεφθαρμένοι πλούσιοι. Όσο ανέβαινε η δημοτικότητα, τόσο πιο πολύ εκτροχιαζόταν το περιεχόμενο. “

Yπάρχει εκείνη η άβολη στιγμή για κάθε έναν που προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι καινούριο, κάτι που να έχει αξιώσεις, επίπεδο και αρχές. Είναι όταν παρ’ όλες τις προθέσεις σου και τις προσπάθειες σου, καταλήγεις να μοιάζεις αρκετά με αυτό που αποστρέφεσαι. Όπως ας πούμε εδώ:

http://www.lifo.gr/mag/columns/5387

 

 

http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=252586

Μια ματιά εντός θα σας πείσει. Οι ομοιότητες είναι, θα λέγαμε, μάλλον εμφανείς.Π.χ.:

Lifo:

και γιατί δεν αντέδρασαν οι συνδικαλιστές όταν το «κυριλέ» μετρό έγινε «μπάτε, σκύλοι, αλέστε» με ρουσφετολογικές προσλήψεις απ’ το παράθυρο

…

τότε σας θέλαμε, αγαπητοί συνδικαλιστές, να υψώσετε τη φωνή σας, όταν ο παλαιοκομματισμός έβαζε τα θεμέλια για μια ακόμα ελλειμματική εταιρεία

Π.Θέμα:

Ήδη διαρροές υπάρχουν και για το γεγονός πως ο κ. Σταματόπουλος όντας στέλεχος του ΠΑΣΟΚ (γ.γραμματέας της ΠΑΣΚΕ) προσελήφθη με «αδιαφανείς» διαδικασίες το 1999, σε ηλικία 50 ετών στον οργανισμό αλλά και για το ότι «μιλά εκ του ασφαλούς» λόγω άδειας ΠΡΟΠΟ που υπάρχει στο όνομα της κόρης του και σχετικό κατάστημα στο Κερατσίνι.

Το ζήτημα φυσικά δεν είναι η άποψη αυτή καθαυτή: όπως λέει ο Clint Eastwood, όλοι έχουν μία. Το ζήτημα είναι πως αν η Lifo αποτάσσεται το σκάνδαλο, το κράξιμο, τη χύμα γλώσσα και τις κατασκευασμένες κατηγορίες θα έπρεπε να το σκεφτεί περισσότερο πριν συμβάλλει στο να πρέπει οι εργαζόμενοι του ΜΕΤΡΟ να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες, ότι δεν μπήκαν όλοι με ρουσφέτι, ότι δεν εργάζονταν σε γραφεία βουλευτών, ότι δεν πληρώνονται τα εξωφρενικά πόσα που ισχυρίζεται η Κυβέρνηση και τα λοιπά. Αν και όλα αυτά μπορεί να μην έχουν καμιά σημασία αν ατενίζεις (no pun intended) το χειμωνιάτικο σούρουπο πίσω από τον αγαπημένο τρούλο του Αγίου Νικολάου.

Βέβαια, την ώρα που δημοσιεύεται το παρόν άρθρο η ΕΛ.ΑΣ. έχει ήδη καταλάβει το αμαξοστάσιο του ΜΕΤΡΟ, σε άλλη μια επιχείρηση τύπου Call Of Duty: Modern Warfare ™ από αυτές που αγαπάει τελευταία. Για το Πρώτο Θέμα δεν έχουμε καμία  αμφιβολία, αλλά φαίνεται πως και στη Lifo θα αισθάνονται ικανοποιημένοι με αυτή την εξέλιξη. Τώρα το 1.000.000 των ανέργων στην Αθήνα, θα μπορεί να πάρει το ΜΕΤΡΟ για να πάει όπου πάει κανείς που θέλει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, τεμπέλης που μειώνει την παραγωγικότητα.