Αν όσο πλησιάζει το καλοκαιράκι έχετε αρχίσει να αγχώνεστε για το σώμα σας, αγαπητοί φίλοι, τότε κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και περάστε μια βόλτα από το Ίλιον Plus αυτή την Τετάρτη, 28 Μαρτίου. Από ‘κει είναι σίγουρο ότι θα φύγετε με six packs από τα γέλια αφού ο Αριστοτέλης Ρήγας, σεσημασμένος stand up comedian, ηθοποιός, μουσικός και δεινός τουητεράς, σας επιφυλάσσει μια μουσική κωμωδία που όμοιά της δεν έχετε ξαναδεί αλλά σίγουρα θα ξαναδείτε αφού θα βιντεοσκοπηθεί.

Εκ Τρικάλων ορμώμενος και με το πρώτο βραβείο κριτικής επιτροπής και κοινού στο 2ο Φεστιβάλ Stand up comedy να βαραίνει τις πλάτες του, έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να μας φτιάχνει την διάθεση με τα mind-blown λογοπαίγνια του, τα… επαναστατικά του τραγούδια και τις ζωντανές εμφανίσεις του όπου και όποτε τον πετύχουμε. Το πρώτο solo του μουσικό stand-up με τίτλο “musicomedy”, λοιπόν, αφού έγινε sold out σε όλη την Ελλάδα, επιστρέφει δριμύτερο για μια τελευταία παράσταση.

Εμείς, λίγο πριν την κατεβάσουν, του κάναμε μερικές ερωτήσεις για να δούμε τι μυαλά κουβαλάει, τελικά, αυτός ο τύπος.

Αριστοτέλη Ρήγα πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι σοβαρά με την κωμωδία;

Σοβαρά ξεκίνησα να ασχολούμαι με την κωμωδία από τη στιγμή που άρχισε να με απασχολεί ο μηχανισμός που κρύβεται πίσω από κάθε αστείο. Νομίζω ότι έγινε κάποια στιγμή το 2012, αφότου ξεκίνησα να γράφω τα κείμενά μου και να τα παίζω σε παραστάσεις, όταν κάποιο από τα αστεία που έγραψα δεν έπαιρνε τα γέλια που φανταζόμουν. Εκεί προβληματίστηκα σχετικά με τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για να «δουλεύει» κάποιο αστείο. Είναι εντελώς διαστροφικό αυτό, τα αστεία είναι φτιαγμένα για να λέγονται, όχι για να γράφονται! Είναι σοκαριστικό σε ένα βαθμό να ασχολείσαι με τόση σοβαρότητα με ένα θέμα όπως είναι το αστείο. Έμαθα ότι χρειάζεται μεγάλη υπευθυνότητα και δουλειά για να μπορεί να είναι κάποιος συστηματικά και με συνέπεια γελοίος και ασόβαρος. Από τη στιγμή που συμβαίνει σε κάποιον αυτό, δεν υπάρχει επιστροφή..

Πόσο δύσκολο είναι για έναν επαγγελματία κωμικό να αναπτύσσει, επίσης, το κομμάτι της μουσικής κωμωδίας και του χιουμοριστικού στίχου; Είσαι μουσικός;

Όταν ήμουν Τετάρτη δημοτικού ζήτησα από τους γονείς μου να με γράψουν στο ωδείο για να μάθω κιθάρα. Εκεί είχα ένα δάσκαλο που χτυπούσε με ένα στυλό μπικ τα δάχτυλά μου όταν δεν πατούσα σωστά τα τάστα. Ακόμα και τώρα όταν βλέπω μπικ στυλό θέλω να πιάσω φα διεση μινόρε με γεμάτο μπαρέ. Προφανώς αυτό το εγχείρημα δεν τελεσφόρησε, δεν ήμουν έτοιμος να αντιμετωπίσω τις προηγμένες παιδαγωγικές μεθόδους του δασκάλου μου (σε σχέση με τις αντίστοιχες του μεσαίωνα) και μετά από ένα διάστημα σταμάτησα να πηγαίνω.

Έτσι κατέληξα να μάθω μόνος μου να παίζω κιθάρα στα 16 μου, σε μια εποχή χωρίς ιντερνετ (!!!), χωρίς youtube και online tutorials, βγάζοντας τραγούδια με το αυτί και γράφοντας τους στίχους με τις συγχορδίες σημειωμένες στην αντίστοιχη συλλαβή. Από τα 16 μου ξεκίνησα παίζοντας στη μπάντα του λυκείου μου, έχω παίξει μουσική σε διάφορες μπάντες, για ένα φεγγάρι έπαιζα με τον Δημήτρη Αρώνη (moa bones), έπαιζα ως ηθοποιός και μουσικός στο θέατρο, έχω κάνει τρία-τέσσερα λάιβ με δικό μου υλικό, έχω παίξει σε παραλίες, στο θέατρο του Λυκαβηττού (μια φορά), στο σπίτι μου (κυρίως) και κάποια στιγμή που ξεκίνησα να κάνω standup comedy, όλο αυτό ήρθε και με βρήκε και μου έδωσε ένα ολόκληρο πεδίο για παρατηρήσεις και κωμικό υλικό. Δεν είναι εύκολο να το κάνεις συνειδητά αλλά είναι κομμάτι της πραγματικότητάς μου και ως γνωστόν η πραγματικότητα του καθενός είναι η πηγή από την οποία αντλεί την έμπνευσή του.

Πες μας μερικούς κωμικούς που θαυμάζεις.

Πάρα πάρα πολλούς, Έλληνες και ξένους. Βασικά να το θέσω αλλιώς. Θαυμάζω ΟΛΟΥΣ τους επαγγελματίες κωμικούς. Είναι όλοι πολύ δουλεμένοι, ικανοί και αποτελεσματικοί, με πρωτότυπη σκέψη, επικοινωνιακοί και καλοί επαγγελματίες , σχεδόν ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ. Και αυτό, γιατί στο standup comedy δεν μπορείς να “κλέψεις”. Δεν μπορείς να ξεγελάσεις το κοινό, δεν μπορείς να προσποιηθείς ένα γέλιο. Είναι ειλικρινές και δεν υπάρχει shortcut, πρέπει να κάνεις τη δουλειά. Όλοι όσοι αυτή τη στιγμή είναι καταξιωμένοι κωμικοί κάτι κάνουν καλά. Τώρα το προσωπικό μου γούστο μάλλον τείνει στα σύντομα αστεία, αν και εκτιμώ πολύ και τους κωμικούς που έχουν πιο φυσική ροή στο λόγο τους, οπότε μου αρέσει πολύ ο Μitch Ηedberg, o Demetri Martin, o Jim Gaffigan o Steven Wright και πολλοί άλλοι.

Τα τελευταία χρόνια το ελληνικό κοινό φαίνεται να έχει αγκαλιάσει το stand-up comedy σε διάφορα μέσα. Πιστεύεις πως στους νέους stand-up comedien δίνεται το βήμα που πρέπει από τον χώρο του θεάματος;

Κατ’αρχάς θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να «δοθεί» κάτι. Δεν είμαστε χώρες για να μας «ανακαλύψουν». Κάνουμε αυτό που κάνουμε και ανάμεσα σε εμάς και το κοινό δεν χρειάζεται καμία απολύτως διαμεσολάβηση. Μπορούμε να βρούμε το κοινό μας σε μπαρ, σε θέατρα, σε συναυλίες, δεν είναι απαραίτητο να το βρούμε από την τηλεόραση. Μας ενδιαφέρει σαφώς η δουλειά μας να πάει όσο πιο μακρυά μπορεί αλλά αυτή τη στιγμή ο «χώρος του θεάματος», αν αντιλαμβάνομαι σωστά ότι η αναφορά είναι για την την τηλεόραση, στην Ελλάδα έχει τόση σχέση με την κωμωδία όση τα δαμάσκηνα με τα αεροπλανοφόρα.

Στο εξωτερικό έχουν αντιληφθεί το ότι οι κωμικοί είναι οι μόνοι αρμόδιοι να παράξουν κωμικό περιεχόμενο, εδώ οι κειμενογράφοι των «κωμικών εκπομπών» εξακολουθούν να είναι τηλεπερσόνες και δημοσιογράφοι. Υπάρχει μόνο μια συνθήκη, ικανή και αναγκαία, για να ασχοληθούν οι νέοι κωμικοί με τα mainstream μέσα. Να είναι απόλυτα ελεύθεροι δημιουργικά. Η λογική της τηλεόρασης είναι ισοπεδωτική. Θα πρέπει να κινηθούν τα πράγματα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Από σκηνής, «εκπαιδεύουμε» το κοινό στον τρόπο σκέψης μας, το ξαφνιάζουμε. Η τηλεόραση το πατρονάρει, του συμπεριφέρεται σαν να είναι χαζό. Δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο να θέλει κανείς να ασχοληθεί με αυτό αν δεν μπορεί να το κάνει με τους δικούς του όρους.

Στην καθημερινότητά σου κάνεις πλάκες ή δεν θέλεις να μιλάς για την δουλειά;

Κάνω γενικά, ενίοτε για τους πολύ κοντινούς μου γίνομαι και κουραστικός. Αυτό το χούι με τα λογοπαίγνια δεν έχει διακόπτη και φοβάμαι ότι θα πεθάνω μόνος μου. Προσπαθώ να συγκρατιέμαι αλλά δεν είναι πάντα εύκολο.

Θέλεις να μας ‘πεις λίγα λόγια για την παράσταση που θα δούμε την Τετάρτη στο Ίλιον Plus;

Η παράσταση που θα δείτε την Τετάρτη στο Ίλιον plus είναι η πρώτη μου ολοκληρωμένη κωμική δουλειά. Ουσιαστικά είναι μια αναδρομική έκθεση που περιλαμβάνει υλικό από όλη μου τη διαδρομή ως κωμικός και ως μουσικός και εν τέλει ως standup comedian που κάνει και μουσική κωμωδία. Έχει διάρκεια 90 λεπτά, έχει αστεία ευρείας γκάμας, λογοπαίγνια, mashup, ιστορίες, όλα δεμένα και πακεταρισμένα, φτιαγμένα με μεράκι και δοσμένα με αγάπη από εμένα προς όλους εσάς που θα έρθετε να το δείτε. Θα είναι η τελευταία φορά που θα παιχτεί ζωντανά και είμαι λίγο συγκινημένος γιατί κάναμε παρέα πολλά χρόνια με αυτό το υλικό. Θα φτιάξουμε μια ωραία κοινή ανάμνηση την Τετάρτη και θα μπορούμε να έχουμε και κάτι να νοσταλγούμε στο μέλλον. Θα είναι ωραία.

Έχεις καταγωγή από τα Τρίκαλα και κάνεις λογοπαίγνια. Νιώθω ότι είναι υποχρέωσή μας να σου ζητήσουμε ένα γρήγορο λογοπαίγνιο στα Τρικαλινά.

Η κινηματογραφική λέσχη Τρικάλων είχε αφιέρωμα «γκοντάρ». Ήρθαν όλοι με τα σέλφι στικ.