O Nίκος Τριανταφυλλίδης, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και δημιουργός του συναυλιακού χώρου Gagarin 205 πέθανε σε ηλικία 49 χρονών. Γεννημένος στο Σικάγο, γιος του μεγάλου κωμικού Χάρρυ Κλυνν, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης διακρίθηκε για τις σκηνοθετικές του δουλειές, αλλά και για την αγάπη του για τη μουσική και την αγάπη του για το ελληνικό καλτ. Η τελευταία ταινία μεγάλου μήκους του Νίκου Τριανταφυλλίδη ήταν η “Αισθηματίες” (2014) ενώ αυτό τον καιρό προετοίμαζε ένα ντοκυμαντέρ για τον ΠΑΟΚ, την αγαπημένη του ομάδα. Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στο Σικάγο των ΗΠΑ στις 9 Σεπτέμβρη του 1966 και είναι γιος του Χάρρυ Κλυνν. Σπούδασε κοινωνιολογία και επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στην Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου. Η πτυχιακή του εργασία Dogs Lick My Heart κέρδισε το πρώτο βραβείο Μυθοπλασίας στο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, το 1993. Σε αυτή συμμετείχαν ο γνωστός μουσικός Blaine L. Reininger των Tuxedomoon και ο Παναγιώτης Θανασούλης. Την ίδια χρονιά, το 1993, σκηνοθέτησε σε ασπρόμαυρο super 8 mm φιλμ το video clip για το κομμάτι “Δεν Χωράς Πουθενά” του συγκροτήματος Τρύπες. Ακόμη σκηνοθέτησε και μια ταινία μικρού μήκους από την συναυλία των Τρυπών στο club Marquee του Λονδίνου. Το 1995 ολοκλήρωσε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του “Ράδιο Μόσχα“ η οποία στη συνέχεια ταξίδεψε σε πολλά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. Τρία χρόνια αργότερα γύρισε για λογαριασμό της ΕΤ2, το ντοκιμαντέρ για το συγκρότημα Tuxedomoon με τίτλο “No Tears“. Τα γυρίσματα έγιναν με αφορμή την επετειακή συναυλία του συγκροτήματος για τα δέκα τους χρόνια στο Θέατρο Λυκαβηττού. Ακόμη, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης εργάστηκε ως ελεύθερος σεναρίστας και παραγωγός του ραδιοφώνου (1988-1991) στον πρώτο ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό TOP FM και στο BBC World Service, όταν ζούσε στην Αγγλία. Αργότερα, επανήλθε στο ραδιόφωνο με την εκπομπή “Αισθηματική Αγωγή” μέσα από την συχνότητα του 902 Αριστερά και στον ραδιοσταθμό “Στο Κόκκινο” 105,5 FM. Ήταν επίσης μουσικός παραγωγός και ιδρυτής της οπτικοακουστικής εταιρίας “Astra Tv” (1995). Το 2002 εγκαινίασε τον συναυλιακό χώρο Gagarin 205, στην οδό Λιοσίων. Η αγάπη του Τριανταφυλλίδη για το καλτ φαινόταν και μέσω της φιλίας του ίδιου με τον Σουγκλάκο και με τον σκηνοθέτη Νίκο Νικολαΐδη (Γλυκιά Συμμορία, Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα), αλλά σίγουρα τελικά φάνηκε και από την έμπνευση του Νίκου Τριανταφυλλίδη να δημιουργήσει αυτό το φεστιβάλ: Το Φεστιβάλ Κάλτ Ελληνικού Κινηματογράφου που γινόταν στο Gagarin βύθιζε το αθηναϊκό κοινό σε έναν κινηματογραφικό κόσμο γεμάτο ψεύτικο αίμα, ψεύτικο σπέρμα και καταραμένους ήρωες. Τον Οκτώβριο του 2014 βγήκε στις αίθουσες το φιλμ νουάρ, με την υπογράφη του, «Οι Αισθηματίες» με τον Χάρη Φραγκούλη, τον Δημήτρη Λάλο, τον Τάκη Μόσχο και την Ηλιάνα Μαυρομάτη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μια από τις τελευταίες καλλιτεχνικές του περιπέτειες ήταν η τηλεοπτική σειρά “Τα Στέκια-Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού “, η οποία μάλλον αποτέλεσε από τα λίγα αξιόλογα πράγματα που προβλήθηκαν στη βραχύβια ιστορία της ΝΕΡΙΤ και αποτελεί μια σημαντική καταγραφή της αστικής ζωής στην Αθήνα. Το ντοκιμαντέρ «90 χρόνια ΠΑΟΚ: νοσταλγώντας το μέλλον», είναι η τελευταία ταινία αυτού του αθεράπευτα ρομαντικού σκηνοθέτη, την οποία όμως δεν πρόλαβε να δει στις αίθουσες. Μια κατάθεση ψυχής, όπως δήλωνε στον Δημήτρη Κανελλόπουλο, στην Εφ.Συν. σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του: «Εγώ δεν κάνω διαφημιστικά ούτε βιομηχανικά ντοκιμαντέρ. Αυτή η δουλειά δεν είναι μια “παραγγελιά” αλλά μια δική μου κατάθεση ψυχής». Όπως διαβάζουμε στο freecinema.gr, “ο Νίκος Τριανταφυλλίδης ήταν ένα κομμάτι της ζωής αυτής της πόλης, εκεί έξω. Ο άνθρωπος που πετυχαίναμε στην είσοδο του Gagarin, πάντα, μ’ ένα ποτό κι ένα τσιγάρο στο χέρι. Να γελάει βροντερά και να ζει… με φόρα.” Φιλμογραφία: Οι Αισθηματίες Screamin’ Jay Hawkins – Ι put a spell on me Μαύρο γάλα Tuxedomoon, no tears Το παλτό Ράδιο Μόσχα Dogs licking my heart Momus, amongst women only
