Οι Άδωνις Γεωργιάδης και Γιώργος Καμίνης έχει ήδη ανεβάσει πίεση τη στιγμή που διαβάζουν αυτές τις γραμμές (ο Άδωνις τουλάχιστον μας διαβάζει καρατσεκαρισμένα). Στην πόλη Medicine Hat της Alberta του Καναδά όμως τους έχουν γραμμένους και από το 2009 μέχρι αυτή τη στιγμή από τους 1000 άστεγους της πόλης, οι 885 έχουν ήδη βρει στέγη.

Άμα γινόταν κάτι τέτοιο εδώ πέρα θα είχες αμέτρητα φιλελέ τούβλα να ουρλιάζουν ότι το να δωθεί στέγη και ένα πιάτο φαΐ σε έναν άνθρωπο θα δημιουργήσει στρατιές από τεμπέληδες που θα έχουν όνειρο ζωής να τρώνε φασόλια σε ένα κοινόβιο με τα λεφτά της Πρόνοιας.

Στη Σοβιετική Δημοκρατία της Αλμπέρτα όμως τα έβαλαν κάτω και ανακάλυψαν ότι τελικά το να παρέχεις ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ανθρώπους που ζουν στο δρόμο κοστίζει 100.000 δολλάρια Καναδά ανά άτομο το χρόνο, ενώ το να τους σπιτώσεις μόλις 35.000 και διευκολύνει πάρα πολύ οργανωτικά και οικονομικά τις υπηρεσίες περίθαλψης στο να τους φροντίζουν. Εντάξει, το ξέρουμε ότι του Άδωνι θα του ερχόταν φτηνότερα επειδή θα τους άφηνε να πεθάνουν.

Ταυτόχρονα, το πιο σημαντικό είναι το εξής: Γράφουν στα τέτοια τους την ηλίθια ρατσιστική άποψη που λέει πως ένας άστεγος, ακόμα και αλκοολικός ή τοξικομανής είναι τελειωμένη υπόθεση. Ακόμα και στο δρόμο να καταλήξει κάποιος, άμα στηριχθεί, έχει τη δυνατότητα να επανέλθει. Να δουλέψει, να ξαναβρεί δικό του σπίτι και να ζήσει ανθρώπινα ξανά. Και το πρόγραμμα Housing First, που τρέχει και σε άλλες 6 πόλεις, μεταξύ αυτών και μεγάλες όπως το Edmonton και το Calgary  έχει καταφέρει να μειώσει το ποσοστό των άστεγων κατά 16% από το 2008, ενώ και άλλες χώρες όπως η Γαλλία και η Φινλανδία έχουν δείξει έντονο ενδιαφέρον.

Ψιλά γράμματα για τη χώρα όπου ο δήμαρχος της Αθήνας έστειλε τα ΜΑΤ να διώξουν τους άστεγους από ένα χώρο του Δήμου ένα βράδυ που χιόνιζε και έσκασε φράγκα των φορολογούμενων για να μπουν παγκάκια με σίδερα για να μην κοιμούνται πάνω τους άνθρωποι.

 

(Πηγή)