Στον εγκέφαλό μας καρφώθηκε αυτή η φράση από η συνέντευξη που έδωσε ο Κωστής Μαραβέγιας (που αλλού;) στην Athens Voice. Το μουσικό αντίστοιχο του να τρως σκέτα μακαρόνια σε ακριβό εστιατόριο ψευδογαλλικού στιλ στο Ναύπλιο αποφάσισε ότι δεν αντέχει άλλο τα ηλιοβασιλέματα που τον ενέπνευσαν να γίνει αυτό που έγινε.
Στις πρώτες δουλειές σου η μουσική σου είχε μια αίσθηση υπαίθρου. Στο πέρασμα του χρόνου έχεις γίνει πιο urban, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στα όργανα που χρησιμοποιείς. Με τι όργανα καταπιάνεσαι αυτόν τον καιρό;
Από την πρώτη καραντίνα κιόλας, την ξέχασα την ύπαιθρο και τα λυρικά ενσταντανέ. Μα μόνον άδειους δρόμους έβλεπα και μοναχικά φανάρια στο κόκκινο. Νομίζω πάντως πως έκλεισα πια με τα ηλιοβασιλέματα και τις φεγγαράδες. Θέλω πια αστική βρωμιά. Έχω μαζέψει ό,τι αναλογικό synth και ρυθμοκούτι βρήκα, πεταλάκια και βίντατζ προενισχυτές και ψάχνω πιο πολύ ήχους απ’ όσο ψάχνω μελωδίες.
