Μία πολύ ιδιαίτερη καταγγελία δημοσιοποίησε η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ). Τα γεγονότα για τα οποία κάνει λόγο η ΟΙΕΛΕ έχουν άμεσα να κάνουν με το κίνημα #MeToo, καθώς σύμφωνα με την ομοσπονδία, στα δύο Αρσάκεια υπάρχει εν εξελίξει προσπάθεια συγκάλυψης περιστατικών κακοποίησης που συνέβησαν στο παρελθόν.

Πιο συγκεκριμένα, μαζί με την καταγγελία η ΟΙΕΛΕ επισυνάπτει κι ένα κείμενο – δήλωση, το οποίο εκπαιδευτικοί των δύο Αρσάκειων καλούνται να υπογράψουν. Στο κείμενο αυτό γίνεται λόγος για «ψευδολογίες ή συκοφαντίες, ιδίως για θέματα μείζονος ηθικής απαξίας» που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες, χωρίς να διευκρινίζεται αν «ψευδολογίες ή συκοφαντίες» ή πράγματα «κακόβουλα, απίστευτα και αδιανόητα» είναι οι μαρτυρίες κακοποιημένων μαθητών των Αρσακείων.

Η ΟΙΕΛΕ προσθέτει ακόμη ότι παρότι η υπογραφή του κειμένου είναι εθελοντική, θα υπάρξουν συνέπειες για όσους δεν το κάνουν. Επίσης, ότι τα άτομα που ξεκίνησαν τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία έχουν στενή σχέση με την ηγεσία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, η οποία διευθύνει τα σχολεία που αναφέρθηκαν. Η ΟΙΕΛΕ αναφέρει ότι έλαβε το κείμενο από εργαζόμενους στα Αρσάκεια σχολεία.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

“Σε μια απαράδεκτη κίνηση φίμωσης και πειθαναγκασμού των συναδέλφων των Αρσακείων Σχολείων προχώρησε ομάδα «αυθορμήτως ενεργούντων», προσκείμενων στην ηγεσία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας εκπαιδευτικών.

Εξοργισμένοι συνάδελφοι μας απέστειλαν το κατάπτυστο κείμενο που καλούνται «δημοκρατικά» να υπογράψουν (όλοι γνωρίζουμε τι περιμένει τους αντιφρονούντες…). Στο κείμενο αυτό με τον παραπλανητικό τίτλο «Δεν φοβόμαστε» χαρακτηρίζονται ως «ψευδολογίες» οι συγκλονιστικές μαρτυρίες κακοποίησης θυμάτων της «δράσης» Λιγνάδη στα Αρσάκεια Σχολεία. Ο πανικός που διακατέχει κάποιους και ο τρόμος μπροστά στο τσουνάμι των αποκαλύψεων που έρχεται αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το κείμενο διακινήθηκε μέσα στη νύχτα! Τι φοβούνται άραγε τόσο πολύ;”

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο και καλούμε κάθε πολίτη να εξάγει τα συμπεράσματά του:

Το ίδιο το κείμενο που επισυνάπτεται είναι το εξής:

«Δεν φοβόμαστε.

Απέναντι σε όσα κακόβουλα, απίστευτα και αδιανόητα, διακινούνται χωρίς κανέναν έλεγχο ή επαλήθευση και αναπαράγονται αφειδώς σε κοινωνικά δίκτυα, μπλογκς και ιστοσελίδες και μάς στοχοποιούν συνολικώς ως εκπαιδευτικούς λειτουργούς και εργαζόμενους των Αρσακείων Σχολείων, υψώνουμε το ανάστημά μας και απαντούμε: Δεν φοβόμαστε!

Καταδικάζουμε απερίφραστα ως εκπαιδευτικοί και ως γονείς οποιαδήποτε μορφή παρενόχλησης ή βίας εναντίον οποιασδήποτε παιδικής ψυχής. Η ομόθυμη και απόλυτη αυτή καταδίκη συμβαδίζει με την αταλάντευτη απόφασή μας να μη δεχτούμε καμία ψευδολογία ή συκοφαντία, ιδίως για θέματα μείζονος ηθικής απαξίας.

Όλοι μαζί και ο καθένας από εμάς αρνείται να συκοφαντείται, να δυσφημείται, να απειλείται, να σπιλώνεται, να παρενοχλείται καθημερινώς στο λειτούργημά του, ιδίως στους ζοφερούς καιρούς που διανύουμε, στο όνομα μιας συνολικής και στοχευμένες επίθεσης εναντίον του σχολείου μας, που για εμάς δεν είναι απλός χώρος εργασίας και βιοπορισμού, αλλά χώρος παιδείας και ιστορικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός που έχει γαλουχήσει γενεές παιδιών (των δικών μας περιλαμβανομένων).

Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να χρησιμοποιεί τους δαιδαλώδεις δρόμους του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να αμφισβητεί ανώνυμα και κακοπροαίρετα την ηθική μας ακεραιότητα και την επαγγελματική μας υπόσταση. Είμαστε όλοι ενωμένοι σαν γροθιά προκειμένου να υπερασπιστούμε την τιμή μας, τη φήμη μας, το σχολείο μας, στο οποίο επενδύσαμε τις σπουδές, τη ζωή και τα όνειρά μας.»

Στο κείμενο δεν διασαφηνίζεται το ποιος και γιατί μπορεί να ενδιαφέρεται να στοχοποιήσει τα ίδια τα Αρσάκεια ή τους εργαζόμενους τους. Τα σχολεία έχουν ανακατευτεί στη δημόσια συζήτηση γίνεται λόγω του εξής σημείου στο βιογραφικό του Δ. Λιγνάδη:

«Υπήρξε επί σειρά ετών υπεύθυνος του θεατρικού ομίλου στα Αρσάκεια Σχολεία και στο Κολλέγιο Ψυχικού.»

Από την άλλη, ο πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, Γιώργος Μπαμπινιώτης, δήλωσε τα εξής:

«Ο Δ. Λιγνάδης εργάστηκε στο Αρσάκειο, ως εξωτερικός συνεργάτης, στους προαιρετικούς απογευματινούς ομίλους των Αρσακείων (και όχι στο διδακτικό προσωπικό του σχολικού προγράμματος) πριν από 19 ολόκληρα χρόνια. Τα όσα μεμονωμένα διακινούνται περί παύσης-απόλυσής του από το Αρσάκειο το έτος 2002 είναι απολύτως ψευδή.

Αποχώρησε, προτιμώντας να μετακινηθεί στον θεατρικό όμιλο τού Κολλεγίου. Δηλώνω δε κατηγορηματικά και σε όλους τους τόνους ότι καθ΄ ον χρόνο συνεργάστηκε με το Αρσάκειο, ουδεμία καταγγελία περιήλθε σε γνώση μου έστω και προφορική.»

Πριν λίγες βδομάδες, το 2020mag δημοσίευσε μία μαρτυρία παλιάς μαθήτριας του Αρσακείου (το μέσο αναφέρει ότι διαθέτει τα στοιχεία της), η οποία αναφέρει τα εξής:

«Τη σχολική χρονιά 1990-91 ήμουν μαθήτρια της Β’ Λυκείου στο Αρσάκειο Ψυχικού. Στο πλαίσιο του ανεβάσματος μιας σχολικής θεατρικής παράστασης («Η Τύχη της Μαρούλας» του Δημήτρη Κορομηλά), γνώρισα τον Δημήτρη Λιγνάδη, στον οποίο είχε ανατεθεί από τη Διεύθυνση του σχολείου μας να επιμεληθεί την παράσταση. Συμμετείχα στην παράσταση και από τις πρόβες άρχισα να διαπιστώνω έναν πολύ έντονο εστιασμό του Δημήτρη Λιγνάδη σε μένα.

Μου έλεγε ότι μ’ αγαπούσε. Στο τέλος μου έδωσε και τη διεύθυνση του σπιτιού του και μου είπε ότι θα ήθελε να πηγαίναμε κι εκείνη την ώρα σπίτι του, αλλά είχε παράσταση. Μετά με χαιρέτησε παίρνοντάς με αγκαλιά. Τους επόμενους λίγους μήνες επανέλαβε πολλές φορές την πρότασή του να πάω στο σπίτι του, γιατί «με αγαπούσε». Τον ενοχλούσε που αρνιόμουν να το κάνω, αλλά επέμενε φορτικά. Ήμουν εξαιρετικά συνεσταλμένη, γεγονός που εκ των υστέρων θεωρώ ότι ήταν καθοριστικό στην επικέντρωση στο πρόσωπό μου, στον έλεγχο που προσπάθησε να μου ασκήσει, στην πίεσή του να πάω μόνη μου σπίτι του. Σε ένα σχολικό πάρτι, με πήρε στο πίσω μέρος της ταράτσας για να μη μας δουν οι άλλοι μαθητές, με αγκάλιασε πολύ σφιχτά, με φίλησε στο λαιμό, μου είπε ότι θα με αγαπάει για πάντα και να πάω να τον βρω.»

Σίγουρα έχουμε πολλά να δούμε ακόμη.