Όσο κινηματογραφικό πήγαινε ήταν το τέλος ενός κτηρίου στη Λάρισα, το οποίο φιλοξένησε επί χρόνια έναν ιστορικό οίκο ανοχής της πόλης. Το ακίνητο της οδού Βύρωνος 18, το οποίο σύμφωνα με τα τοπικά μέσα έζησε μεγάλες δόξες τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, γκρεμίστηκε από έναν εκσκαφέα, όμως το γκραν φινάλε του ήταν μία κανονική τελετή.
Για την ακρίβεια, ο ιδιοκτήτης του αποφάσισε να πραγματοποιήσει έναν διπλό φόρο τιμής: Από τη μία στο ίδιο το θρυλικό για την πόλη κτήριο, από την άλλη στο ακόμη θρυλικότερο «Όλα είναι δρόμος» του Παντελή Βούλγαρη. Αναφερόμαστε φυσικά στην τρίτη ιστορία, όπου το μπαρ «Βιετνάμ» κατεδαφίζεται από τη μπουλντόζα την ώρα που ο Γιώργος Αρμένης χορεύει.
Το τέλος του λαρισαίικου οίκου ανοχής δεν ήταν φυσικά τόσο δραματικό, όμως ο ιδιοκτήτης του, ο κτηνίατρος Θωμάς Γεωργιάδης, θέλησε να έχει όλες τις απαραίτητες πινελιές. Έτσι, υπήρχε ο εκσκαφέας να γκρεμίζει τον οίκο ανοχής, ένα πανό πάνω στο κτήριο να γράφει «Ηλία ρίχτο… όλα είναι δρόμος», μία ορχήστρα να παίζει το «Θα πάρω φόρα» της Μαίρης Μαράντη και ο ιδιοκτήτης να χορεύει ζεϊμπέκικο στη μέση του δρόμου.