Quantcast
THE STREAM

Το ΑΠΘ θα εκθέτει σκονάκια φοιτητών στους τοίχους του, γιατί κάθε τέχνη αξίζει κορνίζα

Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης αναγνώρισε επιτέλους αυτή την υποτιμημένη μορφή δημιουργικότητας


THE NEWSROOM · 16 Ιουνίου 2020

Ό,τι απαιτεί σκέψη, δημιουργικότητα, εργασία και φαντασία έχει τη δυνατότητα να θεωρηθεί τέχνη και ευτυχώς ήρθε η ώρα της δικαίωσης για τα σκονάκια. Το ΑΠΘ είναι (όσο ξέρουμε τουλάχιστον) το πρώτο πανεπιστήμιο της χώρας που αποφάσισε όχι μόνο να αναγνωρίσει τα σκονάκια ως τα μνημεία ανθρώπινης δημιουργικότητας που είναι, αλλά και να τα εκθέσει σε προθήκες.

Έτσι, διαφόρων ειδών σκονάκια δε θα βρίσκονται πλέον καταχωνιασμένα σε συρτάρια καθηγητών, αλλά θα είναι κορνιζαρισμένα περήφανα στους τοίχους του Αριστοτελείου. Όπως είπε ο καθηγητής στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών στο ΑΠΘ, Δημήτρης Μάρδας, οι πάπυροι, τα χαρτομάντιλα και οι σμικρύνσεις των φοιτητών έχουν τη δική τους αξία:

«Πριν από 10-12 χρόνια είχαμε συγκεντρώσει τα παλιού τύπου σκονάκια που ήταν ολόκληρα βιβλία σε σμικρύνσεις. Μάλιστα ήταν εντυπωσιακός ένας πάπυρος μήκους 2 μέτρων και πλάτους 4 εκατοστών το οποίο τύλιξε φοιτητής σε δυο ξυλάκια.

Ήταν όπως οι παλιές αριθμομηχανές. Ανοιγόκλεινε, ανεβοκατέβαινε και ήταν σε ρολό γραμμένο το χαρτάκι των λύσεων. Ήταν ένα εκπληκτικό σκονάκι, ένα έργο τέχνης μπορώ να σας πω.»

Για τον εν λόγω πάπυρο μάλιστα εκτιμάται ότι χρειάστηκαν τουλάχιστον 12 ώρες απασχόλησης. Αυτό κατά τη γνώμη μας είναι από μόνο του λόγος για να περάσει κανείς το μάθημα, αλλά οι καθηγητές είναι γνωστό ότι έχουν στο μυαλό τους μόνο πολύ μπανάλ κριτήρια αξιολόγησης.

Δείτε τις φωτογραφίες:

Η δε έκθεση με τα σκονάκια επεκτείνεται, καθώς παλιοί φοιτητές βρίσκουν τα δικά τους και τα στέλνουν για να εκτεθούν κι αυτά. Όπως φαίνεται, ακόμη κι 70χρονοι πλέον πρώην φοιτητές δεν τα αποχωρίστηκαν ποτέ, σύμφωνα με τον καθηγητή

«Μου τηλεφώνησε μία κυρία, φοιτήτρια το 1963 και μου έστειλε τα δικά της σκονάκια που τα είχε από τότε κρατημένα. Ήταν σκονάκια μικρά, εκείνη την εποχή είχαν κάτι πάσο σε μια κόκκινη ζελατίνα, σαν δίφυλλη και τα έβαζε εκεί ανάμεσα, οπότε όποιος περνούσε και έβλεπε έλεγε εντάξει ένα πάσο είναι, δεν είναι τίποτε άλλο.

Αλλά τελικά αυτό ήταν ένα σκονάκι που δεν το ανακάλυψε ποτέ κανείς.»

Το ίδιο έκανε κι ένας συμφοιτητής του:

«Ήταν ιδιαίτερα καλοφτιαγμένα σκονάκια με παραγράφους, με επικεφαλίδες, με κόκκινο, χωρισμένα σε κατηγορίες- σκονάκια υψηλής αισθητικής υψηλής.»

Το ξέραμε από πάντα ότι αυτή η 10η τέχνη θα πάρει μία μέρα την αναγνώριση που της αξίζει.

(πηγή)

 

Best of internet