Πόσες ταπεινώσεις μπορούν να αντέξουν τα δύστυχα μπουζούκια μέσα σε ένα χρόνο; Πολλές, όπως όλα δείχνουν. Μπορεί να μας φαίνεται ότι έχουν περάσει 150 χρόνια από τότε, αλλά ήταν μόλις στα τέλη Νοέμβρη όταν είδαμε πλήθη να εγκαταλείπουν έναν τέτοιο ναό της διασκέδασης (και τον Ρέμο που τραγουδούσε μέσα), ώστε να βγουν έξω για ένα τσιγαράκι:

Από τότε βέβαια έχουν γίνει πράγματα και θαύματα. Τα μπουζούκια έκλεισαν για καιρό όπως όλα τα μαγαζιά και αν θέλουν να λειτουργήσουν κανονικά θα πρέπει να μπουν σε νέο (και πρωτάκουστο) καθεστώς λειτουργίας, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Λέκτορα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής Κώστα Ντελέζο.

Για αρχή, τα τραπέζια θα πρέπει να έχουν μέχρι 6 καρέκλες – πάνε τα γλέντια που θύμιζαν αυτά με το κυκλικό τραπέζι στο φινάλε των Αστερίξ. Ακόμη, απαγορεύονται οι καναπέδες, δεν θα υπάρχουν όρθιοι θαμώνες, τα μπαρ θα είναι κλειστά και τα αυτόγραφα θα δίνονται open air, γιατί τα καμαρίνια και το social distancing δεν συνδυάζονται καλά.

Α, και ο χορός στην πίστα απαγορεύεται.  Kοινώς, θα πρέπει να μάθετε την τέχνη της καθιστής ζεϊμπεκιάς.

Όπως είπε:

«Ο χορός στην πίστα δεν επιτρέπεται. Ο ιός είναι εδώ, μας το θυμίζει συνέχεια.»

Το πιο οδυνηρό χτύπημα όμως αφορά τα λουλούδια, είτε είναι τα πατροπαράδοτα γαρύφαλλα, είτε κάτι πιο εξωτικό που προτιμάτε. Μην τρομάζετε, δεν καταργούνται, όμως θα ρυθμιστούν κι αυτά σαν να είμαστε καμία Σοβιετία ή κάτι τέτοιο.

Πιο συγκεκριμένα, θα απαγορεύεται να τα πετάτε στο πρόσωπο των αοιδών. Θα πρέπει να πέφτουν αυστηρά στα πόδια τους:

 «Θα συνεχίσουν να υπάρχουν, όμως πλέον θα πρέπει να τα ρίχνουν στα πόδια των τραγουδιστών και όχι στο πρόσωπο.»

Άρα αυτό μάλλον δεν επιτρέπεται πλέον:

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι αν επιτρέπεται να φτάσεις τα λουλούδια ως το ύψος του προσώπου του καλλιτέχνη εφόσον έχεις ξεκινήσει από το πάτωμα. Ένα καλό παράδειγμα είναι το τζένγκα με λουλούδια που έπαιξαν κάποιοι στον Θέμη Αδαμαντίδη:

Κάτι τέτοιο θα ήταν το ιδανικό παραθυράκι κατά τη γνώμη μας.