Μόλις λίγες μέρες ακόμη έχουμε για να αποχαιρετήσουμε με τον τρόπο που του αξίζει το κόμμα της καρδιάς μας (1, 2), το οποίο πρόκειται να αποδημήσει εις τόπον χλοερόν. Μιλάμε φυσικά για το Ποτάμι, το οποίο αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα για το μεγάλο πιστόλι, ενώ λίγους μήνες νωρίτερα ο Μεγάλος Τιμονιέρης Σταύρος Θεοδωράκης είχε παραιτηθεί από την φυσική του θέση.

Πριν γίνει είχε αυτό είχε βέβαια προλάβει να βγάλει ραπ πρόμο σποτάκι με το Θηρίο:

Πιο συγκεκριμένα, το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος – κινήματος πρόκειται να κατεβάσει πρόταση για αναστολή λειτουργίας και διακοπή χρηματοδότησης του μορφώματος στην Μεγάλη Συνάντηση των Αντιπροσώπων που θα συνεδριάσει στις 24 Νοεμβρίου. Η εισήγηση αναφέρεται στην χρηματοδότηση των 100.000 ευρώ ετησίως που κανονικά θα κρατήσει μέχρι τις επόμενες ευρωεκλογές – τα χρήματα αυτά αντιστοιχούν στο 1.52% που πήρε το Ποτάμι στις ευρωεκλογές του Μαΐου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κι αυτό ήρθε πολύ οριακά, καθώς ένα κόμμα πρέπει να ξεπεράσει το 1.5% για να πάρει χρηματοδότηση. Επίσης, ότι οι τοπικές οργανώσεις του κόμματος πρέπει να είναι πιο έρημες από τη Σαχάρα, οπότε τα πολιτικά του όργανα θέλουν να αποφύγουν να μείνει από αυτά απλά μία σφραγίδα (η οποία ελπίζουμε τουλάχιστον να έχει το πρόσωπο του Σταύρου).

View this post on Instagram

Από τα γραφεία του Ποταμιού στην Σεβαστουπόλεως. Το Ποτάμι πρωτοπορεί για ακόμα μια φορά αντικαθιστώντας την κλασική καρέκλα με fitball. #topotami 💪

A post shared by Το Ποτάμι (@topotamiofficial) on Jun 3, 2017 at 8:02am PDT

Δεν συμφωνεί ολόκληρη η ηγεσία του κόμματος που μας χάρισε καφάσια και τρίκυκλα όσο κανένα άλλο: Δύο μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου θεωρούν ότι το Ποτάμι μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, καθώς το μετεκλογικό πολιτικό σύστημα θα έχει πολύ γρήγορα πολύ κακό πρόβλημα. Υπενθυμίζουμε επίσης ότι ο κύριος με το καφάσι έγινε εντέλει γραμματέας Σύγχρονου Πολιτισμού, παρότι δεν έγινε ποτέ βουλευτής:

Ενώ και  ο Γιώργος Αμυράς από εδώ ξεκίνησε για να πάει στη ΝΔ:

Μέσα στα στοιχεία που βάζουν τα δύο στελέχη είναι η άνοδο της ακροδεξιάς και το φρακάρισμα των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και της ανάπτυξης. Εδώ καταλαβαίνουμε ότι έχουν σίγουρα κάνει λάθος, καθώς η ανάπτυξη είναι σαφέστατα εδώ. Για την ακρίβεια, τις προάλλες έβρεξε φράγκα.

Σε κάθε περίπτωση, χωρίς Σταύρο δεν γίνεται τίποτα: