Ακόμη κι αν ο αντιπροσφυγικός προσανατολισμός του μπάρμπεκιου των Διαβατών κέρδισε τα φώτα της δημοσιότητας και μία θέση στην καρδιά μας με το αρχαιοελληνικό του κάλλος, αυτό δε σημαίνει ότι ήταν οι πρώτοι που σκέφτηκαν να κάνουν ένα ψήσιμο που να σχετίζεται κάπως με την παρουσία προσφύγων. Ένα άλλο μικρό χωριό της Μακεδονίας, και πιο συγκεκριμένα της δυτικής, είχε λίγους μήνες νωρίτερα την ίδια ιδέα – όμως αποφάσισαν να κάνουν μπάρμπεκιου με τους πρόσφυγες για καλεσμένους. Ήταν τις απόκριες του 2019, όταν στην ορεινή Κοτύλη στον Γράμμο πήρε την απόφαση να γλεντήσει μαζί με τους 50 περίπου πρόσφυγες που βρίσκονταν εκεί. Η εκδήλωση για τις απόκριες γίνεται κάθε χρόνο στο μικρό χωριό Δήμου Νεστορίου Καστοριάς από τον Πολιτιστικό Σύλλογο και περιλαμβάνει μουσική, χορό, ψητό χοιρινό κρέας και κρασί γύρω από μία μεγάλη φωτιά που λέγεται «μπουμπούνα», όπως υπαγορεύει το έθιμο. Ο μόνιμος πληθυσμός του χωριού είναι 12 ηλικιωμένοι, οπότε το μπάρμπεκιου ήταν αυτοί, μερικές δεκάδες που κατάγονται από το χωριό και 50 πρόσφυγες (29 παιδιά ηλικίας από ενός ως 11 ετών και οι γονείς τους), οι οποίοι για λίγους μήνες έμειναν σε έναν ξενώνα της Κοτύλης. Παρά το έθιμο, οι διοργανωτές αποφάσισαν να τους συμπεριλάβουν κάνοντας μία απλή προσθήκη στο μενού: Έψησαν και σουβλάκια κοτόπουλου, τα οποία μοίρασαν στους πρόσφυγες μαζί με αναψυκτικά (προφανώς χωρίς αλκοόλ) ώστε να γλεντήσουν όλοι μαζί. [break height=50] [break height=50] Το γεγονός είχε περάσει απαρατήρητο τότε, έγινε όμως γνωστό τώρα μετά από ανάρτηση στο Twitter της Βασιλικής Γκαρσία, η οποία είναι η πρόεδρος της Πολιτιστικής Επιχείρησης του Δήμου Νεστορίου. Η κ. Γκαρσία δουλεύει στο Νεστόριο, όμως ανέβαινε κάθε βδομάδα στην Κοτύλη για να επισκεφτεί τα παιδιά. Αυτή ήταν η ανάρτηση της: Τον περασμένο Γενάρη, σε ένα χωριό με 12 μόνιμους κατοίκους, πάνω στον Γράμμο, στα 1450μ. υψόμετρο, σε μια ξενοδοχειακή μονάδα, στεγάστηκε μια δομή προσφύγων. 29 παιδακια με τους γονείς τους. Αναγκασμένοι να συνυπάρξουν με 12 ηλικιωμένους ανθρώπους που οι περισσότεροι απο αυτούς, — Vasiliquiga (@vasilikigka) November 9, 2019 το πιο μεγάλο ταξίδι που έχουν κάνει είναι μέχρι την πρωτεύουσα του Νομού. Τις πρώτες μέρες, όταν ανέβηκα για πρώτη φορά, αντίκρυσα φοβισμένα παιδάκια που ζητούσαν σχολείο και βιβλία. Μεγάλη η συμβολή πολλών από εδω μέσα. Κατάφερα και μάζεψα βιβλία, σχολικά είδη παιχνίδια. Στη, — Vasiliquiga (@vasilikigka) November 9, 2019 μόλις δεύτερη βδομάδα, εκείνο που αντίκρυσα με έκανε να σιγουρευτώ πλέον πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τίποτα να μας χωρίζει. Ούτε σύνορα, ούτε κράτη ούτε θρησκείες. Μέσα στο χιόνι ένας νεαρός μπαμπάς βοηθούσε μια γιαγιά, έβαζε μέσα στο σπίτι τα καυσόξυλα, και τα δυό του παιδιά — Vasiliquiga (@vasilikigka) November 9, 2019 κουρνιασμένα στην αγκαλιά της την άκουγαν να τους λέει παραμύθια. Είμαι σίγουρη ότι καταλάβαιναν τα πάντα, Τα ματάκια τους έλαμπαν. Τις Απόκριες, που ανεβαίνουν και κάποιοι που έχουν καταγωγή από εκεί, ο Σύλλογος προσφέρει φαγητό και κρασί και ανάβουν μια μεγάλη φωτιά στην — Vasiliquiga (@vasilikigka) November 9, 2019 πλατεία του χωριού. Τα παιδιά του Συλλόγου φρόντισαν να πάρουν σουβλάκι κοτόπουλου για τους μικρούς φίλους των παππούδων. Η εικόνα 'ηταν από τις ομορφότερες που εχω δεί. Ηλικιωμένοι άνθρωποι με μικρά παιδάκια και τους γονείς τους γύρω απο μια μεγάλη φωτιά να τρώνε, να διηγούνται — Vasiliquiga (@vasilikigka) November 9, 2019 ιστορίες , να γελάνε και στο τέλος να τραγουδάνε και να χορεύουν σε διαφορετικές γλώσσες και διαλέκτους.Τον Ιούνιο φύγανε. Οι περισσότεροι απο αυτούς σε άλλες χώρες, ενώθηκαν με τις οικογένειες τους, Οι παππούδες είνα ακόμα εκεί. Έχουν πέρει δέκα χρόνια ζωής ο καθένας επιπλέον — Vasiliquiga (@vasilikigka) November 9, 2019 Ρωτάνε συνέχεια αν υπάρχουν νέα από τα "παιδιά τους". Λένε πως έχασαν ένα κομμάτι από την ζωή τους. Παντού σε όλον τον κόσμο, από άκρη σε άκρη της γης, υπάρχουν δυό κόσμοι. Οι Αλεξανδρήδες, οι Τσάρτηδες και οι Τσιμτσιλήδες από την μιά και οι παππούδες της Κοτύλης από την άλλη. — Vasiliquiga (@vasilikigka) November 9, 2019 Κα αν οι πρώτοι -οι λίγοι- πίνουν νερό στο όνομα του ρατσισμού, εμείς οι πολλοί με τον διεθνισμό και την αλληλεγγύη μας δίνουμε υπόσχεση σε όλα τα παιδιά του κόσμου πως κάποτε θα πέσουν οι φράχτες. Θα τους δώσουμε τον κόσμο που και εμείς ονειρευτήκαμε. — Vasiliquiga (@vasilikigka) November 9, 2019 Όπως δήλωσε στο Έθνος: «Δεν χρειάζεται πολλά για να συνυπάρξουμε και να γίνουμε ένα. Μόνο αγάπη, αλληλεγγύη και σεβασμός στις συνήθειες του άλλου. Την πρώτη φορά που πήγα είδα την 11χρονη Μπράσκα, από οικογένεια Κούρδων του Ιράκ. Ήταν η μεγαλύτερη από τα παιδιά και μιλούσε ελληνικά γιατί είχε πάει δύο χρόνια στο σχολείο στη Σάμο. Το πρώτο που με ρώτησε ήταν αν υπάρχει σχολείο στο δικό μου χωριό, ώστε να έρθει μαζί μου και να πηγαίνει. Ζητούσε βιβλία, όπως και άλλα παιδιά. Κάναμε τότε μια μεγάλη καμπάνια μέσω Twitter και συγκεντρώσαμε βιβλία. Η χαρά τους ήταν μεγάλη όταν τα παρέλαβαν. Όταν πήγα την άνοιξη για να ανοίξω το παλιό ερειπωμένο σχολείο της Κοτύλης για να γίνει Εκλογικό Τμήμα για τις δημοτικές εκλογές, τα παιδιά πανηγύριζαν και άρχισαν να χορεύουν, γιατί νόμιζαν ότι θα λειτουργούσε.» Κάπως έτσι τα διηγήθηκε και ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Κοτύλης, Δημήτρης Κοσμάς: «Περάσαμε πολύ καλά, όλοι μαζί. Εμείς τρώγαμε τα χοιρινά και εκείνοι τα κοτόπουλα. Εμείς πίναμε κρασί και εκείνοι αναψυκτικά. Τα παιδιά το χάρηκαν. Σε όλη τη διάρκεια της παραμονής τους εδώ δεν είχαμε το παραμικρό πρόβλημα μαζί τους, ούτε αυτοί μαζί μας.» Μάλλον το μικρό χωριό χρειάζεται λίγα εντατικά μαθήματα από τους αρμόδιους για να στρώσει: [break height=50] [break height=50] [break height=50] (πηγή)
