Τσιπουράδικα που θα σερβίρουν σαμπάνια (και Άπερολ Σπριτζ για πιο φτηνά) είναι το μέλλον που προορίζει για μας η Ευρωπαϊκή Ένωση αγαπητές φίλες και φίλοι, αν κρίνουμε από την τελευταία απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο κλήθηκε να αποφασίσει μετά από προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της Ελλάδας. Πιο συγκεκριμένα, το δικαστήριο αποφάσισε ότι ο μειωμένος συντελεστής ειδικού φόρου κατανάλωσης στο τσίπουρο και την τσικουδιά που βγάζουν οι μικροί αποσταγματοποιοί, είναι αντίθετος στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Όπως τονίζει η σχετική ανακοίνωση: «Η ελληνική νομοθεσία που προβλέπει την εφαρμογή μειωμένου συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο τσίπουρο και την τσικουδιά που παράγουν οι επιχειρήσεις απόσταξης και σημαντικά μειωμένου συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο τσίπουρο και την τσικουδιά που παράγουν οι μικροί αποσταγματοποιοί αντιβαίνει προς το δίκαιο της Ένωσης.» Γιατί ο ευρωπαϊκός νόμος πάει ως εξής: «Όσον αφορά την εφαρμογή συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης μειωμένου κατά πενήντα τοις εκατό σε σχέση με τον ισχύοντα κανονικό εθνικό συντελεστή, τα κράτη μέλη οφείλουν καταρχήν να καθορίζουν τον ίδιο συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης για όλα τα προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης για την αιθυλική αλκοόλη.» Υπάρχει δε προβλεπόμενη εξαίρεση για την Ελλάδα, αλλά είναι για το ούζο και μόνο: «Mολονότι η οδηγία για την εναρμόνιση περιέχει διάταξη εισάγουσα παρέκκλιση για την Ελλάδα, η διάταξη αυτή αφορά σαφώς μόνο το “αλκοολούχο ποτό με άνισο (σ.σ. γλυκάνισο)” με την ονομασία “ούζο”.» Το τσίπουρο και η τσικουδιά όμως δεν εμπίπτουν στην εξαίρεση, οπότε θα πρέπει να φορολογηθούν όπως όλα τα υπόλοιπα: «Δεδομένου ότι το τσίπουρο και η τσικουδιά δεν αποτελούν, κατά το παρόν στάδιο της ενωσιακής νομοθεσίας, προϊόντα υπαγόμενα στο καθεστώς παρέκκλισης που προβλέπεται στην ίδια αυτή διάταξη, το Δικαστήριο εκτιμά ότι τα προϊόντα αυτά υπόκεινται στον ίδιο συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης με όλα τα προϊόντα αιθυλικής αλκοόλης που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας για την εναρμόνιση.» «Στην περίπτωση του τσίπουρου και της τσικουδιάς που παράγονται από τους μικρούς, διήμερους αποσταγματοποιούς, οι εφαρμοστέες οδηγίες επιτρέπουν επίσης, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, μείωση (κατά 50%) σε σχέση με τον κανονικό εθνικό συντελεστή. [Όμως] η φορολόγηση ύψους πενήντα εννέα λεπτών του ευρώ ανά χιλιόγραμμο που προβλέπει η ελληνική νομοθεσία είναι σημαντικά χαμηλότερη από το επιτρεπόμενο όριο.» Για την ακρίβεια, η ΕΕ ισχυρίζεται ότι το αγαπημένο λαϊκό ρόφημα και φάρμακο για πάσα νόσο χαλάει τον ανταγωνισμό στην ευρωπαϊκή αφορά: «Το ενδεχόμενο εφαρμογής μειωμένων συντελεστών δεν πρέπει να οδηγεί σε στρέβλωση του ανταγωνισμού εντός της εσωτερικής αγοράς, δεδομένου ότι ο νομοθέτης της Ένωσης δεν είχε την πρόθεση να επιτρέψει στα κράτη μέλη να θεσπίζουν, κατά τη διακριτική τους ευχέρεια, καθεστώτα παρέκκλισης.» Ούτε η παράδοση μας συγκίνησε τους αλύγιστους Ευρωπαίους χαρτογιακάδες: «Mολονότι επιτρέπεται στα κράτη μέλη να εφαρμόζουν μειωμένους συντελεστές ειδικού φόρου κατανάλωσης ή απαλλαγές για ορισμένα προϊόντα περιφερειακού ή παραδοσιακού χαρακτήρα, τούτο δεν σημαίνει εντούτοις ότι μια εθνική παράδοση μπορεί αφ’ εαυτής να απαλλάξει τα εν λόγω κράτη μέλη από τις υποχρεώσεις που υπέχουν από το δίκαιο της Ένωσης.» Αν δεν εξεγερθεί γι’αυτό ο κυρίαρχος λαός μας, τότε η Νέα Τάξη Πραγμάτων θα τον έχει υποτάξει οριστικά στο να πίνει αφεψήματα από γκουαρανά και τζίντζερ. Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
