Πολλά μουσεία υπάρχουν στην Ελλάδα, αγαπητοί φίλοι. Άλλα είναι σημαντικότερα, άλλα μικρότερης σημασίας, άλλα έχουν ενδιαφέρον, άλλα όχι τόσο. Απ’ την άλλη φαίνεται ότι εκεί έξω υπάρχουν και μουσεία τα οποία μετατρέπουν τους βασανιστές σε ήρωες, με εκθέματα και επεξηγήσεις που διαστρεβλώνουν την ιστορία, και μάλιστα όλα αυτά με κύριους αποδέκτες τα παιδάκια που επισκέπτονται το συγκεκριμένο μουσείο που είναι γεμάτο με στολές από βασανιστές και ταγματασφαλίτες.

Αυτά αναφέρει ο Σύνδεσμος Φυλακισμένων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 σε καταγγελία του στους υπουργούς Πολιτισμού-Αθλητισμού και Παιδείας-Ερευνας και Θρησκευμάτων και αφορά το «Βλαχογιάννειο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα» στη Βέροια. Το εν λόγω μουσείο το οποίο απ’ ότι φαίνεται αποτελεί το happy place του κάθε χουντικού θείου που θέλει να βρει το ιδανικό περιβάλλον για να μάθει στα εγγόνια του για τους ανδρειωμένους ταγματασφαλίτες  που προστάτευαν την Ελλάδα από τους αναρχοσυμμορίτες, εγκαινιάστηκε το 2012 από τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και λειτουργεί υπό την αιγίδα της μητρόπολης. Μάλιστα το ταγματασφαλίτικο curating το έχει επιμεληθεί ο Κανέλλος Ντόντος, «Ιστορικός Συλλέκτης Βέροιας».

Η συλλογή του Κανέλλου Ντόντου, σύμφωνα με την καταγγελία «εξυμνεί με μισαλλόδοξα κείμενα ως “ήρωες” γνωστούς βασανιστές της Μακρονήσου και της χούντας. Ανάμεσά τους ο Γεώργιος Ντουζέπης -δεξί χέρι του αρχιπραξικοπηματία ταξίαρχου Δημ. Ιωαννίδη στο ΑΕΤΟ και το ΕΣΑ Γυναικών Μακρονήσου- και ο συνταγματάρχης Ξενοφών Τζαβάρας, Διευθυντής της Αστυνομίας Προαστίων Πρωτευούσης την περίοδο της χούντας».

Στην καταγγελία του ΣΦΕΑ αναφέρεται η περιγραφή που έδωσε για τα βασανιστήρια που υπέστη ο αείμνηστος Γεώργιος-Αλέξανδρου Μαγκάκης στο Εκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών:

«ο συνταγματάρχης Ξενοφών Τζαβάρας κατά την διεξαγωγήν της ανακρίσεως και κατά την πρώτην εξέτασίν μου, λαβούσαν χώραν την 27 Ιουλίου 1969, παρουσία 5-6 ετέρων αξιωματικών της Χωροφυλακής, μη ικανοποιούμενος προφανώς εκ των απαντήσεών μου, ηγέρθη εκ της θέσεώς του, με επλησίασε και σύρων με βιαίως από το υποκάμισον με εσήκωσε όρθιον, με έσπρωξε προς την κατεύθυνσιν του τοίχου, μου αφήρεσε τα γυαλιά μου και ήρχισε να με υβρίζη χυδαιότατα… διά μιας αποτόμου κινήσεως εκάρφωσε κυριολεκτικώς το τακούνι του επί των δακτύλων του αριστερού μου ποδός. Το κτύπημά του δεν με εύρεν επί των ονύχων, αλλ’ επί των δακτύλων. Ηρχισε δ’ εν συνεχεία να περιστρέφη μετά δυνάμεως το τακούνι του επί των δακτύλων μου, τα οποία σημειωτέον ήσαν σχεδόν γυμνά. Καθ’ ον χρόνον ακόμη προέβαινεν ούτος εις αυτήν του την ενέργειαν, ήρχισε να με κτυπά διά των χειρών του εις το πρόσωπον και εις το άνω μέρος του σώματός μου, ενώ συγχρόνως με ύβριζε σκαιότατα. Αφού με εκτύπησεν επ’ αρκετόν και μετά μεγάλης σφοδρότητος και δυνάμεως, διότι ούτος είναι ιδιαιτέρως εύσωμος και δυνατός άνθρωπος, διά του γόνατος του ενός ποδός του επεχείρησε να μου καταφέρη σφοδρόν κτύπημα εις τα γεννητικά όργανα! Εγώ ενστικτωδώς έκαμα μίαν μικράν κίνησιν προς τα οπίσω και εδέχθην το κτύπημα εις το τριχωτόν τμήμα. Ησθάνθην εντόνους πόνους, οι οποίοι εξηπλούντο και προς την κοιλιακήν χώραν. Εν συνεχεία ούτος με ήρπασε διά των δύο χειρών του από τον λαιμόν και ήρχισε να με σφίγγη…».

Μεταξύ άλλων εκθεμάτων βλέπουμε και ένα Χρυσό Αριστείο Ανδρείας την 31/5/1949 στον Αντιστράτηγο Ιωάννη Σταματόπουλο για την «ηρωική δράση» του κατά των «αναρχικών-συμμοριτών»:

Ο ΣΦΕΑ ρωτά «για ποιους λόγους επιτρέπεται η λειτουργία ενός μουσείου που, περιφρονώντας τον νόμο 1863/18.09.1989, Αρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου 1944-1949, προβάλλει στα εκθέματά του ως “εθνικούς ήρωες” βασανιστές, εξυβρίζοντας ταυτόχρονα με γκεμπελικής κοπής χυδαία κείμενα τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης ως “συνεργάτες της Γκεστάπο, ξενοκίνητους συμμορίτες, συμμορίτες υπό την ηγεσία του Καπετάν Γιώτη (Χαρίλαου Φλωράκη), ανθέλληνες και προδότες” κ.ά.».

Στο κείμενο τίθενται ακόμη ερωτήματα σχετικά με την άδεια που δίνουν οι εκπαιδευτικές αρχές για ξεναγήσεις σχολείων «σε ένα μουσείο με κείμενα και φωτογραφίες που είναι αναρτημένα σε ιστοσελίδες αντισημιτικών – νεοναζιστικών οργανώσεων» ή «εκθειάζεται ο εγκλεισμός παιδιών στις “παιδουπόλεις” της Φρειδερίκης».