Δεν χορταίνουμε να διαβάζουμε, αγαπητοί φίλοι, όλες αυτές τις ζουμερές έρευνες που σκάνε κατά καιρούς και που μας δείχνουν έναν τελείως παρανοϊκό τρόπο να αντιλαμβανόμαστε αυτό τον κόσμο. Κάπως έτσι, η επίκουρη καθηγήτρια ψυχολογίας δρα Λίντι Λιάνγκ της Σχολής Επιχειρήσεων και Οικονομικών του Πανεπιστημίου Wilfrid Laurier του Οντάριο στον Καναδά, μαζί με την υπερτούμπανη ομάδα ερευνητών που έφτιαξε γύρω της, έστησε μία ολόκληρη έρευνα για τη χρησιμότητα των βουντού.

Σύμφωνα με την Telegraph, οι ερευνητές έφτιαξαν δύο ομάδες που αποτελούνταν από διάφορους εργαζόμενους. Οι συμμετέχοντες της πρώτης ομάδας έπρεπε να ανακαλέσουν κάποια στιγμή που το αφεντικό τους συμπεριφέρθηκε φουλ άσχημα κι έπειτα τους ζήτησαν να περάσουν βελόνες σε μία κούκλα που συμβόλιζε τον μαλάκα εργοδότη τους -όλα αυτά εντός ενός εικονικού περιβάλλοντος.

Η δεύτερη ομάδα δεν συμμετείχε σε αυτή την άκρως παγανιστική επιστημονική διαδικασία.

Όταν τελείωσε η πρώτη φάση του πειράματος ζήτησαν και από τις δύο ομάδες να λύσουν ένα σταυρόλεξο (;) για να τεστάρουν το βαθμό της συγκέντρωσης και της αποδοτικότητάς τους. Απ’ ότι φαίνεται,  η πρώτη ομάδα πήγε γαμιώντας και η δεύτερη δεν μπορούσε να βρει ούτε τους εικονιζόμενους.

Έτσι, η αγαπητή κυρία Λιανγκ, μαζί με την (υπερτούμπανη) ομάδα της, κατέληξε στο ακλόνητο συμπέρασμα ότι το εικονονικό βουντού γαμάει γιατί αισθανόμαστε ότι εκδικούμαστε τα αφεντικά μας.

Και αυτό είναι πολύ καλό, συνεχίζει η κα Λιανγκ, όχι τόσο για εμάς, αλλά για τα αφεντικά μας, γιατί επιστρέφουμε στον εργασιακό μας χώρο περισσότερο κεφάτοι και αποδοτικοί.

Οπότε αν θέλετε να κάνετε μία καλή πράξη για σήμερα, αγαπητοί φίλοι, φτιάξτε ένα εικονικό βουντού, πιάστε την εικονική βελόνα σας και δώστε πόνο.