Οι Χειμερινοί Κολυμβητές δεν είναι μια τυχαία μπάντα: Το μοναδικό ύφος του βορειοελλαδίτικου συγκροτήματος έχει κερδίσει με το σπαθί του εδώ και 40 χρόνια την αγάπη και την αφοσίωση χιλιάδων οπαδών, ενώ είναι μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που μπορεί κανείς στο κοινό τους να χαζέψει ταυτόχρονα περισσότερους από δύο γενιές ακροατών. Είναι έντεχνοι, είναι λαϊκοί, είναι λόγιοι, είναι ποπ, είναι απλά οι Χειμερινοί Κολυμβητές.
Ενώ όλα τα μέλη τους είναι απαραίτητα στοιχεία του ήχου τους, είναι η μορφή του Αργύρη Μπακιρτζή με την (τουλάχιστον) χαρακτηριστική φωνή που αποτελεί το άτυπο έμβλημα της μπάντας, καθώς εκτός από τη μουσική ο 71χρονος πλέον τραγουδιστής είναι και βασικό στέλεχος των αγαπημένων ταινιών του Σταύρου Τσιώλη. Καθώς οι Χειμερινοί Κολυμβητές θα βρίσκονται στην Αθήνα αυτό το Σάββατο 30 Ιουνίου, για την πρώτη μέρα του Γιούργια Φεστιβάλ στο Παλιό Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ (για περισσότερες πληροφορίες, αυτή είναι η fb σελίδα του φεστιβάλ και αυτή του event), είχαμε τη χαρά να μας απαντήσει ο κ. Μπακιρτζής μερικές διαχρονικές απορίες που είχαμε για τους Χειμερινούς Κολυμβητές:
– Πρώτη συνάντηση με τον 15χρονο τότε Ισίδωρο Παπαδάμου το 1965, σε πάρτυ της αδελφής του, οπότε μου χάρισε το ένα απ’ τα δυο του μπουζούκια. Γνωριμία με Κώστα Σιδέρη λίγο μετά. Παρέα, παλιατζίδικα, δίσκοι 78 στροφών, πρόχειρες ηχογραφήσεις, μπουζουκτσίδικα για να ακούσουμε τους Μάρκο, Στράτο, Παπαιωάννου, Τσιτσάνη, Μπιθικώτση, Κυριαζή, Τσίτρα, Μπέλλου, Τσαουσάκη, Mαυράκη, Παπαγεωργίου (κλαρίνο) κ.ά. Απ’ τον Μάρκο, κατά το 66-67, στα «Ξημερώματα» ζητούσαν επιτυχίες της εποχής, να κλαις.
– Αντιμετώπιση νορμάλ. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, δεν τα καλλιεργώ κι εγώ. Ένα δεν έχουν γίνει πάντως, νομίζω.
– Η «Μαστοράντζα» ανιχνεύει μύθους και ιστορίες που ενώνουν τους λαούς μας κι αν σκύψει κανείς στον κόσμο του Ζάχου, που έγραψε τα τραγούδια, θα βρει πολλά ακόμη που μας συνδέουν και φωτίζουν τις αιτίες των δεινών που μας ταλαιπωρούν.
– Παντού DDT. Όμως, με τόσες μολύνσεις, τόσες χιλιετίες, δεν προχωράει ακόμη ο κόσμος; Η μόλυνση μοιάζει να απλώνεται παντού, ελπίζουμε στην ανοσία. Ξέρω κάποιον νεαρό 20 χρόνων, δεν διαβάζει σχεδόν τίποτα, μόνο στο κινητό και στον υπολογιστή, που έχει γράψει πολύ ωραία διηγήματα. Οπότε, δεν θέλω να λέω πολλά πολλά.
– Ίσως βρίσκουν κάποια αλήθεια στα τραγούδια και τις εμφανίσεις μας κι αυτό τους επιτρέπει να ταξιδεύουν μαζί μας ή και μόνοι τους στους δρόμους που μας μάγεψαν ή σε άλλους δικούς τους δρόμους.
– Ένα απ’ τα πολλά: Μιλούσα σε μια συναυλία μας στο Δίον της Πιερίας και η κόρη του Σιδέρη και νονά του μικρού μου γιού άκουσε κάποιον κύριο να λέει στη γυναίκα του: «Καίτη, πάρε το παιδί και πάμε, θα μας τρελάνει αυτός». Περιοδείες δεν κάνουμε, συναυλίες ναι, όσο νιώθουμε τι μας γίνεται.
– Η κυρά Τζένη απ’ το Δοξάτο παντρεύτηκε τον Γιώργο Μπίνο στον Θεολόγο της Θάσου. Τα καλοκαίρια πήγαιναν στην καλύβα τους στην Αλυκή, υπέροχο τόπο με σπουδαία λείψανα της κλασσικής και της βυζαντινής αρχαιότητας, κι ένα ξακουστό αρχαίο λατομείο μαρμάρου στη χερσόνησο που σαν γλώσσα εισχωρεί στη θάλασσα σχηματίζοντας τους δυο υπέροχους κόλπους, που όταν στον έναν έχει καιρό, στον άλλον επικρατεί νηνεμία. Χρόνια πριν ενσκήψει ο μαζικός τουρισμός, πήγαινα συχνά τα καλοκαίρια στην Αλυκή. Υπήρχαν λιγοστές καλύβες ελαιοσυλλογής, σκεπασμένες με σχιστόπλακες. Στις εκλογές του ’85 δόθηκε πράσινο φως από ντόπιο κομματάρχη, έτσι έλεγαν, να χτίσουν ό,τι δεν τους άφηνε η Αρχαιολογία. Τότε άρχισε η καταστροφή της Αλυκής που συνεχίζεται με γεωμετρική πρόοδο με την πίεση του τουρισμού.
– Πολλές ιστορίες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των τραγουδιών, χωρίς αυτές σα να υπάρχει ένα κενό αφού τα περισσότερα τραγούδια αναφέρονται σε πολύ προσωπικές εμπειρίες. Μερικές που μ’ αρέσουν πολύ ή μου τις ζητούν, ανακυκλώνονται, άλλες γεννιούνται στη σκηνή ή λίγο πριν.
– Από ποιόν; Άλλοτε αδιάφορη, άλλοτε συγκινητική.
– Μόλις περισσέψουν λίγα χρήματα για το στούντιο. Τώρα μας κατεβάσανε κι απ’ το Youtube, αυτά που είχαν πολλά χτυπήματα, από 200.000 μέχρι 1.300.000, ποιος ξέρει γιατί, ποιος θα μας ενημερώσει; Λυπάμαι που δεν αποθήκευσα μερικά σχόλια. Σα να σου σβήνουν την ιστορία σου για κάποιους οικονομίστικους λόγους, συμφερόντων δεν ξέρω ποιων.
– Το τραγούδι “Στην τσουλήθρα” έχει ένα στίχο στα γαλλικά (j’ ai un bisou rouge pour toi), είναι απ’ τον δίσκο “Από το πάρκο στη Μυροβόλο” του 1985. Γράφτηκε στο Βελιγράδι την επομένη του Τσερνομπίλ. Τη μέρα εκείνη, του Τσερνομπίλ, είμασταν σε μια τσουλήθρα σχετικά μεγάλου μήκους, που ξεκινούσε απ’ το στόμα ενός δράκου (γλυπτό μεταλλικό). Μπαίναμε απ’ την κοιλιά του. Aπέναντι από τη Geode στην περιοχή Villette του Παρισιού. Η ανεψιά μου Φανή, 2 ετών τότε, φώναζε encore-encore και μας κράτησε εκεί ως τις 12 το βράδυ. Και το encore χρησιμοποιήθηκε στο τραγούδι. Έχω κι ένα ακόμη τραγούδι στα γαλλικά, το Solitaire ou solidaire; στον δίσκο 23 κόκκινα φώτα, που αναφέρεται σε μια φίλη μου. Κόρη, απ’ ότι ξέρω, μάλλον δεν έχω. Επισυνάπτω φωτό της τσουλήθρας:
© 2012 - 2023 · All Rights Reserved · Flows on Magma Framework