Αν και στην Ελλάδα τα podcasts είναι ακόμα σε εμβρυακό στάδιο, η καραντίνα και η ανάγκη των ανθρώπων να αντικαταστήσουν το παραδοσιακό ραδιόφωνο με κάτι πιο άμεσο και πλουραλιστικό έχει φέρει παγκόσμια μια τεράστια άνθηση στα podcasts. Πλέον αν θέλεις να ακούσεις 80 ώρες συζήτησης για το ψάρεμα πέρκας στην Ταγκανίκα (και ποιος δεν θα ‘θελε) είναι σίγουρο ότι μπορείς να βρεις την αντίστοιχη εκπομπή περιβλήματος (insert meme με Μπαμπινιώτη «Δεν είναι podcast είναι εκπομπή περιβλήματος» here) με το σωστό ψάξιμο.
Αν πάλι θες να ακούσεις μερικά μερακλίδικα χιουμοριστικά podcasts για πιο κοντινά στην pop κουλτούρα αντικείμενα, δεν χρειάζεται κανένα ψάξιμο, είμαστε εμείς εδώ για σένα με τις παρακάτω 8 επιλογές:
Nερντόμετρο: 5/10
Δεν είναι τυχαίο που αυτό το podcast είναι από τα πλέον δημοφιλή. Το dream team των Paul Sheer (Τhe League), June Diane Raphael (Grace and Frankie) και Jason Mantzoukas (Δικό μας παιδί, αχ Ελλάδα τρως τα παιδιά σου κλπ, τον έχετε δει σχεδόν παντού σε μικρούς ρόλους) βλέπουν μερικές από τις χειρότερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ για να μη χρειαστεί εμείς να το κάνουμε. Από χαμένα διαμάντια τα οποία ανέδειξαν (The Room, Miami Connection) μέχρι και ταινίες που αγαπήσαμε μικροί αλλά βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι είναι τελείως μάπα (Space Jam, Howard the Duck), η κωμική ισορροπία της ομάδας σε κάνει να απολαύσεις την ανάλυση ταινιών, χωρίς καν να τις έχεις δει. Σκεφτείτε κάτι σαν το «Θάψε το Σενάριο» αλλά χωρίς να αναγκάζεσαι να βλέπεις τη φάτσα του Mikeius. Win win.
Αγαπημένο segment: Το “second opinion” όπου διαβάζονται και σχολιάζονται διθυραμβικές κριτικές από το Amazon για τα εν λόγω κινηματογραφικά διαμάντια.
Νερντόμετρο: 4/10
Το αδερφάκι του How Did This Get Made αλλά με καλές ταινίες, το Unspooled παρουσιάζεται κι αυτό από τον Paul Sheer και την κριτικό κινηματογράφου Amy Nicholson.
Στην πρώτη σεζόν του το Unspooled πήρε με τη σειρά τις 100 καλύτερες αμερικάνικες ταινίες (σύμφωνα με τη λίστα του American Film Institute) και άνοιξε μια συζήτηση για το αν αξίζουν να βρίσκονται εκεί και αν «στέκονται» ακόμα και σήμερα. Προσθέστε μπόλικα ενδιαφέροντα trivia και καλεσμένους σχετικούς με κάθε μία από τις ταινίες και έχετε μια εικόνα για το στυλ της εκπομπής. Με χιουμοριστική πάντα διάθεση και πολύ ωραία χημεία σε κάνουν να θες να (ξανα)δεις πολλές από αυτές τις ταινίες.
Αγαπημένο segment: “Is there a Simpsons clip?”, όπου ψάχνουν (και σχεδόν πάντα βρίσκουν) κάποιο κλιπάκι από τους Simpsons που σατιρίζει την κάθε ταινία.
Νερντόμετρο: 8/10
Το δίδυμο Matt Gourley και Matt Mira, απόλυτοι James Bond nerds, πετσοκόβουν με αγάπη όλες τις ταινίες του 007 δείχνοντας ταυτόχρονα μεγάλη αγάπη για το υλικό (όσο cult κι αν είναι αυτό) αλλά χωρίς να φοβηθούν να ρίξουν υπέροχο αφιλτράριστο θάψιμο στις, δεδομένες, σεναριακές τρύπες και αδυναμίες.
Αγαπημένο segment: How could the villain have won, όπου οι δύο Matt συμβουλεύουν τον «κακό» για τις κινήσεις που θα έπρεπε να κάνει για να κερδίσει. Συνήθως οι κινήσεις αυτές είναι αρκετά προφανείς, του τύπου «απλά πυροβόλα τον αντί να κάτσεις να ανοίξεις συζήτηση μαζί του»
Nερντόμετρο: 2/10
Αν ξέρεις μόνο ένα podcast, πιθανώς ξέρεις αυτό το podcast. Ο stand-up comedian Marc Maron (GLOW) υποδέχεται στο γκαράζ του σπιτιού του τα μεγαλύτερα ονόματα της show biz και όχι μόνο (από τον Paul McCartney μέχρι τον Obama – ενώ ήταν ακόμα πρόεδρος) με χαρακτηριστικό το προσωπικό άμεσο στυλ του Maron που σε κάνει να νιώθεις ότι μιλάνε δύο φίλοι (εξαίρεση σε αυτό είναι το επεισόδιο με το ίνδαλμά του, τον Keith Richards που νιώθεις σαν να ακούς ένα μικρό παιδί να μιλάει με τον Άη Βασίλη).
Ο Maron πάντως, πίσω από το χαλαρό και χύμα στυλ του, φαίνεται ότι είναι πάντα πολύ καλά διαβασμένος και έχει μοναδική ικανότητα να κάνει τους καλεσμένους του να χαλαρώνουν.
Αγαπημένο και ταυτόχρονα χειρότερο segment: Η καθημερινή σχεδόν ενημέρωση για την υγεία και τις συνήθειες των γατιών του πριν το ξεκίνημα της συνέντευξης.
Νερντόμετρο: 2/10
Σε αρκετά πιο professional στυλ, ο «γερόλυκος των talk shows», η «παλιά καραβάνα του late night», ένας από τους «πιο εμπνευσμένους κωμικούς γραφιάδες των τελευταίων χρόνων» και άλλα τέτοια ανέμπνευστα κλισέ, ο Conan O’Brien παίρνει συνεντεύξεις από αγαπημένα του πρόσωπα, τα οποία είχε συναντήσει παλιότερα στην τηλεόραση και προσπαθεί να γίνει φίλος τους. Ή τουλάχιστον αυτό είναι το σχετικά αδύναμο concept του podcast το οποίο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού η εκπομπή κινείται στο γνώριμο στυλ των χαλαρών συνεντεύξεων, με μπόλικο χιούμορ που μας έχει συνηθίσει ο O’Brien.
Τα ονόματα των καλεσμένων είναι κάποιες φορές εντυπωσιακά (Tom Hanks, Bruce Sprigsteen, Jim Carrey) και κάποιες λίγο πιο άγνωστα στο ελληνικό κοινό αλλά καλή ευκαιρία να τα γνωρίσεις (Ron Funches, Bob Newhart, D’Arcy Carden)
Αγαπημένο segment: Περιέργως, όχι το κομμάτι της συνέντευξης, αλλά το πριν και το μετά, το απολαυστικό ατελείωτο και ανελέητο πείραγμα με μπόλικο αυτοσαρκασμό μεταξύ του Conan, της βοηθού του (Sona Movsesian) και του παραγωγού της εκπομπής (Matt Gourley).
Νερντόμετρο: 10/10
4 απίστευτα επίμονοι ερευνητές ξεθάβουν μερικά από τα πιο απίστευτα trivia από τον κόσμο της επιστήμης και της ιστορίας και καταρρίπτουν μερικούς από τους πιο επίμονους μύθους. Αν έχετε παρακολουθήσει ποτέ το απολαυστικό βρετανικό panel show QI, θα ξέρετε ότι πίσω από κάθε πληροφορία κρύβονται τα λεγόμενα «QI elves» των οποίων η δουλειά είναι να βρίσκουν τις πιο ενδιαφέρουσες ξεχασμένες μυστήριες πληροφορίες (για παράδειγμα όπως μαρτυρά και ο τίτλος του show ότι «δεν υπάρχουν ψάρια» δηλαδή ότι βιολογικά πολλά από τα όντα που αποκαλούμε ψάρια δεν έχουν καμία συγγένεια μεταξύ τους)
Οι 4 παρουσιαστές/QI elves σε κάθε επεισόδιο και με τη σειρά παρουσιάζουν από μία ενδιαφέρουσα πληροφορία που ανακάλυψαν στις έρευνές τους. Π.χ. Ιστορίες που περιλαμβάνουν δίκες ενάντια σε ζώα τον μεσαίωνα ή πληροφορίες όπως ότι οι εκφράσεις των Lego γίνονται περισσότερο θυμωμένες όσο περνάνε τα χρόνια. Για γερές δόσεις νερντοσύνης.
Νερντόμετρο: 3/10
Ένα από τα παλιότερα κωμικά podcasts, με τεράστιο cult following, το μείγμα συνέντευξης (συνήθως γνωστών και μη κωμικών βλ. Zach Galifianakis, Bob Odenkirk, Amy Poehler, Tig Notaro) με guests κορυφαίους improvisers που υποδύονται κάποιον ρόλο δημιουργώντας σουρεαλιστικές αυτοσχεδιαστικές καταστάσεις είναι ίσως ό,τι πιο αστείο κυκλοφορεί στον κόσμο των podcasts.
To μυαλό και παρουσιαστής πίσω από το CBB είναι ο Scott Auckerman, δημιουργός και της σειράς Between Two Ferns (θα νιώσετε δυνατά Two Ferns vibes ακούγοντάς το) Συχνά οι guests αυτοσχεδιάζουν χαρακτήρες που έχουν ήδη υποδυθεί σε παλιότερα επεισόδια, οπότε υπάρχει μια συνέχεια στη σειρά, αλλά μπορείτε να ακούσετε κι οποιοδήποτε τυχαίο επεισόδιο χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία να ξέρετε τα προηγούμενα.
Αγαπημένο segment: Το 2ο μέρος του podcast στο οποίο εμφανίζονται οι αυτοσχεδιαστικοί χαρακτήρες. Κι επειδή οι guests είναι συνήθως, αλλά όχι και πάντα, καλοί, προτείνουμε να ακούσετε οποιοδήποτε επεισόδιο έχει καλεσμένο, τον κορυφαίο improviser Paul F. Tompkins.
Νερντόμετρο: 9/10
Οι κομπάρσοι αντεπιτίθενται. Στο I was there too, ηθοποιοί που παίζουν δεύτερους ρόλους διηγούνται ιστορίες από τις αγαπημένες μας ταινίες. Ο Matt Gourley υποδέχεται μέσα σε 100 επεισόδια, μερικές γνώριμες φάτσες με άγνωστα ονόματα και με χιουμοριστικό τρόπο προσπαθεί να μάθει τι συνέβαινε πίσω από τις κάμερες σε ταινίες από το Ghostbusters ως το Star Wars κι από τον Μεγάλο Λεμπόφσκι ως το Guardians of the Galaxy. Για αθεράπευτους movie nerds.
Αγαπημένο segment: Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα segments, αλλά η εκπομπή είναι ευχάριστο να ακούς αυτούς τους όχι-ακριβώς-αφανείς ήρωες έτσι για αλλαγή, να μιλάνε για all-time favourites χωρίς κανένα σταριλίκι και διάθεση να προμοτάρουν τις ταινίες σαν προϊόν.
