Το μακρινό 1997, η Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Ανδρέα, εκδίδει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο “10 χρόνια και 54 ήμερες”, με  θέμα την ζωή της μαζί με τον ηγέτη.

Όπως χαρακτηριστικά γράφει η Λιάνη στο βιβλίο:

 Ξημέρωμα 23ης Ιουνίου 1996…

Τον Ανδρέα, τον Ανδρέα της Ελλάδας και του λαού της, το δικό μου Ανδρέα, τον έχει αγκαλιάσει η ιστορία, λίγες στιγμές πριν. Τον οδηγεί στο βάθρο που έχει φτιάξει γι’ αυτόν ο λαός, ο λαός που τον λάτρεψε, με μια μαγική σχέση, ερωτική, μοναδική. Αυτός ο λαός που τον γνώριζε και τον φώναζε μόνο “Ανδρέα”. Και ο “Ανδρέας” τους ήξερε να ανταποδίδει αυτή την ανεπανάληπτη αγάπη, κυρίως σ’ εκείνες τις μοναδικές στιγμές επικοινωνίας, απ’ τις εξέδρες των προεκλογικών ομιλιών, όταν άπλωνε τα χέρια με το μαγικό τρόπο που μόνο αυτός γνώριζε, τότε που λες και τους αγκάλιαζε όλους και τον αγκάλιαζε και ο κόσμος, τότε που αυτή η σχέση κορυφωνόταν, έπαιρνε μυθικές διαστάσεις, που δεν μπορεί να περιγράψει ούτε ιστορικός ούτε πολιτικός ούτε συγγραφέας…

Σαν σήμερα λοιπόν πριν από 19 χρόνια, η χήρα του Ανδρέα υπέγραφε το βιβλίο της για τους fans. Εκεί μαζί με τους fans καρτερικά περίμενε μια κυρία με περίτεχνη πλεξούδα. Όταν ήρθε η σειρά της να παραλάβει το υπογεγραμμένο βιβλίο, η fan αποδείχτηκε hater και με αστραπιαίες κινήσεις έριξε ένα διπλό χαστούκι στην Δήμητρα Λιάνη.

Η κυρία με την κοτσίδα που επιτέθηκε στην Λιάνη ήταν η Αθήνη Τσούνη. Η Αθήνη ισχυρίστηκε ότι έριξε το χαστούκι στην χήρα Ανδρέα, γιατί ήταν φεμινίστρια και ήθελε να τιμωρήσει ο κακό πρότυπο, που προωθούσε η Δήμητρα Λιάνη, επίσης δήλωνε ΠΑΣΟΚτζού και οπαδός του Ανδρέα άλλα και του Σημίτη.

Μετέπειτα η Τσούνη κατέβηκε υποψήφια με το ΛΑ.Ο.Σ, με τον λαό να μην την τιμάει και έκτοτε αγνοείται η τύχη της.

Πάντως αυτή η μέρα στην ΠΑΣΟΚικη ιστορία είναι σημαντική για έναν ακόμα λόγο. 10 Οκτωβρίου του 1993, ο Ανδρέας κερδίζει τις εκλογές με το επικό 46,8 ( η κυβέρνηση του Μητσοτάκη έπεσε πρόωρα με την αποστασία του Σαμαρά). Στα επινίκια η Δήμητρα, ταΐζει μπροστά στις κάμερες, τον νικητή Ανδρέα, τουρτίτσα (με ήλιο του ΠΑΣΟΚ εννοείται πάνω) στο στόμα.

Όμορφες πράσινες εποχές που ελπίζουμε να μην πέρασαν ανεπιστρεπτί.