Mερικά πράγματα, πρέπει να τα βλέπεις από κοντά. Το τι σημαίνει να μένεις σε μια σκήνη στο λιμάνι του Πειραιά, ακόμα κι όταν είναι ο πιο ζεστός Μάρτιος που έχουμε δει, αλλά και το τι σημαίνει αλληλεγγύη: η ακούραστη προσπάθεια τόσων ανθρώπων να βοηθήσουν τα πάνω από δύο χιλιάδες άτομα που βρίσκονται στο λιμάνι κάθε μέρα να έχουν λίγη καλύτερη διαβίωση.
Mπορεί να παρατηρήσετε πως δεν υπάρχουν φωτογραφίες από εσωτερικούς χώρους των σταθμών επιβίβασης που μένουν οι πρόσφυγες. Όπως μας ενημέρωσε μια ευγενέστατη Κατερίνα από μια ΜΚΟ, απαγορεύεται από τη νομοθεσία. Τη ρωτήσαμε για την κατάσταση γενικά, αλλά μας ενημέρωσε πως δε μπορεί να τοποθετηθεί.
Ο Άχμαντ μιλούσε πολύ καλά αγγλικά. Όταν τον ρωτήσαμε την ιστορία του, μας είπε πως έχει έρθει μόνος του από τη Συρία, καθώς οι γονείς του έχουν κολλήσει στην Τουρκία. Βρέθηκε στη Μυτιλήνη μετά από δέκα (!) μέρες πάνω σε μια βάρκα, αλλά τίποτε δεν τον πτοεί από το βασικό του σκοπό να φτάσει στην Ολλανδία.
Ο Άχμαντ μας εξήγησε την κατάσταση των προσφύγων από τον τόπο του, το Αφρίν, ένα από τα καντόνια της Ροζάβα (το συριακό Κουρδιστάν). Έφυγαν αφότου βρέθηκαν εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην Αλ-Κάιντα, τις δυνάμεις του Άσαντ, το Daesh (το ΙSIS των δυτικών). Όλοι αυτοί τους βομβαρδίζουν, μας είπε, όλοι θέλουν να τους κόψουν τα κεφάλια, γι’αυτό έφυγε. Το μόνο που τον καίει είναι να μην ξεμείνει στην Ελλάδα, καθώς στην Ολλανδία αν με το καλό βρεθεί με τους γονείς του, έχουν γνωστούς και μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές που ξεκίνησε στη Συρία.
Του είπαμε καλή τύχη και συνεχίσαμε.
Έρχονται με το καράβι, από Λέσβο κατά μεγάλη πλειοψηφία, μένουν λίγο και μετά φεύγουν, με δικά τους έξοδα για Ειδομένη. Το κράτος δεν ασχολείται πρακτικά μαζί τους και βασίζεται στους εθελόντες για τρόφιμα και ανθρωπιστική βοήθεια.
Πολλοί από τους πρόσφυγες ξέρουν πως τα σύνορα στην Ειδομένη έχουν κλείσει και πως εκεί είναι πιο δύσκολα. Δεν τους νοιάζει όμως, δε θέλουν να μείνουν στον Πειραιά, δε θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα.
Στα αριστερά ο 38χρονος Τζοάν, μουσικός από την Καταλωνία, με τη βάση του να βρίσκεται στην Ολλανδία. Γύριζε την Ευρώπη με το μουσικό του project, έμαθε για την κατάσταση εδώ πέρα και αποφάσισε να έρθει για να βοηθήσει. είναι ήδη 4 μέρες εκεί, θα κάτσει 10 συνολικά.Στα δεξιά, ο 18χρονος Φαρχάντ από το Αφγανιστάν. Γνώριζε καλά αγγλικά, όπως καταλάβαμε όταν μας είπε ότι “our backpack is open“.
H γνώση αυτή τον έχει κάνει διερμηνέα εκεί πέρα. Ο Φαρχάντ θέλει κι αυτός να φύγει το συντομότερο και να πάει στη Γερμανία, καθώς έχει τη θεία του εκεί πέρα. Ήξερε για τα κλειστά σύνορα, δεν τον απασχολούσε. Αυτό που τον έκαιγε, είναι πως μπορεί να μη δικαιούται status πρόσφυγα, καθώς κάποιοι χαρτογιακάδες στις Βρυξέλλες αποφάσισαν πως το Αφγανιστάν δε βρίσκεται σε πόλεμο.
Ο Φαρχάντ αδυνατούσε να καταλάβει πως είναι δυνατόν μια χώρα όπου καθημερινά γίνονται μάχες ανάμεσα στους Ταλιμπάν, το ISIS, το στρατό, τις βόμβες από τα αμερικάνικα drone και τα λοιπά να μπορεί να πει κάποιος πως δε βρίσκεται σε πόλεμο. Μας είπε πως στην πραγματικότητα το Αφγανιστάν βρίσκεται εδώ κι έναν αιώνα σε συνεχόμενο πόλεμο. Η αλήθεια είναι πως δε μπορούσαμε να του εξηγήσουμε. Το δέχτηκε με παράπονο.
Εδώ πετύχαμε ένα ανεκτίμητο θέαμα:
Όταν φτάσαμε, τους έπαιζαν τη Δεροπολίτισσα:
Τους ρωτήσαμε για τα ονόματα τους και ντράπηκαν. Δεν ήθελαν καν να φανούν τα πρόσωπά τους, καθώς όπως μας είπαν “Δεν ήρθαν εδώ για να γίνουν διάσημοι“. Αυτό είναι και το σκεπτικό των περισσότερων ανθρώπων που έχουν έρθει για να βοηθήσουν εδώ με όποιον τρόπο μπορούν.
Η Μπεκτάρ από τη Συρία με τις κόκκινες γόβες δεν πρέπει να ήταν ούτε 7 χρονών, το όνομα της μας το είπε η αδερφή της η Ελόχα, που δεν πρέπει να ήταν ούτε 10 χρονών.
Μετά πετύχαμε τους δασκάλους. Όπως μας είπαν οι σύλλογοι εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Πειραιά , δηλαδή ο Κερατσινίου Περάματος ‘Ν. Πλουμπίδης‘, ο Νίκαιας Πειραιά, ο Πειραιά ‘Πρόοδος’ και αυτός της Σαλαμίνας αποφάσισαν να έρχονται κάθε μέρα στο λιμάνι για να βοηθήσουν την οργάνωση του χώρου. Βρήκαμε αργότερα την ανακοίνωση της πρωτοβουλίας τους:
Δελτίο Τύπου
από τη συγκέντρωση εκπαιδευτικών ΠΕ στο λιμάνι του Πειραιά
Συναδέλφισσες συνάδελφοι
χαιρετίζουμε τη σημαντική προσφορά σας σε είδη αλληλεγγύης για τις/τους μετανάστες και πρόσφυγες από το υστέρημά σας,
χαιρετίζουμε τη θετική σας στάση και τη συμμετοχή σας, ως ελάχιστη προσπάθεια να απαλύνουμε την καθημερινή θλίψη και την αγωνία πολλών μικρών παιδιών.
Σήμερα Δευτέρα 7/3, στις 16.30, συναντηθήκαμε όπως ήταν προγραμματισμένο, εκπαιδευτικοί από τους συλλόγους του Πειραιά και δώσαμε την πρώτη συλλογή υλικών αγαθών (φάρμακα, τρόφιμα κλπ) για τις/τους μετανάστες πρόσφυγες στο λιμάνι του Πειραιά.
Παράλληλα δημιουργήθηκε από όσες όσους ήμασταν εκεί, το πρώτο εβδομαδιαίο και τακτικό πρόγραμμα διαθεσιμοτήτων για κάθε ημέρα της εβδομάδας, από τις 15.00 μέχρι τις 18.00, με προοπτική να απασχολούμε τα μικρά κυρίως παιδιά με διάφορες δράσεις.
Αυτά που μάζεψε και μαζεύει ο κόσμος (όπως προχτές) για να στηρίξει τους πρόσφυγες, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ και το κράτος τους έχουν γραμμένους.
Γενικά, το συμπέρασμα που βγάλαμε είναι το εξής:
(Ο φωτογράφος που τράβηξε όλες αυτές τις φωτογραφίες είναι ο Άρης Αθάνατος, του οποίου την εξαιρετική δουλειά μπορείτε να τσεκάρετε εδώ. Όλες οι φωτογραφίες των παιδιών τραβήχτηκαν με τη συναίνεση των γονιών τους)
ΚΑΛΥΤΕΡΟ EDIT ΚΑΙ ΑΠΟ LUBEN; ΕΡΩΤΗΜΑ
Μ’ αεροπλάνα, βαπόρια και ΚΤΕΛ πάμε κι όπου βγει
Παπάδες, φασίστες και άλλοι κριτικοί κινηματογράφου εναντίον του ντοκιμαντέρ «Αδέσποτα Κορμιά»
To 2024 μας χάρισε το θέαμα δεκάδων 15χρονων να κυνηγάνε 2 LGBT άτομα ένα Σάββατο βράδυ σε κεντρική πλατεία της Θεσσαλονίκης