Αυτή την ώρα συνεδριάζει η ολομέλεια της Βουλής, η οποία επεξεργάζεται το νομοσχέδιο για την επανίδρυση της ΕΡΤ. Πριν λίγο, από το βήμα του ομιλητή, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στάθης Παναγούλης, έκανε σε ζωντανή σύνδεση τάλιρα όλη την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ επί του θέματος: https://www.youtube.com/watch?v=ZOQgtMt6pdY Η ΕΡΤ πρέπει να ανοίξει όλα τα προγράμματά της πρέπει να αποκαταστήσει όλους τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα όλους εκείνους που αγωνίστηκαν για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ποιος είναι όμως αυτός ο φέρελπις βουλευτής με το βαρύ όνομα; Η οικογενειακή ιστορία του είναι μυθιστορηματική: Αδελφός του Αλέξανδρου και του Γιώργου Παναγούλη, βενιαμίν άλλα και μόνος επιζών της οικογένειας. Ο ένας αδελφός (Γιώργος) ήταν αξιωματικός των ΟΥΚ, που λιποτάκτησε το 1967 όταν έγινε η χούντα. Συνελήφθη στο Ισραήλ, τον βάλανε σιδηροδέσμιο σε πλοίο για την Ελλάδα προκειμένου να περάσει από χουντικό στρατοδικείο… και από τότε εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Η προφανής εξήγηση είναι δολοφονία, αν και η μητέρα του, ποτέ δεν έπαψε να ελπίζει: Η μητέρα του, Αθηνά, πίστευε ως τον θάνατό της ότι ο γιος της ζει (…) Θεωρούσε, μάλιστα – και αυτό το βεβαιώνουν όλοι όσοι την άκουγαν – ότι ο γιος της μπορεί να ήταν ο Κάρλος, γνωστός και ως «Το Τσακάλι», και ότι μαχόταν εναντίον των φασιστών και των διεφθαρμένων καπιταλιστών, μια ιδέα που ποτέ, όπως ισχυρίζονται όσοι τη γνώρισαν, δεν έβγαλε από το μυαλό της. (πηγή) Ο Γιώργος Παναγούλης. Ο άλλος αδελφός (Αλέξανδρος) έγινε γνωστός στο πανελλήνιο όταν, στις 13 Αυγούστου 1968, προσπάθησε ανεπιτυχώς να κάνει τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, πρώτο χουνταίο στο διάστημα, με τη βοήθεια σεβαστής ποσότητας εκρηκτικών. Απέτυχε, συνελήφθη, βασανίστηκε, δεν έσπασε, δραπέτευσε, συνελήφθη και πάλι, ενώ όταν έπεσε η χούντα, άρχισε να ψάχνει συστηματικά τα αρχεία της ΕΣΑ… πριν πάθει τροχαίο(;) και σκοτωθεί το 1976. Από αριστερά προς τα δεξιά: Στάθης, μητέρα Αθηνά και Αλέξανδρος Παναγούλης. Ο τρίτος αδελφός, ο Στάθης που σήμερα ζητά δικαίωση για τους αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, μπήκε στη πολιτική και στο ΠΑΣΟΚ, έγινε μάλιστα και υφυπουργός πριν τον διαγράψει το 1982 ο Ανδρέας. Στη συνέχεια, έφτιαξε δικό του κόμμα, το οποίο πήγε άκλαυτο, συνεργάστηκε αρχικά με το ΚΚΕ, μετά με τον Συνασπισμό και αργότερα με την Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά. Το 2012 επέστρεψε στο ΣΥΡΙΖΑ. Οξύθυμος χαρακτήρας, είχε και έχει πολλούς εχθρούς, κυρίως στη Γλυφάδα. Τα ξενύχτια του, που σε ορισμένες περιπτώσεις εξελίσσονταν σε καβγάδες, θόλωναν την εικόνα του πρώην «αγωνιστή» (…) αντιδρά συνήθως με την πρώτη, χωρίς πολλές φορές να σκέφτεται τις επιπτώσεις των λόγων ή των πράξεών του, που μπορούν να θολώσουν την πολιτική τακτική του. Τελευταίο παράδειγμα στη Βουλή, η φράση που είπε για όσους ψήφισαν τα μνημόνια, «να παρακαλούν να περάσουν από ειδικά δικαστήρια και να μην έχουν την τύχη του αμερικανού πρεσβευτή στη Λιβύη» (σ.σ.: τον οποίο είχαν λιντσάρει), όχι μόνον έφερε σε δύσκολη θέση το κόμμα του, τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προκάλεσε την οργή πολλών συναδέλφων του και κυρίως του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. (πηγή) Όσοι φοβόντουσαν οτι ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κυβέρνηση θα κάνει σοσιαλισμό, κομμουνισμό, ή σατανισμό, ας ηρεμήσουν τώρα. “Η αποκατάσταση των ανθρώπων που αγωνίστηκαν για να γίνουμε κυβέρνηση”, είναι τελικά η μόνη αδιαπραγμάτευτη πολιτική σταθερά σ’αυτή τη χώρα, τα τελευταία 200 χρόνια. Μερικοί, το προτιμούν ΠΑΣΟΚ.
