Quantcast
POLITIX

Βιασμός στη Θεσσαλονίκη: Όσο περισσότερα μαθαίνεις, τόσο χειρότερο γίνεται

Ο βιασμός μιας 24χρονης γυναίκας από 3 άνδρες φέρνει στην επιφάνεια περίπου οτιδήποτε είναι σάπιο σε αυτή τη χώρα


Κώστας Αρβανίτης · 17 Ιανουαρίου 2022

Μέσα στον ορυμαγδό δημοσιεύσεων, καταγγελιών, (αλληλο)μηνύσεων και γνωμών που ήρθε μετά την γνωστοποίηση βιασμού μιας 24χρονης γυναίκας από τρεις άντρες στη σουίτα ξενοδοχείου της Θεσσαλονίκης, υπάρχει ένα σημείο που έχει καθοριστική σημασία τόσο για την εξέλιξη της εν λόγω ιστορίας, όσο σαν γενικό συμπέρασμα για την εποχή που διανύουμε. Αυτό είναι ο τρόπος που το βλέπει, ο οποίος αποτυπώνεται εμφατικά στα λόγια της:

«Αυτό που μου συνέβη δεν θέλω να συμβεί ποτέ σε καμία κοπέλα του κόσμου. Πήρα την απόφαση να προχωρήσω νομικά και δεν θα κάνω πίσω. Οι ένοχοι πρέπει να τιμωρηθούν. Κάποιοι ήταν φίλοι, τους εμπιστευόμουν ενώ αυτοί λειτουργούσαν για λογαριασμό τους και δεν πίστευαν σε καμία φιλία. Εξαιτίας τους παρασύρθηκα και έπαθα ό,τι έπαθα.»

Συμβαίνει το εξής απλό. Η μέχρι πρότινος πανίσχυρη παράδοση της αποσιώπησης των βιασμών και κάθε μορφής σεξουαλικής κακοποίησης με τον εξευτελισμό και την στοχοποίηση των θυμάτων, με τις ανοιχτές και υπόγειες απειλές, με τη ντροπή και την απόδοση ευθυνών στα άτομα που έπαθαν και όχι στα άτομα που έπραξαν, φαίνεται να μην αποδίδει καρπούς όπως παλιά. Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα έχει συμβάλλει κι εντάσσεται και όλο το κίνημα του #Metoo. Πλέον θα κρύβονται όλο και λιγότερα πράγματα κάτω από το χαλάκι. Πλέον θα φοβούνται όλο και περισσότεροι θύτες για αυτά που έχουν κάνει στο παρελθόν ή σκέφτονται να κάνουν. Είναι η εποχή του φόβου, αλλά είναι αυτή η σπάνια περίπτωση που ο φόβος είναι για καλό.

Ακόμα κι αν αφορά ανθρώπους με άκρες, λεφτά κι επιρροή. Ή έστω μια οικογένεια να τους τα χαρίζει όλα αυτά με αγάπη και στοργή, όπως άλλοι παίρνουν από τους γονείς μας κάλτσες. Ακόμα κι αν αφορά επιχειρηματίες της νύχτας ή της μέρας (ένας τέτοιος συνελήφθη, ο οποίος βρίσκεται στην Instagram-ική λίστα που θα δείτε παρακάτω), που μέχρι χτες μπορεί να ήταν τα πιο hip τυπάκια της Θεσσαλονίκης ή της Αθήνας, οι μεγαλύτερες φίρμες του κύκλους τους, οι άνθρωποι που όλοι ήθελαν να ξέρουν.

Τώρα όντως τους ξέρουν όλοι, απλά όχι με τον τρόπο που είχαν στο μυαλό τους. Σε ανάλογες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στην υπόθεση του Στάθη Παναγιωτόπουλου, η μία καταγγελία έφερε κι άλλες. Αυτές έφτασαν στις αρχές, μπήκαν σε δικογραφίες. Τα πράγματα σφίγγουν. Το ότι μέχρι στιγμής συνελήφθη μόνο ένας 27χρονος και στη συνέχεια μάλιστα αφέθηκε ελεύθερος, ανεβάζει ακόμη περισσότερο τη θερμοκρασία. EDIT: Μέχρι την επόμενη μέρα, η κοπέλα αναγνώρισε άλλα 2 άτομα.

Τι ξεχωρίζουμε εμείς εδώ; Πάντα με βάση τα ρεπορτάζ, ότι ο φόβος ανοίγει δρόμους. Ο άνθρωπος που κάλεσε την 24χρονη στο πάρτι είναι ο ίδιος που παραδέχθηκε στο Instagram ότι κάτι απαίσιο συνέβη, έστω χρησιμοποιώντας PR γλώσσα. Για να μην αισθάνεται μόνος του, τάγκαρε κι άλλα άτομα ως ανακατεμένα στην ιστορία. Κάποιες μέρες κι αφότου έγινε πιο σελέμπριτι από ποτέ, μας αφηγήθηκε μια γκρανγκινιολική ιστορία απαγωγής του κινητού του και ξυλοδαρμού του ιδίου.

Εμφάνισε και μια φωτογραφία, όπου στα χείλη του βλέπουμε κάτι που μπορεί να είναι αίμα ή τσάτνεϊ μελιτζάνα. Μιλάμε για μια αφηγηματική ανατροπή που μπορεί να διδάσκεται στο Better Call Saul ή στην Ανώτατη Σχολή Κλόουν. Το συμπέρασμα είναι ότι η ομολογία στήθηκε σε βάρος του από σκοτεινές δυνάμεις. Ακόμα κι αν δε δούμε αυτό το σενάριο να θριαμβεύει στην πραγματική ζωή, θα το δούμε να σκίζει στα Όσκαρ. Κάτι δεν είναι κι αυτό;

Αυτή ήταν η περίφημη λίστα:

Από αυτή τη δημοσίευση μάθαμε τα περισσότερα ονόματα. Τι άλλο μαθαίνουμε από τα ρεπορτάζ; Ότι κάποιοι από τους εμπλεκόμενους επιχειρηματίες ήταν έτσι κι αλλιώς γνωστοί για κακοποιητικές συμπεριφορές. Όπως αποκάλυψε ένας πρώην εργαζόμενος της επιχείρησης του ενός στο Thesstoday.gr, ένας εκ των τριών κυρίων παρενοχλούσε συστηματικά τις εργαζόμενες στο μαγαζί (το οποίο μιλάει για “διακοπή συνεργασίας με εργαζόμενο“:

«Εγώ δούλευα για ένα εξτρά μεροκάματο. Έβλεπα πολλές περίεργες κινήσεις από τον συγκεκριμένο, όπως χουφτώματα και όλα τα σχετικά. Αυτό συνέβαινε με όλες τις εργαζόμενες. Ειδικά όταν ήταν μεθυσμένος γινόταν σχεδόν πάντα πιο διαχυτικός. Θυμάμαι μια κοπέλα που από φόβο ζητούσε από το αγόρι της να έρχεται συνέχεια στο μαγαζί για προστασία.

Όταν αναρωτήθηκα κάποια στιγμή σε έναν εκ των εργαζομένων το τι συμβαίνει και πώς ανέχεστε όλη αυτή την κατάσταση, τότε μετέφεραν τα όσα είπα στον ιδιοκτήτη και μέσα σε μια εβδομάδα δεν με κάλεσαν για δουλειά ξανά

Προς άλλη ποια κατεύθυνση δουλεύει ο φόβος; Αισθάνονται σίγουροι για τον εαυτό τους όλοι οι φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι στην υπόθεση, επειδή το όνομα τους δε βρίσκεται στην (ως τώρα) δικογραφία; Τι άλλα πράγματα θα ακουστούν, ή μπορεί και να καταγγελθούν επώνυμα, δια της νομικής οδού; Ο ακτιβιστής Ηλίας Γκιώνης, ο οποίος έπαιξε καταλυτικό ρόλο και στην αποκάλυψη της δράσης του Σ. Παναγιωτόπουλου, έχει βρεθεί να έχει σημαντικό ρόλο και εδώ, αναπαράγοντας μια σειρά από πληροφορίες που του έρχονται.

Παρότι ο επιχειρηματίας Δημήτρης Φιντιρίκος δήλωσε ότι έχει κινηθεί νομικά εναντίον του Ηλία Γκιώνη για συκοφαντική δυσφήμιση , κανείς δεν ξέρει πόσα πράγματα από το βιογραφικό του καθενός μπορεί να ξεθαφτούν, να φτάσουν στο inbox του, να γνωστοποιηθούν,  να κυκλοφορήσουν, να ενθαρρύνουν κι άλλα θύματα ή μάρτυρες να μιλήσουν. Έχετε παρατηρήσει ότι η μία μαρτυρία φέρνει την άλλη, έτσι;

Όπως υπογραμμίσαμε και παραπάνω, οι μέθοδοι αποσιώπησης φαίνεται να αποδίδουν όλο και λιγότερο.

Αν κάποια ή κάποιος ψάχνει μια μόνιμη πηγή απογοήτευσης στη ζωή του, είναι καλό να ξέρει ότι τα ελληνικά ΜΜΕ θα είναι πάντα μια τέτοια. Δεν απέτυχαν ούτε αυτή τη φορά να μιλήσουν για ροζ πάρτι ή σεξ πάρτι. Θα μιλήσουμε στη συνέχεια γι’ αυτό. Στην Ελλάδα του 2022 ακόμα πρέπει να μιλάμε για το σεξ.

Το σεξ είναι αυτό που οι άνθρωποι γαμιούνται. Μπορεί να γίνεται για την καύλα ή για πρακτικούς λόγους (η συνεχιζόμενη ύπαρξη της ανθρωπότητας, you know), μπορεί ακόμη και να γίνεται ως παρεχόμενη υπηρεσία: Η λεγόμενη σεξεργασία. Το κοινό σε όλα αυτά είναι η συναίνεση. Όλες οι πλευρές που συμμετέχουν θέλουν να γίνει το σεξ. Αν πριν ή κατά τη διάρκεια της πράξης αποφασίσουν ότι δεν ψήνονται άλλο, φινίτο. Αν κάποιος το συνεχίσει καταπατώντας αυτή τη συναίνεση, σταματάει να είναι σεξ. Γίνεται πράξη βίας, κακοποίηση, βιασμός.

Αυτό είναι όλο και φυσικά δε σταματά να ισχύει για τους/τις επαγγελματίες του σεξ και θα προτιμούσαμε να μην γνωρίζουμε αν κάποιος φαντάζεται ότι υπάρχει δουλειά που έχει τον βιασμό στο job description. Το αν υπάρχει κύκλωμα μαστροπείας που υποχρεώνει γυναίκες να συμμετέχουν σε τέτοια σκηνικά με τη βία, (όπως έκανε ο βιαστής αστυνομικός της Ηλιούπολης) είναι τελείως διαφορετική υπόθεση.

Για σεξοπάρτι ακούμε και διαβάζουμε εδώ και δεκαετίες. Κατά κύριο λόγο τα έχουμε διαβάσει για διονυσιακά γλέντια σε κότερα ή ακριβά ξενοδοχεία, όπου όλες και όλοι γαμιούνταν σαν κουνέλια σε οίστρο; Αυτό το ειδησεογραφικό πρίσμα ήταν πάντα σκανδαλοθηρικό και πάντα μισογυνικό ή/και ομοφοβικό και ενώ πάντα παρουσιαζόταν σαν δημοσιογραφικός έλεγχος των ατόμων της ελίτ που είναι διεφθαρμένα και ζουν μια έκλυτη ζωή όλο όργια όπως οι Ρωμαίοι ευγενείς, στην πραγματικότητα ήταν απλός πουριτανισμός με μια εσάνς ποινικοποίησης της γυναικείας (κατά βάση) σεξουαλικότητας και μια δόση ηθικού πανικού.

Τα ίδια πράγματα ακούσαμε ξανά αυτές τις μέρες:

Και φυσικά, συντηρεί τα πιο καταπιεστικά στερεότυπα και παραδοχές. Πήγες σε ένα πάρτι που δεν ήταν του κατηχητικού ή των προσκόπων; Ντύθηκες κάπως; Ήπιες πολύ; Δεν συνοδευόσουν; Αν σου συμβεί κάτι, πήγαινες γυρεύοντας γιατί ήξερες ότι τέτοια συμβαίνουν εκεί. Για αυτό πήγες εκεί.

Because of the implication:

Από την άλλη, εμείς έχουμε μια κάπως αφελή ιδέα για το πότε ελέγχονται στοιχειωδώς οι ελίτ. Όταν τα ΜΜΕ τσεκάρουν ποιος κατηγορούμενος μπορεί να πληρώσει 50 δικηγόρους και ποιος κανέναν, ποιος μπορεί να κάνει πανάκριβους εξωδικαστικούς συμβιβασμούς και ποιος όχι. Όταν τσεκάρουν ποιος κάνει παρέα και διακοπές με δικαστές και βουλευτές. Ποιος φτιάχνει κοινωνικό κεφάλαιο κάνοντας δωρεές στο κράτος. Ποιος μπορεί να έχει αυτοφωράκηδες για πάρτη του.

Ποιους ο νόμος θα τσαλακώσει με την πρώτη ευκαιρία και για ποιους θα πέσουν τηλέφωνα ότι «είναι κρίμα να καταστραφεί η ζωή του, καλό παιδί από καλή οικογένεια». Ποιοι, τέλος πάντων, νομίζουν ότι δεν τους αγγίζει τίποτα.

Ή έστω, ποιοι έχουν φίλους influencers:

Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στην υπάρχουσα κατάσταση, σε μια χώρα που έχασε το μέτρημα για το πόσες γυναίκες δολοφονήθηκαν το έτος 2021. Τι πρέπει να γίνει αν το κράτος και το νομικό, αστυνομικό και δικαστικό του σύστημα είναι και ανίκανα να σταματήσουν τη σεξουαλική βία, και μεροληπτικά απέναντι στον κάθε κατηγορούμενο ανάλογα με την ταξική του θέση; Τι μπορεί να γίνει;

Από ό,τι φαίνεται, το να δοθεί τόπος, χρόνος, προστασία και σημασία στα θύματα, είναι μόνο η αρχή.

 

 

Best of internet