Αν ετοιμάζεστε να πάτε στρατό και σας πουν ότι πάτε Τρίπολη, καλό θα ήταν να πάρετε και κάτι για τον ήλιο, για καλό και για κακό. Ο λόγος είναι η κυβέρνηση αποφάσισε ξαφνικά να κάνει τα New Year’s Resolutions της λίγο πιο πικάντικα, ρίχνοντας την ιδέα να στείλει η Ελλάδα στρατιωτικές δυνάμεις στη Λιβύη.

Σχετικά με τη Λιβύη, παρότι θεωρούμε ότι όλες και όλοι κατέχουμε 110% το τι παίζει εκεί μετά από 8,5 χρονάκια εμφυλίου πολέμου, θα κάνουμε  ένα γρήγορο catch up. Για κάποιο περίεργο λόγο, η εκτέλεση του πάλαι ποτέ ισχυρού άντρα της χώρας (και κολλητού του Ανδρέα Παπανδρέου), Μουαμάρ Καντάφι, και η ανατροπή της κυβέρνησής του από την ένοπλη αντιπολίτευση το 2011 δεν κατάφερε να φέρει επιτόπου ειρήνη και ευημερία στη χώρα.

Αντίθετα, ξεκίνησε μία χαοτική φασούλα η οποία είχε ή έχει στο cast της ένοπλες τοπικές φυλές που τους γράφουν όλους (ή περίπου όλους) στα μέζεά τους, δύο διακριτές φάσεις εμφυλίου πολέμου, μία ποικιλία από τζιχαντιστές, δύο κυβερνήσεις, έναν Λιβυκό Εθνικό Στρατό που όμως δεν είναι αυτός της “επίσημης” κυβέρνησης και λίγο από ISIS σε κάποια φάση, έτσι για τη φάση. Όπως καταλαβαίνετε, το τοπίο φαίνεται ιδανικό για ταξίδι αναψυχής.

Μετά από κάμποσα χρόνια αναμπουμπούλας, η φάση έχει καταλήξει σε μία αναγνωρισμένη (στα χαρτιά) από τον ΟΗΕ κυβέρνηση του Φαγέζ αλ Σαράζ, η οποία όμως δεν ελέγχει παρά την πόλη Τρίπολη και κάτι σκόρπια κομμάτια της χώρας. Στο υπόλοιπο κάνει κουμάντο ένας “στρατάρχης” ονόματι Χαλίφα Χάφταρ με τον στρατό του, κάτι οπωσδήποτε πολύ διαφορετικό από το να κάνει κουμάντο ο συνταγματάρχης Καντάφι με τον στρατό του.

Μέσα σε όλο αυτό το λούνα παρκ, η ΕΕ έχει κλείσει deals με την Ακτοφυλακή της Λιβύης (κάποιας Λιβύης τέλος πάντων) για να μην περνάνε τη Μεσόγειο βάρκες με μετανάστες και πρόσφυγες. Παράλληλα στο εσωτερικό της χώρας λειτουργούν τελείως χύμα σκλαβοπάζαρα που πουλάνε μαύρους σκλάβους, γιατί χαρούμενο το 1620. Στην ίδια χώρα, όπως καταλαβαίνετε, όπου επιστρέφουν και οι βάρκες.

«Που κολλάμε εμείς με όλα αυτά; Είμαστε μαζόχες;», θα μπορούσε να πει κανείς. Η αιτία του μπλεξίματος είναι ότι διάφορες χώρες κοντινές και μακρινές (Ρωσία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Γαλλία, Αίγυπτος κλπ) αποφάσισαν να αγνοήσουν τον βαρετό ΟΗΕ και να ποντάρουν απλά στο γκανιάν του Χάφταρ. Η Τουρκία έχει ποντάρει όμως στο loser άλογο (δήλωσε ότι μπορεί να στείλει και στρατό, προς το παρόν στέλνει μισθοφόρους), με το οποίο υπέγραψε και μνημόνιο για τις ΑΟΖ και τα πετρέλαια της Μεσογείου κι όλα αυτά.

Κάπου εκεί η Αθήνα αποφάσισε να μπει ντούκου στη φάση και να φέρει τον Χαφτάρ στην Αθήνα για να πέσουν τα τσιμέντα. Σύμφωνα με τις δηλώσεις Δένδια όμως, δεν τους έφτανε ένα απλό αντιμνημόνιο στο μνημόνιο των άλλων ή να πάνε στα διεθνή δικαστήρια ή κάτι τέτοιο. Τέλος πάντων, να το συζήσουμε ρε παιδιά πριν τις αγριάδες, να κάνει κάτι ο ΟΗΕ, τέτοια πράγματα.

The General Commander of the Libyan National Army, Field Marshal Khalifa #Hafter, during his meeting with #Greek Prime Kyriakos Mitsotakis Mitsotakis and Foreign Minister Nikos Dendias.#Libya #LNA #HoR #libya_osmanlı_mezarlığıdır #حفتر_المجاهد_ينتصر #Berlin_conference #ليبيا pic.twitter.com/BmPUtfYbVf

— M.LNA (@LNA2019M) January 17, 2020

Αποφάσισαν να κάνουν all in, δηλώνοντας ότι μπορούν να τσοντάρουν με αποστολή στρατιωτικών δυνάμων για να τηρηθεί η ανακωχή (λέμε τώρα) και για να επιβληθεί το εμπάργκο. Επίσης, η Αθήνα δήλωσε ότι θα βάλει βέτο στην όποια ειρηνευτική διαδικασία, αν δεν ακυρωθεί το παραπάνω μνημόνιο.

Όπως είπε ο ΥΠΕΞ Δένδιας:

«Είχαμε μια μακρά συνομιλία με τον στρατάρχη Χάφταρ για όλα τα θέματα. Την κατάσταση στη Λιβύη, την διάσκεψη στο Βερολίνο και την επόμενη μέρα στη Λιβύη και τη γύρω περιοχή. Επιθυμούμε κατάπαυση πυρός, απομάκρυνση των μισθοφόρων και ακύρωση των παράνομων μνημονίων.

Το ευτυχές είναι ότι ο Χάφταρ συμφώνησε σε όλα τα παραπάνω. Του είπα ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει την επόμενη ημέρα στη Λιβύη είτε με δυνάμεις για να υπάρξει ανακωχή είτε με βοήθεια για επιβολή του εμπάργκο όπλων. Όλα τα παραπάνω αποτελούν συνεισφορά στο μέλλον του λιβυκού λαού. Θέλουμε να είναι μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα.»

Σχετικά με τις αποφάσεις της ΕΕ και το όποιο βέτο, είπε περίπου ότι «αφού τα δικά μας λέμε, τι θέλετε τώρα»:

«Η ίδια η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η κοινή μας ευρωπαϊκή θέση, προβλέπει την ακυρότητα και την ανυπαρξία των δύο μνημονίων. ‘Αρα, κάθε χώρα της ΕΕ, όχι μόνο η Ελλάδα, έχει την αυτονόητη υποχρέωση να υποστηρίξει την κοινή θέση, τη θέση που όλοι μαζί πήραμε ομοφώνως στο Συμβούλιο.

‘Αρα δε θέλω να δω τα πράγματα υπό μορφή αρνησικυρίας, τα βλέπω ως προσπάθεια της κοινής ευρωπαϊκής μας θέσης. Βεβαίως, αν αυτή δεν γίνει σεβαστή, τότε κάθε ευρωπαϊκή χώρα έχει υποχρέωση να υπερασπίσει αυτή τη θέση.»

Δείτε το βίντεο:

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σχολίασε τα περί εμπάργκο και δυνάμεων, είπε μόνο ότι οι πολιτισμένοι άνθρωποι δεν μιλάμε με βέτο:

«1. Η επίσκεψη Χάφταρ αποτελεί θετική εξέλιξη που ελπίζουμε να βοηθήσει ώστε κάποιες από τις θέσεις μας να υποστηριχθούν στη Διάσκεψη του Βερολίνου.

2. Ο πρωθυπουργός είπε ότι αν ληφθεί διεθνής απόφαση για το μέλλον της Λιβύης που ενσωματώνει ως έγκυρα τα παράνομα Μνημόνια και μετά η Ευρωπαϊκή Ένωση πάει με Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να τα καλωσορίσει (πχ “καλωσορίζουμε την απόφαση που ελήφθη στο Βερολίνο/ Μόσχα για τη νέα μεταπολεμική Λιβύη”) τότε εμείς θα βάλουμε βέτο στα Συμπεράσματα. Αυτό έλειπε ο πήχης να είναι τόσο χαμηλά για την ελληνική διπλωματία. Δηλαδή να απειλούμε την Ένωση στην οποία ανήκουμε 40 χρόνια να μην αποφασίσει με την Τουρκία κατά των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.»

Πάμε πόλεμο;

EDIT: Να σημειωθεί ότι μετά το χαμό για τις περίφημες Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις στη Λιβύη, το ΥΠΕΞ εξέδωσε διευκρίνιση, όπου δηλώνει ότι θα είναι αποκλειστικά και μόνο παρατηρητές, αν και εφόσον προκύψει κάποιος διεθνής μηχανισμός επιβολής της κατάπαυσης του πυρός:

“Η φράση «η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει την επόμενη μέρα στη Λιβύη, είτε με τη συμμετοχή στις δυνάμεις εκείνες οι οποίες χρειάζονται για να υπάρξει η ανακωχή», αφορά αποκλειστικά σε παρατηρητές στο πλαίσιο ενός ενδεχόμενου διεθνή μηχανισμού επιτήρησης εκεχειρίας.”