«Νιώθω τόσο χαρούμενη. Σας ευχαριστώ που επιλέξατε το διαφορετικό, που στηρίξατε τη διαφορετικότητα. Αγαπώ την πατρίδα μου, την επόμενη φορά στην Ιερουσαλήμ». Αυτή ήταν η πρώτη δήλωση της Netta Barzilai, της τραγουδίστριας που εκπροσώπησε το Ισραήλ στη φετινή Eurovision και που αναδείχθηκε, τελικά, νικήτρια του διαγωνισμού.

Το τραγούδι της «Toy» θεωρήθηκε από πολλούς ως μεταφορά του #me_too, του διαδικτυακού κινήματος κατά των σεξουαλικών παρενοχλήσεων και της καταπίεσης των γυναικών, στο μουσικό διαγωνισμό της Eurovision. Το τραγούδι θεωρητικά μιλάει για τη συνήθεια των ανδρών να λειτουργούν ως «σύγχρονοι ιεροκήρυκες»,  να ορίζουν το «ωραίο» και το «άσχημο» και να κάνουν bodyshaming σε όποια γυναίκα αποκλίνει από το κυρίαρχο πρότυπο.

Παράλληλα,  διάφορες ψυχές στα social media είδαν στη νίκη της Netta μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να εκφράσουν το σεξισμό, τη χονδροφοβία και τον κεκαλυμμένο (;) αντισημιτισμό τους. Στην ελληνική περίπτωση, για παράδειγμα, αυτό μεταφράστηκε κάπως έτσι:

κι έτσι:

Ωστόσο, δημιουργούνται μερικά ενδιαφέροντα ερωτήματα όπως: ποιο είναι το παρελθόν της τραγουδίστριας, πώς ερμηνεύεται η δήλωση «αγαπώ την πατρίδα μου, την επόμενη φορά στην Ιερουσαλήμ» και γιατί η νίκη σε έναν μουσικό διαγωνισμό έχει προσλάβει διαστάσεις εθνικού θριάμβου για το Ισραήλ;

Ποια είναι η Netta, η νικήτρια της φετινής Eurovision;

Η Netta γεννήθηκε το 1993 στο Χόντ Χασαρόν, πόλη του Ισραήλ. Σε ηλικία μόλις τριών μηνών, μετακόμισε με τους γονείς της στη Νιγηρία, όπου και έμεινε για περίπου τέσσερα χρόνια.

Η εμπλοκή της με το στρατό, ωστόσο, δεν θα ξεκινήσει με την υποχρεωτική στρατολόγησή της στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις, αλλά λίγο νωρίτερα, αφού η Netta θα συμμετάσχει εθελοντικά σε πρόγραμμα των παραστρατιωτικών ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων.

Πριν από δύο εβδομάδες, η σελίδα στο Facebook «Eurovision Boycott of Israel», θα δημοσιεύσει μερικές ακόμα πληροφορίες για τη σχέση της Netta με τον ισραηλινό στρατό.

«Η Μπαρζιλάι υπηρέτησε στο ισραηλινό ναυτικό το 2014. Τραγούδησε το “Ο Ναυτικός μου είναι ο Άγγελός μου” στα μέλη του Ναυτικού, τα οποία εκείνη τη χρονιά πήραν μέρος στη σφαγή που έγινε στη Γάζα, στην επιχείρηση “Προστατευτική Αιχμή”. Το απόγευμα της 16ης Ιουλίου, το 2014, τέσσερα παιδιά έπαιζαν στην αμμουδιά μίας παραλίας στη Γάζα: οι Ahed Bakr (10), Zakaria (10) και δύο άλλα αγόρια της οικογένειας Bakr, ηλικίας 9 και 11 ετών. Μία ισραηλινή κανονιοφόρος σκότωσε τα αγόρια. Τα μέλη του πληρώματος  που είχαν φύγει με τα τραγούδια της Netta, έπαιξαν ρόλο στη σφαγή της Γάζας.

Μάλιστα, οι συντάκτες της ίδιας ανάρτησης, θεωρούν ότι η συμμετοχή της χώρας στο φετινό διαγωνισμό αποτελεί μία προσπάθεια του Ισραήλ για rebranding, μία προσπάθεια, δηλαδή, να επανασυστήσει τον εαυτό του στη Δύση.

Και αυτός είναι ένας ισχυρισμός που δεν μπορεί με ευκολία να αγνοηθεί ή να απορριφθεί, ειδικά αν λάβουμε υπ’ όψιν τις δηλώσεις τις τραγουδίστριας μετά τη νίκη.

«Του χρόνου τα λέμε Ιερουσαλήμ»

O τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα στη Eurovision είναι γνωστός. Η χώρα που κερδίζει είναι εκείνη που αναλαμβάνει τη διοργάνωση του διαγωνισμού την επόμενη χρονιά, στην πρωτεύουσά της. Δεδομένου ότι η πρωτεύουσα του Ισραήλ είναι το Τελ Αβίβ και ότι τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις του πιέζουν οριακά για την εξαφάνιση της Παλαιστίνης από το χάρτη, αντιλαμβανόμαστε πόσο πολιτικά φορτισμένο ήταν το σχόλιο της τραγουδίστριας.

Και η πολιτική διάσταση αυτού του σχολίου ενισχύθηκε αργότερα, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας, Μπενιαμίν Νετανιάχου,  επανέλαβε ακριβώς τα ίδια λόγια στο λογαριασμό του στο Twitter:

Κάπως έτσι, δημοσιεύματα όπως αυτό που δημοσιεύτηκε χθες στην εφημερίδα New York Times, ταυτίζουν τη νίκη του Ισραήλ στη Eurovision με μία διπλωματική νίκη. Και είναι, μάλλον, αυτή η διπλωματική νίκη που προκαλεί τέτοια κύματα ενθουσιασμού στη χώρα.

Μάλιστα, σήμερα, 70 χρόνια μετά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και πέντε μήνες αφότου ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, αναγνώρισε την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, πραγματοποιείται η προγραμματισμένη μεταφορά της αμερικάνικης πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ.

U.S. Embassy opening in Jerusalem will be covered live on @FoxNews & @FoxBusiness. Lead up to 9:00 A.M. (eastern) event has already begun. A great day for Israel!

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) May 14, 2018

Και παρακάτω βλέπετε σε ζωντανή μετάδοση τις διαμαρτυρίες των Παλαιστινίων.

Το να μιλάς για τη διαφορετικότητα και να διεκδικείς τα δικαιώματα των γυναικών, της lgbtq κοινότητας, αλλά και όλων των υποκειμένων που καταπιέζονται επειδή δεν χωράνε στο κοινωνικά κατασκευασμένο κάδρο της «κανονικότητας» είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο και είναι πραγματικά ευλογία το ότι πλέον υπάρχει περισσότερος χώρος για να γίνει αυτή η συζήτηση και να δοθεί αυτός ο αγώνας.

Το να αξιοποιείται, όμως, αυτός ο λόγος ως επικοινωνιακό τέχνασμα για το ξέπλυμα μίας επιθετικής εξωτερικής πολιτικής, είναι κάτι που δεν χωράει ή που δεν θα έπρεπε να χωράει στους αγώνες για έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης, μεταξύ των δύο φύλων και όχι μόνο.

Γιατί ένας φεμινισμός που σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να είναι βαμμένος με αίμα, δεν μπορεί να στηρίζει τον πόλεμο, τα βασανιστήρια και την καταπίεση των συλλογικών ή μη υποκειμένων.