Τα τελευταία χρόνια, γράφονται ολοένα και περισσότερα άρθρα τύπου «Ο Χίτλερ ήταν διαρκώς μαστουρωμένος κατά τη διάρκεια του β’ παγκοσμίου πολέμου».  Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλο αυτό είναι ένας ωραίος τρόπος να πουλήσεις Ιστορία και ναρκωτικά σε νοσταλγικά γίδια millennials, όμως προκύπτει ένα πολύ ενδιαφέρον και ουσιαστικό ερώτημα: Πως επηρεάζει η κατανάλωση ουσιών την ανθρώπινη πορεία μέσα στους αιώνες;

Για παράδειγμα, είναι σαφές ότι αν ο Αννίβας κάπνιζε λιγότερες βορειοαφρικάνικες φούντες, μπορεί να μην είχε επιχειρήσει ποτέ να διασχίσει τις Άλπεις και τα Πυρηναία με 40 ελέφαντες, ενώ ποιος ξέρει αν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ θα είχε την δύναμη να μην συνθηκολογήσει με τους Ναζί, αμέσως μετά την παράδοση της Γαλλίας το 1940, αν δεν ήταν διαρκώς ημιλιπόθυμος από το ποτό (καμία ιστορική πηγή δεν αναφέρει αν και εφόσον ο Αννίβας πίστευε στο 420, ο Τσόρτσιλ όμως ήταν γνωστή μπεκροκανάτα). Ή για να μεταφερθούμε στο σήμερα, ακόμα και ένα τυφλό τραμπικό σκυλί, μπορεί να δει πως οποιοσδήποτε λιγότερο καμένος εγκεφαλικά από τις κόκες πολιτικάντης, δεν θα τολμούσε να διανοηθεί να ασκήσει εξωτερική πολιτική με τον παράλογα ηλίθιο τρόπο που το κάνει ο αρχηγόσαυρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ – Πορτοκαλής ο Α’.

Βέβαια, οι λέξεις «παραλογισμός», «ηλιθιότητα» και «Ντόναλντ Τραμπ» είναι φτιαγμένες για να πηγαίνουν δίπλα-δίπλα. Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η απάντηση που δίνει στο βίντεο που ακολουθεί, ειδικά από τη στιγμή που ο πορτοκαλής δεν είναι από τον Πύργο Ηλείας;

 

 

Φυσικά, το πόσο και το πώς αγαπάει ο πλανητάρχης την κόρη του είναι δικό του θέμα, το πόσο, πως και γιατί όμως αγαπάει ξαφνικά τα παιδάκια της Συρίας, τουλάχιστον αρκετά ώστε να βομβαρδίζει τη χώρα τους, είναι κάτι που μας αφορά όλους. Άλλα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

 

 

Πολύ πριν χάσει τις εκλογές του 2016 στις ΗΠΑ και εκλεγεί πρόεδρος της χώρας, o Τραμπ δεν έχανε ευκαιρία να κράξει τον – τότε – πρόεδρο Ομπάμα, σχετικά με την εμπλοκή των ΗΠΑ στον απελπιστικά βρώμικο και πολύπλοκο εμφύλιο πόλεμο στη Συρία. Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας η οποία τελικά τον έβαλε στον Λευκό Οίκο, ο πορτοκαλής δεν κουράστηκε ποτέ να επισημαίνει πόσο αισχρή ήταν η εξωτερική πολιτική των Ομπάμα και Χίλαρι και πόσο μη-ιμπεριαλιστικά θα ξηγιόταν εκείνος σαν πρόεδρος (φυσικά δεν το είπε έτσι, καθυστερημένοι οπαδοί αφού, άλλα το ζουμί ήταν αυτό). Όταν τελικά εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ, πολλά και διάφορα τραμπικά σκυλιά, γάβγιζαν για καιρό την ικανοποίηση τους που το χοντρό πορτοκαλί περιστέρι της ειρήνης κέρδισε την Killary, την κακιά δολοφόνο Χίλαρι.

Στις 27 Ιανουαρίου 2017, ελάχιστες μέρες μετά την ορκωμοσία του, ο Τραμπ υπέγραψε το εκτελεστικό διάταγμα 13769, σύμφωνα με το οποίο απαγορευόταν η είσοδος στις ΗΠΑ σε μουσουλμάνους πολίτες από τη Συρία, το Ιράν, το Σουδάν, τη Λιβύη, τη Σομαλία, την Υεμένη και το Ιράκ. Κάποιοι κακόπιστοι πρόσεξαν ότι η Σαουδική Αραβία δεν υπήρχε στη λίστα και θυμήθηκαν τον πορτοκαλή και τα σκυλιά του να βελάζουν πόσο τσιράκι των μεγάλων χορηγών της παγκόσμιας τρομοκρατίας, Σαουδαράβων, είναι η Χίλαρι – άλλα η απάντηση που έλαβαν ήταν «σκάσε cuck».

Στις 30 Μαρτιου 2017, η πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Nikki Haley, δήλωσε σε δημοσιογράφους πως πλέον η χώρα της δεν αποσκοπεί στην απομάκρυνση του προέδρου/δικτάτορα/σφαγέα της Συρίας και νο2 κατοικιδίου του Πούτιν (πίσω μόνο από τον Κυριάκο Βελλόπουλο), Μπασάρ αλ-Άσαντ, από την εξουσία.

Τρεις μέρες αργότερα, ο Άσαντ έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, δηλαδή βομβάρδισε με χημικά τους αντιπάλους του και μια μέρα μετά, ο Πορτοκαλής ο Α’ έκανε όλα αυτά για τα οποία ξεφώνιζε τον προκάτοχο του, δηλαδή σήκωσε το τηλέφωνο και διέταξε να βρέξει βόμβες στη Συρία, χωρίς να το πολυσκεφτεί, άλλα και χωρίς να φέρει το θέμα για συζήτηση στο Κογκρέσο.

Πως εξηγούνται όλες αυτές οι δραματικές κωλοτούμπες του Τραμπ, μέσα σε διάστημα 3 μηνών; Από το «έξω από τη χώρα μου αλήτες τζιχαντιστές Σύριοι», στο «γεια σου ρε Άσαντ παλικάρι και κολλητέ του κολλητού μου» και από κει στο «Άσαντ αλήτη se makeroso, σκοτώνεις τα παιδάκια της Συρίας τα γλυκούλικα».

 

Ίσως η απάντηση να είναι μονολεκτική: KOKAINH

Κοκαΐνη, κοκό, κυρία λευκή, χιόνια στο καμπαναριό, όπως θέλετε πείτε το, η ουσία παραμένει μια: Ο Ντόναλντ Tραμπ είναι πιθανότατα κάποιου είδους πορτοκαλί Τόνυ Μοντάνα. Πειστήριο νο1: Αδυναμία ελέγχου στόματος και σαγονιού. Βάλτε να δείτε στο youtube μια – οποιαδήποτε – ομιλία του κι προσέξετε τον χωρίς καμία λογική τρόπο που κινεί το στόμα και το σαγόνι του. Για παράδειγμα δείτε αυτό το βίντεο χωρίς ήχο και ξαναμιλάμε.

 

 

Πειστήριο νο2: Το διαρκές σνιφάρισμα. Το πράγμα μιλάει από μόνο του:

 

 

Πειστήριο νο3: Η γνώμη της ειδικού. Η μακαρίτισσα η Carrie Fisher (πριγκίπισσα Leia στα ορίτζιναλ Star Wars), ποτέ δεν έκρυψε το πρόβλημα που είχε με την κοκαΐνη. Όταν κάποιος χρήστης του twitter επισήμανε το πειστήριο νο2 και ζήτησε τη γνώμη της, εκείνη δίκασε και καταδίκασε αβίαστα τον πορτοκαλί.

Πειστήριο νο4: Το παρελθόν του ανδρός. Πολύ πριν πλασάρει τον εαυτό του σαν κάποιου είδους πορτοκαλί Πούτιν της Δύσης, ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν απλά ένας εκφυλιάρης πλούσιος, που ζούσε τη ζωή του σαν ένα τυπικό μέλος της συμπαθούς(?) αυτής συνομοταξίας, δηλαδή διοργανώνοντας ή πηγαίνοντας σε πάρτι με ανήλικα κοριτσάκια και άφθονη κοκαΐνη. Τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται άνθρωποι που τον έζησαν τότε. Το ενδιαφέρον της ιστορίας, είναι πως το μόνο που απαγόρευε ο Τραμπ στα πάρτι που διοργάνωνε, ήταν το κάπνισμα τσιγάρων.

Πειστήριο νο5: H γενικότερη συμπεριφορά του. Οι κοκάκηδες είναι μυστήριοι άνθρωποι, αεικίνητοι, νευρικοί, ευέξαπτοι, παρανοϊκοί, συνήθως αδυνατούν να συγκεντρωθούν σε κάτι για πάνω από 1 λεπτό, έχουν μανία καταδίωξης και όχι σπάνια, αλλάζουν γνώμες κάθε 2-3 λεπτά. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; H μεγάλη πορτοκαλί ελπίδα για παράδειγμα, πέρασε 17 ολόκληρες ώρες στις αρχές του Ιανουαρίου του 2017, τουιτάροντας σαν μουρλός για διάφορα θέματα, όπως για παράδειγμα πόσο γαμάτη θα είναι η ορκωμοσία του (δεν είχε ορκιστεί ακόμα πρόεδρος των ΗΠΑ), πόσο τον κατασκοπεύουν οι Δημοκρατικοί, πόσο παπάρας είναι ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ και πάει λέγοντας. Πριν κάνα μήνα, όντας πια πρόεδρος των ΗΠΑ, ξύπνησε ένα πρωί και άρχισε να τουιτάρει ότι ο Ομπάμα – ο ίδιος ο Ομπάμα προσωπικά – του είχε βάλει κοριούς στο αρχηγείο του κλπ κλπ, κατηγορίες τόσο αδιανόητα αστήριχτες και γελοίες, που ούτε το ίδιο του το κόμμα δεν βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει την ιστορία.

Πειστήριο νο6: ΑΥΤΟ το πολύ πρόσφατο tweet, το οποίο είναι η επιτομή της εξωτερικής πολιτικής του ανδρός. Φιλική υπενθύμιση: Καθώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, στη περιοχή πλέει ναυτική δύναμη επίθεσης των ΗΠΑ.

 

North Korea is looking for trouble. If China decides to help, that would be great. If not, we will solve the problem without them! U.S.A.

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) April 11, 2017

 

Το χειρότερο όλων όμως, είναι το ότι κατά πάσα πιθανότητα, ο πορτοκαλής δεν είναι ο μόνος στη κυβέρνηση και τη φαμίλια του (αυτά τα δυο ταυτίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό), που ρουφάει κάτι πάρα πολύ άσχημο. Για παράδειγμα, λίγες μέρες μετά την επίθεση στη Συρία, ο γιος του, Έρικ Τραμπ, δήλωσε ότι όλη αυτή η ιστορία αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν υπάρχει, ούτε και υπήρξε ποτέ, καμία μα καμία σχέση ανάμεσα στον Πούτιν και τον Τραμπ (μια φράση που εξηγεί όμως πολύ καθαρά το γιατί οι ΗΠΑ έριξαν μπόμπες στη Συρία). 

Κερασάκι στη τούρτα: Αυτό το μαγικό λεπτό του εκπροσώπου τύπου του Λευκού Οίκου, Σον Σπάισερ, ο οποίος προκειμένου να αποδείξει πόσο καθίκι είναι ο Άσαντ που ρίχνει χημικά στο λαό του, είπε πως «ούτε κάποιος σαν τον Χίτλερ δεν τόλμησε να χρησιμοποιήσει χημικά στο β’ παγκόσμιο πόλεμο». Ω, ναι: 

 

 

Φίλες και φίλοι, ο Θεός, ο Σατανάς, ή έστω ο Τόνυ Μοντάνα να μας λυπηθεί.