Το φαινόμενο της ανόδου της ναζιστικής ακροδεξιάς στην χώρα μας όπου η εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή από το πενιχρό 0,29% των ψήφων στις εκλογές του 2009 κατόρθωσε να ανελιχθεί σε τρίτο κόμμα μέσα σε λίγα χρόνια δυστυχώς δεν είναι ούτε τοπικό, ούτε -από ό,τι φαίνεται- παροδικό φαινόμενο. Αντίθετα, η επάνοδος της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και του φόβου σε μια Ευρώπη που φαίνεται να αναζητεί την ταυτότητα της, έχει οδηγήσει στην ενίσχυση ακροδεξιών ή ανοιχτά ναζιστικών κομματιδίων σε όλες τις χώρες της. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 που βύθισε τις οικονομίες τις (δυτικές) οικονομίες του πλανήτη σε μακρά ύφεση, σε συνδυασμό με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών προς την Δύση, ξεσκέπασαν και (ξανά) έφεραν στην επιφάνεια αντιλήψεις και ιδεολογικά ρεύματα που κρύβονταν πίσω από το παραβάν της ευάλωτης ευημερίας της ενωμένης Ευρώπης. Η δε, αναπάντεχη για πολλούς, άνοδος του Donald Trump στην προεδρία των ΗΠΑ φαίνεται πως δημιουργεί για πρώτη ένα πραγματικό ρεύμα ανόδου για την εθνικιστική και φοβική πολιτική πτέρυγα κάθε χώρας. Τα ανερχόμενα ακροδεξιά κόμματα ψαρεύουν ακροατήριο κυρίως από τη δεξαμενή της εργατικής και της μεσαίας τάξης, το οποίο μαστίζει η ανεργία και έχει βρεθεί σε απόγνωση με τη στέρηση βασικών κοινωνικών δομών. Αποπροσανατολίζοντας τους ως προς τι πραγματικά φταίει, προωθώντας τις ακραίες, λαϊκιστικές και ξενοφοβικές και πολλές φορές συνομωσιολογικές τους ιδέες, σαν πανάκεια για τα προβλήματα που τους απασχολούν. Με αφορμή την δεύτερη θέση που κατέκτησε στις εκλογές στην Ολλανδία με το 13% των ψήφων το εθνικιστικό κόμμα του Γκέερτ Βίλντερς, ας δούμε ποια είναι τα σημαντικότερα ανερχόμενα ακροδεξιά, κόμματα της Ευρώπης που δυστυχώς, αναμένεται να μας απασχολήσουν και στον μέλλον. Ολλανδία Partij voor de Vrijheid (Το κόμμα για την ελευθερία) Το κόμμα που ίδρυσε το 2006 από τον Γκερτ Βίλντερς, χαρακτηρίζεται από την αγάπη του για τον φιλελευθερισμό της Μάργκαρετ Θάτσερ και το μίσος σε ότι έχει να κάνει με το Ισλάμ και τους μετανάστες. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, το κόμμα PVV ήρθε δεύτερο στις εκλογές της Ολλανδίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γκερτ Βιλντερς, το 2014 είχε καταδικαστεί από το δικαστήριο για προσβλητικές δηλώσεις του που αναφερόταν, σε Ολλανδούς, μαροκινής καταγωγής που έκανε σε ομιλία του. Γερμανία Alternative für Deutschland (Εναλλακτική για την Γερμανία) Το κόμμα στις τοπικές εκλογές του 2016 πήρε περίπου το 1/4 των ψήφων και έχει εκπροσώπηση στα 10 από τα 16 τοπικά κοινοβούλια της χώρας. Με βασικό του σλόγκαν “Το Ισλάμ δεν είναι μέρος της Γερμανίας” και με ένα επίτιμο μέλος του να εκφράζει δημόσια την απορία του, στο γιατί η Γερμανία προσπαθεί να “εξαγνιστεί” από το ναζιστικό παρελθόν της; Tο ΑfD στις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται να παίρνει ένα διόλου ευκαταφρόνητο 11% που φυσικα, έχει διαφορετική βαρύτητα όταν προέρχεται στην χώρα που γέννησε τον ναζισμό. Ουγγαρία Jobbik (Κίνημα για μια καλύτερη Ουγγαρία) Στην Ουγγαρία υπάρχει και πιο εθνικιστικό και ρατσιστικό κόμμα από αυτό που ήδη κυβερνάει την χώρα το Fidesz του Viktor Orban. Το Jobbik είναι ένα φιλοναζιστικό- αντισημιτικό κόμμα το οποίο στις τελευταίες εκλογές της Ουγγαρίας κατέκτησε την 3η θέση παίρνοντας το 20% των ψήφων (το 2006 είχε πάρει το 2.2%). Ο ακροδεξιός Victor Orban, προσπαθεί να ρίξει τα ποσοστά των νεοναζί του Jobbik, χτίζοντας ηλεκτροφόρους φράχτες στα σύνορα και κάνοντας τα “στραβά μάτια” σε παραστρατιωτικές ομάδες όπως την Magyar Garda (προσκείμενη στο Jobbik) που κυνηγούν Ρομά, πρόσφυγες, καταστρέφουν εβραϊκά μνημεία και επιτίθενται σε ομοφυλόφιλους. Αυστρία Freiheitliche Partei Österreichs (Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας) Το FPO ιδρύθηκε το 1956 από Αυστριακούς νάζι (θέλετε κάτι παραπάνω;). Ο αρχηγός του κόμματος Χάιντς Κρίστιαν Στράχε, βγήκε πρώτος σε ψήφους στον πρωτο γύρο των εκλογών του 2016 άλλα άλλα δεν πήρε ποσοστό άνω του 50% και έχασε στον δεύτερο γύρο από τον Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν των “Πρασίνων”, που συμπλήρωσε ποσοστό 53.8% έναντι 46.2% του Κρίστιαν Στράχε. O Κρίστιαν Στράχε που δηλώνει ότι δεν είναι ακροδεξιός, φορώντας στο πέτο (φωτογραφία του 2013) αυτό το αθώο μπλε άνθος που συμβολίζει τον πανγερμανισμό. Επίσης δηλώνει ότι οι Εβραίοι δεν είναι κακοί, κακό είναι το “πολιτικό Ισλάμ” που θέλει να τους καταστρέψει. Το “πολιτικό Ισλάμ έχει σκοπό την παγκόσμια κυριαρχία” συμπληρώνει, χρησιμοποιώντας λίγο μεταλλαγμένη ως προς τον “εχθρό”, την ναζιστική προπαγάνδα που χρησιμοποιούν οι ναζί για τους Εβραίους. Να σημειωθεί ότι ο Στράχε ταξίδεψε, καπάκια μετά την εκλογή του Τραμπ, στην Αμερική για να του ευχηθεί. Σουηδία Sverigedemokraterna (Σουηδοί Δημοκράτες) Το κόμμα των “Σουηδών Δημοκρατών” όσο και αν ακούγεται αταίριαστο με το όνομα του, γεννήθηκε το 1988 μέσα από το “κίνημα της λευκής ανωτερότητας”. Αυτή την στιγμή είναι το τρίτο κόμμα στην Σουηδική Βουλή, παίρνοντας 12,9% στις εκλογές και έχοντας 49 βουλευτές (στις εκλογές του 2006 ειχαν μόλις 2,9%). Η ρητορική του αρχηγού του κόμματος Jimmie Akesson, βασίζεται στο κλασσικό ακροδεξιό μοτίβο του “έρχονται οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές”. Υπάρχουν πάρα πολλά ρατσιστικά περιστατικά από μέλη του κόμματος με χαρακτηριστική μια δήλωση του αρχηγού του κόμματος το 2002, όταν αποκάλεσε τους μετανάστες στην Σουηδία “παράσιτα”. Γαλλία Front National (Εθνικό Μέτωπο) Το κόμμα που κληρονόμησε η Marine Lepen, από τον νεο-ναζί αρνητή του ολοκαυτώματος πατέρα της jean-Marie Le Pen, αναμένεται στις εκλογές της 23 Απριλίου να είναι μέχρι και πρωτο, στον πρωτο γύρο. Η Marine Lepen, έκανε ένα rebranding του κόμματος, που εκφράζει τις ίδιες ξενοφοβικές και ρατσιστικές ιδέες με τότε που το ίδρυσε ο πατέρας της, άλλα υπεκφεύγοντας να μιλήσει ανοιχτά για τις απόψεις της, όπως ο πατέρας της που είπε ότι “οι Γάλλοι συνεργάτες των ναζί, δεν έκανα κάτι απάνθρωπο αφου βοήθησαν να εκτελεστούν κομμουνιστές και διανοητικά άρρωστοι”. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα αυτά τα λαϊκίστικα ακροδεξιά κόμματα, τα ενώνει και ο ευρωσκεπτικισμός. Ένας ευρωσκεπτικισμός που οφείλεται όχι τόσο στις οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζει η Ε.Ε, ή φαντάζονται ότι εφαρμόζει η Ε.Ε (κύριο αφήγημα σε αυτά τα κόμματα είναι ότι τα λεφτά των πλουσίων δυτικών χωρών της Ένωσης, μέσο της φορολόγησης, καταλήγουν στις φτωχές χώρες του νότου), άλλα στην ανεκτικότητα που ισχυρίζονται ότι δείχνει στο θέμα της προσφυγικής κρίσης και στην συνομωσιολογική θεωρία του ότι η ένωση προμοτάρει την πολυπολιτισμικότητα και την παγκοσμοιοποίηση, με σκοπό να χαθεί από την Ευρωπη ο χριστιανικός της χαρακτήρας και μαζί με αυτόν οι εθνικές ταυτότητες των χωρών. Ο εχθρός δεν είναι ο φιλελευθερισμός, που τα ακροδεξιά κόμματα ευαγγελλίζονται, άλλα οι φτωχοί πρόσφυγες και οι μετανάστες, που κάποια ανώτερη δύναμη (σιωνισμός) κατευθύνει στην Ευρωπη μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι ότι θέλουμε να σας ανησυχήσουμε αλλά ενδεχομένως να χρειαστεί να πούμε ότι την τελευταία φορά που μια συναστρία από ακροδεξιές δυνάμεις απέκτησαν βήμα στην Γηραιά Ήπειρο η φάση στράβωσε πολύ άσχημα.
