«Αν αργείς να κοιμηθείς το βράδυ επειδή δεν την παλεύεις να πας δουλειά την επόμενη μέρα, αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Αν πρέπει να κατεβάσεις 2 μπουκάλια κρασί κάθε Κυριακή βράδυ για να αντέξεις την εβδομάδα που έρχεται, αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Αν ξυπνάς κι αναρωτιέσαι πώς τα έκανες τόσο σκατά, αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Αν νιώθεις πως έχεις απογοητεύσει τον παιδικό σου εαυτό και τα όνειρα που είχε, αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Αν νιώθεις πως όλα είναι μάταια, τότε σίγουρα αυτό το βιβλίο είναι για σένα.»

Δεν ξέρουμε για εσάς αλλά εμείς αν πετυχαίναμε ένα βιβλιαράκι με με πορτοκαλί φόντο και μπλε γράμματα που γράφει φαρδιά πλατιά «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΑ» και στο πίσω μέρος του βρίσκαμε τις παραπάνω φράσεις, θα νιώθαμε κάπως έτσι:

Και επειδή το βιβλίο μας άγγιξε και γίνεται καλύτερο αν σκεφτείς ότι ο Δημήτρης Κανέλλης, o άνθρωπος που το γράφει, είναι ο μαν πίσω απο μερικά απο τα πιο τέλεια ελληνικά pages και communities (όπως Η Ζωή στο Γραφείο και το Thank You Next) κανονίσαμε ένα Q+A για να μας πει περισσότερα.

Θα έδινες το βιβλίο σου στον νεότερο εαυτό σου; Αν ναι, γιατί;

Θα το έδινα 100% γιατί αυτός ήταν ο λόγος που το έγραψα. Δεν είχα ιδέα τι να κάνω μόλις τελείωσα την σχολή, δεν είχα ιδέα πως να φτιάξω ένα βιογραφικό και δεν είχα ιδέα τι πρέπει να κάνω ή πως να συμπεριφέρομαι στις πρώτες μου δουλειές.

Γενικά ας κρατήσουμε πως δεν είχα ιδέα από οτιδήποτε στον επαγγελματικό κόσμο. Αυτός ήταν κι ο λόγος που έγραψα το βιβλίο λοιπόν. Να βοηθήσω άλλους ανθρώπους που επίσης δεν έχουν ιδέα να καταφέρουν να επιβιώσουν στην ζούγκλα της αγοράς εργασίας.

Αν θέλουμε να περιγράψουμε την εργασιακή κατάσταση στην Ελλάδα σε 5 memes, ποια θα ήταν αυτά;

Υπάρχουν άπειρα που θα μπορούσαν να περιγράψουν την φάση της εργασιακής κατάστασης αλλά θα μείνω στα παρακάτω 5.

Πες μας 2-3 δικές σου πραγματικές στιγμές Επαγγελματικού Προσωπικού Δράματος, για να ταυτιστούμε

Η πρώτη ήταν στα πρώτα μου βήματα σε γνωστή συμβουλευτική εταιρεία τεχνολογίας. Είχαμε μαζευτεί 15-20 άτομα (πιτσιρικάδες developers) σ’ένα δωμάτιο για να μας υποδεχτεί ο HR Director. Οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαν την παραμικρή εμπειρία, το βλέπαμε σαν εκδρομή με το σχολείο.

Μπήκε μέσα ο τύπος (HR Director) και η πρώτη του πρόταση ήταν “είστε όλοι αναλώσιμοι. Μπορώ να βρω άλλους σαν εσάς σε 5 λεπτά”. Κάπου εκεί κατάλαβα πως θα πάει η φάση. Βέβαια, αργότερα κατάλαβα πως σ’αυτό το mindset είναι 9/10 εργοδότες στην Ελλάδα.

Fun fact: ο τύπος βραβεύεται σε εκδηλώσεις ως top HR Director. Κάθε φορά λιώνω στα γέλια.

Η άλλη νομίζω αφορά τον 1ο manager που είχα στην ζωή μου και είναι αρκετά μεγάλη για να την γράψω εδώ.
Αν σας δείξω τις ευχαριστίες του βιβλίου όμως πιστεύω θα καταλάβετε.

Νιώθεις ότι βελτιώνονται καθόλου τα πράγματα όσο περνάνε τα χρόνια ή μπα;

Ο μόνος λόγος που νιώθω ότι βελτιώνονται τα πράγματα είναι γιατί μειώνονται πρακτικά οι boomers. Πλέον, για πρώτη φορά η μεγαλύτερη μερίδα πληθυσμού είναι οι millenials.
Θέλω να πιστεύω πως οι millenials έχοντας ζήσει όλες τις μαλακίες από τις πλευρές των boomers κι όλα αυτά που περάσαμε πως θα έχουμε μεγαλύτερη ενσυναίσθηση της κατάστασης και κυρίως την θέληση να βοηθήσουμε τις νεότερες γενιές να προσαρμοστούν πιο εύκολα.
Ακούγεται πολλές φορές το “που να είχες περάσει αυτά που πέρασα εγώ” αλλά θεωρώ πως είναι εντελώς λάθος mentality.
Επειδή γαμηθήκαμε εμείς να βγάλουμε έναν μισθό της προκοπής δεν σημαίνει πως πρέπει να γαμηθούν κι όλοι οι υπόλοιποι. Έτσι πρέπει να αρχίσουμε να το βλέπουμε. (ελπίζω δηλαδή)

The great resignation: Υπάρχει φως στο τούνελ; Πιστεύεις μπορεί πραγματικά να κάνει κανείς στην Ελλάδα του 2022, αυτό που αγαπάει, επαγγελματική επιτυχία;
Ζούμε στην εποχή όπου όλα αλλάζουν. Βιώσαμε μια πανδημία που έχει κρατήσει πάνω από 2 χρόνια, πάρα πολλοί συνάνθρωποι μας αντιμετώπισαν προβλήματα που μπορεί να ήταν από θέματα υγείας μέχρι να ήρθε όλη η ζωή τους τούμπα ξαφνικά με αυτές τις νέες συνθήκες. Πάρα πολλές εταιρείες έκλεισαν ή αναγκάστηκαν να αλλάξουν το μοντέλο λειτουργίας τους. Το πιο σημαντικό, όμως, νομίζω είναι το μάθημα που πήραμε σχετικά με τις προτεραιότητες μας. Υπήρχαν πάρα πολλοί -ανάμεσα τους κι εγώ- που θεωρούσαμε πως η δουλειά και η επαγγελματική μας ζωή είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα.
Τελικά ίσως να μην είναι έτσι. Ότι είναι απαραίτητη για να βιοποριστείς; Προφανώς.
Αλλά δεν μπορείς να το βλέπεις μηχανικά γιατί από ένα σημείο και μετά ξεκινάνε τα προβλήματα ψυχικής υγείας. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να αφιερώνει minimum 8 ώρες την ημέρα σ’ένα περιβάλλον που δεν την παλεύει για 5 μέρες την βδομάδα. Προφανώς θα τρελαθεί στο τέλος ή θα πέσει σε κατάθλιψη. Από εκεί προέκυψε και το φαινόμενο του Great Resignation στην Αμερική όπου παραιτήθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι από τις δουλειές τους χωρίς κάποιο πλάνο ή επόμενο βήμα. Απλά για να βάλουν μια σειρά στην ζωή τους.
Γι’αυτό για εμένα το θέμα δεν είναι αν κάποιος μπορεί να κάνει αυτό που αγαπάει αλλά ότι πρέπει να κάνει αυτό που αγαπάει.

Τι έχει περισσότερο σημασία τελικά, οι απολαβές ή ένα καλό και ευχάριστο περιβάλλον εργασίας; Πόσο εύκολο – ή και όχι – είναι να το βρεις στην ελληνική πραγματικότητα;

Η εύκολη απάντηση που δίνουν όλοι συνήθως είναι οι απολαβές. Σε κάθε παρέα ακούγεται η φράση “καλά ας έπαιρνα εγώ τόσα και θα δούλευα 24 ώρες”.
Αλλά είναι λόγια του αέρα και εντελώς άστοχα.
Πολλές φορές μας συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και δεν κοιτάζουμε το θέμα του work life balance, δηλαδή η ζωή μας σε σχέση με την δουλειά μας να έχει μια ισορροπία. Θα δουλεύεις 20 ώρες για πόσο; που οδηγεί αυτό; Πουθενά.
Ξεχνάμε, πως δουλεύουμε για να ζούμε, για να κάνουμε ταξίδια, να ζήσουμε εμπειρίες και γενικώς να κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει με τα χρήματα που βγάζει.
Δεν ζούμε για να δουλεύουμε.
Αυτό στο κομμάτι των απολαβών.
Στο κομμάτι του περιβάλλοντος δυστυχώς οι περισσότεροι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα πόσο σημαντικός παράγοντας είναι ένα καλό κλίμα σε μια δουλειά.
Ένα καλό κλίμα σου εγγυάται ότι δεν θα υπάρχουν εντάσεις, θα μπορείς να κάνεις την δουλειά σου ανθρώπινα, δεν θα περιβάλλεσαι από μαλάκες και κυρίως ότι θα γνωρίσεις ανθρώπους που μπορείς να εμπιστευτείς και να βασιστείς πάνω τους.
Θα έχεις 5 φιλαράκια να πεις μαλακίες το πρωί και στο διάλειμμα για φαγητό. Αυτά τα “απλά” που θεωρούμε είναι ίσως τα πιο σημαντικά σε μια δουλειά.
Δεν είναι περίεργο που πρακτικά όλες οι πολυεθνικές ξοδεύουν άπειρα λεφτά κάθε χρόνο για να βρουν τρόπο να φτιάξουν ένα κλίμα εντός της εταιρείας εντελώς φιλικό και όμορφο. (ασχέτως άμα συνήθως δεν το πετυχαίνουν)

Είναι τελικά όλα μάταια;
Ήταν, είναι και θα είναι. Και γιατί αυτό είναι κακό;
Ο μόνος τρόπος να ξυπνήσει ο άνθρωπος και να αποφασίσει να κάνει αυτό που θέλει είναι πάντα στον φόβο για κάτι χειρότερο. Συνήθως μας ταρακουνεί ο φόβος του θανάτου. Της λήξης της ζωής.
Όσο πιο νωρίτερα καταλάβουμε πως όλα είναι μάταια, τόσο το καλύτερο. Είναι σαν μια απελευθέρωση.
Για τον απλούστατο λόγο πως είτε κάνεις αυτό που θες είτε όχι nobody cares. Ο χρόνος θα περάσει έτσι κι αλλιώς και ξέρεις την κατάληξη σου, δεν χρειάζεται καν να κάνουμε spoilers.
Οπότε έχοντας αυτό στο μυαλό σου, μπορείς κάθε φορά να εστιάσεις σε πράγματα που μετράνε, σε πράγματα που θα θυμάσαι και σε πράγματα που αξίζουν.
Κι όλα τα υπόλοιπα -όσο μπορείς- να τα γράψεις για να μην σου χαλάνε την ψυχολογία. Δεν λέω να γίνουμε μηδενιστές και να πούμε τίποτα δεν έχει νόημα άντε γεια. Καμία σχέση.
Απλά να επαναπροσδιορίσουμε λίγο τις προτεραιότητες μας γιατί νομίζω κάπου στην πορεία το χάσαμε.
Το “Όλα είναι μάταια” επίσης για μένα συνδέεται με το Memento Mori. Το λέγανε και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες σε κάποια φάση.
“Θυμήσου θα πεθανεις, άρα φρόντισε να κάνεις σπουδαία πράγματα”.

Γενικά, η υπενθύμιση της θνητότητας μας είναι μια κινητήρια δύναμη όσο κι αν φαίνεται περιέργο και μας φοβίζει.

Διαβάστε απόσπασμα από το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

O Δημήτρης Κανέλλης γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα και σπούδασε στο τμήμα πληροφορικής του ΟΠΑ. Εργάστηκε για αρκετά χρόνια ως προγραμματιστής και στη συνέχεια ξεκίνησε να ασχολείται με τα κοινωνικά δίκτυα και τον ψηφιακό κόσμο. Πλέον, έχει τη δική του επιχείρηση που δραστηριοποιείται στην Τεχνολογία, προσφέροντας υπηρεσίες και δημιουργώντας προϊόντα. Η αγαπημένη του φράση είναι το «Όλα είναι μάταια», που το θεωρεί άμεσα συνδεδεμένο με το λατινικό Memento Mori.

Ακολουθήστε τον Δημήτρη Κανέλλη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:

Instagram: https://www.instagram.com/cinnamonellis/

Facebook: https://www.facebook.com/cinnamonellis

LinkedIn: linkedin.com/in/dimitriskanellis