Ξαφνικά, μπαμ ηκούσθη στο βαζελοαέρα:

 

 

Ο Πάνος Καμμένος κινήθηκε ταχύτατα και με απόλυτη μυστικότητα, πετυχαίνοντας να αποσπάσει την υπογραφή του Κριστόφ Βαζέχα και τη συναίνεση του στην αλλαγή του ονόματος του σε “Χρήστος”.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που παλαίμαχος ποδοσφαιριστής πολιτεύεται ούτε και η τελευταία, για την ακρίβεια δεν είναι καν η πρώτη φορά που πολιτεύεται ο Βαζέχα, μιας και ήταν υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές που μας πέρασαν στο συνδυασμό του γλυκού Άρη.

 

 

Καλό θα ήταν να θυμόμαστε οτι το δρόμο προς την πολιτική αξιοποίηση παλαιμάχων ποδοσφαιριστών δεν τον άνοιξε ο Ανατόλας, άλλα ο Ανδριανόπουλος του Ολυμπιακού (ένας απο τους 5 αδελφούς Ανδριανόπουλους που ίδρυσαν το σύλλογο), ο οποίος εξελέγη το 1950 βουλευτής Πειραιά με το Λαϊκό κόμμα του Παναγή Τσαλδάρη, ένα χρόνο μετά βγήκε δήμαρχος Πειραια, ενώ το 1955 διορίστηκε και πρόεδρος του ΟΛΠ (δηλαδή του λιμανιού του Πειραιά), συγκεντρώνοντας στα χέρια του εξουσίες που σήμερα μοιράζονται μεταξύ του Μώραλη, του Τραγάκη και μισής ντουζίνας Κινέζων.

 

 

Γενικά μιλώντας, το θέμα “παλαίμαχοι της μπάλας το ρίχνουν στη πολιτική”, αφορά κυρίως τις παλιές δόξες του Ολυμπιακού: για παράδειγμα, στις εκλογές του 1990, ο Γιώργος Κούδας κατέβηκε με το ΚΚΕ στην Α’ Θεσσαλονίκης και απέτυχε παταγωδώς να εκλεγεί, όπως και ο – κολλητός του Σαμαρά – Αντώνης Αντωνιάδης που παλεύει χρόνια να εκλεγεί στη Β’ Αθηνών, αλλά και ο Ντανιέλο Μπατίστα, ο οποίος κατέβηκε με το κόμμα της Ντόρας στη Β’ Αθηνών και πήρε λιγότερους σταυρούς απ’οσα γκολ έχει βάλει στη πλούσια καριέρα του.

(σ.σ. υπερβολή που έχει σαν στόχο να υπογραμμίσει τις πολύ λίγες ψήφους που πήρε ο Νανιέλο, 560 συγκεκριμένα)

 

 

Μέχρι σήμερα, ο Ανδριανόπουλος και ο Ανατόλας είναι οι μόνοι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές που έχουν εκλεγεί βουλευτές έβερ, αν και γενικά οι πρώην παίχτες του Ολυμπιακού κάνουν καλή μπάζα ψήφων στις εκλογές, ειδικά αν κατέβουν στο Πειραιά με φίλο-ολυμπιακή εικόνα και πλατφόρμα.

 

 

Οι εποχές αλλάζουν βέβαια – για παράδειγμα στις εκλογές του 2012, Μητρόπουλος και Ανατόλας μαζί πήρανε 5800 ψήφους, ενώ ο Λαφαζάνης μόνος του, πήρε 15800.

Ακριβώς επειδή οι εποχές αλλάζουν και όποιος δεν προσαρμοστεί θα βρεθεί να κάνει πηγαίνει χέρι-χέρι με το Καρατζαφέρη στις ντουζιέρες του Κορυδαλλού στην πολιτική έρημο, θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το κείμενο για να διατυπώσουμε μερικές προτάσεις προς τα αγαπημένα μας κόμματα και πιο συγκεκριμένα: θα προτείνουμε τους ιδανικούς παλαίμαχους ποδοσφαιριστές – υποψήφιους βουλευτές για κάθε κόμμα. (πλην των ΑΝ.ΕΛ. οι οποίοι κάνανε ήδη την επιλογή τους)

 

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Σωτήρης Γεωργούντζος – Μπορεί να μην είναι πρώην ποδοσφαιριστής, άλλα είναι ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ που ζει, αναπνέει και μανουριάζει για την Καλαμάτα.

 

 

ΣΥΡΙΖΑ

Πάτρικ Ογκουνσότο – Ο συμπαθής Πάτρικ έχει όλο το πακέτο που ψάχνει ο ΣΥΡΙΖΑ καθώς είναι “καλός” μετανάστης που δε φοβάται να παλέψει για το δίκιο του όταν θεωρεί πως αδικείται.

 

 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Άγγελος Χαριστέας – Είναι ψηλός, λεβέντης, ΕΛΛΗΝΑΣ, παίζει μπουζούκι και έχει χειρότερο κοντρόλ κι από τη γοργόνα την αδερφή του Μεγαλέξανδρου (η οποία δεν έχει πόδια). Το σημαντικότερο: είναι καλό παιδί χωρίς φιλοδοξίες να φάει τη θέση του αρχηγού και έχει καλές άκρες στη Γερμανία.

 

 

ΚΚΕ

Ιεροκλής Στολτίδης – Ένας χαμηλών τόνων εργάτης στη μεσαία γραμμή, είναι αυτό ακριβώς που χρειαζεται το ΚΚΕ στις εκλογές που έρχονται. Ατελείωτο τρέξιμο, αποφασιστικά τάκλιν, λίγα άλλα πολύ σημαντικά γκολ και χωρίς ποτέ να δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα – είναι ταμάμ λέμε.

 

 

ΠΟΤΑΜΙ

Ντέμης Νικολαίδης – Ο Ντέμης και το Ποτάμι είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο, τέλος. Τι ήταν δηλαδή η ΑΕΚ επί των ημερών του Ντέμη αν όχι τα προεόρτια του Ποταμιού; Απλά όπου λέει Παππάς βάλτε Μπόμπολας κι όπου λέει Λάκης Νικολάου βάλτε Στέλιος Ράμφος.

 

ΠΑΣΟΚ

Νίκος Αλέφαντος – Αυτές τις μαύρες μέρες που περνάει το Πασοκ, είναι πιο σημαντική απο ποτέ η ενίσχυση του απο δικούς του ανθρώπους, που ξέρουν ποιο είναι το διακύβευμα και θα ματώσουν τη φανέλα. Βέβαια για να δουλέψει 100% ο Αλέφας θα χρειαστεί και ένα ζόμπι Ανδρέα Παπανδρέου να τον εμπνέει και να γεμίζει τρόμο τις αντίπαλες άμυνες.

 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Πουρουπουπού – Με όνομα βαρύ σαν ιστορία, ατελείωτη θεσμική εμπερία και αυτό το λατρεμένο στιλ, ο Πουρουπουπού είτε θα βγάλει τον Κουβέλη πλανητάρχη, είτε θα τον βυθίσει στα σκατά – σε κάθε περίπτωση όμως, σαν άλλος Sid Vicious, θα το έχει κάνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

 

ΛΑΟΣ

Πάμπλο Γκαρσία – Μπορεί να είναι ξένος, άλλα δεν είναι μαυριδερός και συμβολίζει έννοιες απόλυτα ιερές για κάθε Έλληνα, όπως η μανούρα στη μεγάλη περιοχή, η μανούρα στο κόρνερ, η μανούρα στο κέντρο και η μανούρα στα αποδυτήρια.

 

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ

Άγγελος Μπασινάς – Ο γοητευτικός κλαρινοφαλακρίνιο των ελληνικών γηπέδων είναι ο ιδανικός για να προωθήσει τις φιλικές για το περιβάλλον θέσεις του κόμματος, χωρίς να χρειαστεί να καταπιέσει την τάση για γκρίνια και εριστικότητα που τον διέκριναν απο πάντα και τον κατέστησαν πιο μισητό (και πολύ πιο άμπαλο) και απο τον Κώστα Κατσουράνη. Peace and Love.

Το νου σας ρεμάλια, ψηφίστε υπεύθυνα και χωρίς χανγκόβερ αν γίνεται.