Αχ! Τα 90s! Tόσες μνήμες! Και πως να τα εξηγήσεις σε ένα παιδί που δεν τα’χει ζήσει; Πως να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν έχει μνήμες από τον Καμπούρη να βάζει τις βολές εκείνη τη μαγική εποχή;

Πως να εξηγήσεις τι σημαίνει να ανοίγεις το Mtv και να παίζει ΟΝΤΩΣ μουσική;  Πως να εξηγήσεις ότι κυκλοφορούσαν άνθρωποι με κουρέματα mullet που ήταν σαν στη μέση της διαδικασίας κουρέματος της μαλούρας να άλλαξαν γνώμη και φύγαν άρον άρον από το κουρείο. Πως να εξηγήσεις τι οδηγούσε τα παιδιά της εποχής να κάθονται επί βδομάδες να βλέπουν τρέιλερ από τη τζίνι και το τζίνι και τους dukes of hazard σε επανάληψη, περιμένοντας την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης; Πως να εξηγήσεις ότι το Mega θεωρούσε καλή ιδέα να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο το κενό των διαφημίσεων βάζοντας MAX BARA;

Εκείνη τη μακρινή εποχή παιδιά μου πρέπει να καταλάβετε ότι όλα ήταν χειροκίνητα. Αν πχ. ήθελες να δεις αν ένα καρπούζι είναι καλό, έπρεπε να το χτυπήσεις με το ίδιο σου το χέρι και να αφουγκραστείς τον ήχο με το ίδιο σου το αυτί αντί να χρησιμοποιήσεις το αντίστοιχο application του i-phone σου. Με τον ίδιο τρόπο έπρεπε με το χέρι σου να βάζεις τα πιγκουινάκια στην τσουλήθρα. Τρελό έτσι;

Πολλοί έχουν συνδέσει το παιχνίδι με τα πιγκουινάκια με τον Κώστα Βουτσά ο οποίος, ας σημειωθεί, ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ στο κουτί του συγκεκριμμένου παιχνιδιού αλλά στη φτηνή απομίμησή του με στρουμφάκια, καθώς και στο κουτί των «Μικρών Ψαράδων». Γενικά ο Βουτσάς με την τάση του να εμφανίζεται ακάλεστος σε παρέες μικρών παιδιών που παίζουν παιχνίδια, μπορεί να πει κανείς ότι δικαίως του δίδεται ο τίτλος του Pedobear των 90s

 

Εκείνη την εποχή, το ξέρω φαίνεται απίθανο, αλλά κάποιος μπορούσε να περπατήσει τετράγωνα ολόκληρα χωρίς να βρει διανυκτερεύον φροζενογιογκουρτάδικο! Οι νέοι της εποχής αναγκαζόντουσαν να τρώνε γκοφρέτες κουκουρούκου, μόλτο (ψημένο στην τοστιέρα για τους extreme τύπους) και γενικά φαγητό περιπτέρου. Μάλιστα μέσα στην κουκουρούκου μπορούσες να βρεις χαλκομανίες, γιατί στα 90s αν κάποιος είχε τατουάζ, ή το βρήκε στην κουκουρούκου, ή ήταν ναύτης. Φήμες ότι οι χαλκομανίες περιείχαν aids ή/και ναρκωτικά δεν έχουν εξακριβωθεί.

 

Μια εποχή που για να μπεις στο διαδίκτυο έπρεπε να περιμένεις γύρω στα 2 λεπτά για να συνδεθεί το μόντεμ, το facebook και τα κοινωνικά δίκτυα ήταν όπως καταλαβαίνετε εκτός πραγματικότητας. Ο μόνος τρόπος για να επικοινωνήσουν οι πρωτόγονοι άνθρωποι εκείνης της εποχής ήταν δένοντας δύο ποτήρια με σπάγγο όπως φαίνεται στην εικόνα.

Σε μια χώρα όπου οι μισοί είναι Ολυμπιακοί, το να έχει να πάρει ο Ολυμπιακός πρωτάθλημα 15 χρόνια δημιουργεί περίεργες παρενέργειες στην κοινωνία των 90s. Ξαφνικά όλοι ασχολούνται με ένα περίεργο πρωτόγονο άθλημα της εποχής όπου διάφοροι κρεμανταλάδες χτυπούν με δύναμη μια μπάλα στο πάτωμα.

Ο σημερινός νέος με το πάτημα ενός κουμπιού μπορεί άμεσα να έχει πρόσβαση σε οποιαδήποτε τσόντα θέλει. Σε 2 λεπτά μπορεί να στέκει μπροστά από έναν κατάλογο κλιπακίων με αιμομικτικά κουνάβια να κάνουν παρτούζες με σαδομαζοχίστριες γιαγιάδες (αυτά όλα τα ξέρω επειδή μου τα’χει πει ένας φίλος μου) αλλά τα πράγματα δεν ήταν το ίδιο απλά για το παιδί των 90s. Το καημένο αυτό έπρεπε να περιμένει να κοιμηθούν όλοι στο σπίτι, να ανοίξει το νεοφερμένο τότε δορυφορικό κανάλι και να παρακολουθήσει 2 ώρες ταινία στα γερμανικά με την ελπίδα ότι θα δει μισό βυζί.

Όπως όλα τα καλά πράγματα πρέπει να τελειώσουν, έτσι πρέπει να γίνει και μ’αυτό το άρθρο. Τι καλύτερος τρόπος να σας αποχαιρετίσω λοιπόν παρά με την ευχή «ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΝΑΤΑΣΑ ΣΥΡΕΓΓΕΛΑ» η οποία σηματοδοτούσε το τέλος κάθε δραστηριότητας την εποχή των 90s. Kανείς δεν επιτρεπόταν να σηκωθεί από κινηματογραφική αίθουσα πριν δοθεί το συγκεκριμένο σύνθημα, it ain’t over ‘till Νατάσα Συρεγγέλα translates, που λένε και οι Αμερικάνοι. (Αντίστοιχο τέλος για μεταγλωτισμένα παιδικά ήταν το «Ακούστηκαν με αλφαβητική σειρά Ακίνδυνος Γκίκας»)

Αυτά λοιπόν φίλοι μου για τα 90s. Μέχρι την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε σας εύχομαι από καρδιάς απόδοση διαλόγων Νατάσα Συρεγγέλα.