Καταγράψαμε τα είδη των ανθρώπων που θα δεις πάντα πάνω ή δίπλα στο κύμα, σε κάθε παραλία, κάθε καλοκαίρι
Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Τέτοια παραδείγματα είναι η ομορφιά των ελληνικών παραλιών, η νοστιμιά της ελληνικής ντομάτας, ο θάνατος, οι φόροι και οι κλασικοί ανθρωποτύποι που θα συναντήσεις σε κάθε παραλία. Το μόνο που χρειάζεται είναι να θυμηθείς να βάλεις στις αποσκευές σου το αφρόλουτρο με το απόλυτο άρωμα καλοκαιριού, δηλαδή το Old Spice Santorini και να τσεκάρεις τον αναλυτικό μας οδηγό.
Έτσι, όχι μόνο θα συμφωνήσεις αμέσως μαζί μας, για το ποιοι άνθρωποι ζουν πάντα ανάμεσα μας, αλλά θα τους ξεχωρίζεις με την πρώτη ματιά:
Όταν εσύ είσαι τελείως απροετοίμαστος για ό,τι τρομερό μπορεί να συμβεί ξαφνικά (όπως να σκάσουν 50 λυκειόπαιδα με ρακέτες), αυτός είναι έτοιμος με φορητό φαρμακείο, σκόνη για φίδια, ξηρά τροφή και γενικά τα πάντα όλα. Στο λίγο διάβασμα που επιτρέπει στον εαυτό του, διαβάζει την Τέχνη του Πολέμου του Σουν Τζου.
Ο Παραλιάρχης τα κάνει όλα και συμφέρει: Είναι ιδιοκτήτης, διαχειριστής, γνώστης και γενικά απόλυτος άρχοντας της παραλίας. Θα σκάσει με την οικογένεια και 2 φιλικά ζευγάρια και έχει μια σκηνή που χωράει 120 άτομα και έχει δωμάτια, σαλόνι εσωτερικό, αυλή και αίθουσα διαλογισμού.
Επίσης, έχει φουσκωτό και πηγαίνει το πρωί για αθλοπαιδιές με τα παιδιά του, έχει ψησταριά, κανό, καγιάκ, ρακέτες, ρουκέτες και γενικά πλήρη εξοπλισμό που απλώνει στην μισή παραλία η οποία του ανήκει μέχρι να ξεκουμπιστεί. Μην ανησυχείτε, ξέρει ακριβώς ποιος και πόσος χώρος σας αναλογεί. Είναι ένας δίκαιος Θεός.
Ο Φοιτητάντερ προσπαθεί να μην υστερήσει ούτε σε ένα σημείο από τη φυσιογνωμία που λέγεται Μαέβιους Παχατουρίδης. Δεν σκάει στο ελεύθερο στην Ανάφη για να διακοπάρει, αλλά για να συλλογιστεί. Δεν παίρνει απλά ένα βιβλίο μαζί του για να πουλάει μούρη, αλλά διαλέγει προσεκτικά το βιβλίο κοινωνιολογίας του 18ο αιώνα που θα πουλάει μούρη.
Εννοείται πως παίζει γιουκαλίλι. Ναι, είναι 4ο έτος, πως το καταλάβατε;
Ο τύπος με τις ρακέτες έχει κάτι από αρχαιοελληνική τραγωδία. Δεν έχει ρίξει ούτε σταγόνα θάλασσας πάνω του αλλά κάθεται όλη την ημέρα και παίζει ρακέτες. Κανείς δεν ξέρει πότε ξεκίνησε. Κανείς δεν τον είδε ποτέ να σταματά.
Μήπως ήταν πάντα εκεί; Είναι ο παράδεισος ή η αιώνια τιμωρία; Θα μπορούσατε να ξεχάσετε τελείως την ύπαρξη του, αν δεν υπήρχε το τακ τακ και το μπαλάκι που έπεσε μέσα στο κλαμπ σάντουιτς σας.
Ο «Αφροδίτης της Μήλου» έχει τόση τεχνική πόζα όσο 50 πασαρέλες στο Μιλάνο. Κάθε κίνηση του πάνω στην άμμο είναι φτιαγμένη με υπολογιστικά μοντέλα και διαφορικές εξισώσεις. Ο τρόπος που θα κινείται ατενίζοντας αγέρωχος ενώ παράλληλα θα αφήνει την πετσέτα να ανεμίζει απαιτεί περισσότερο θεωρητικό background από την πυρηνική φυσική.
Το μόνο πρόβλημα καμία φορά είναι ότι ζορίζεται να ανταποκριθεί στα βλέμματα που ψήθηκαν μαζί του, γιατί η συνέχιση της άψογης κίνησής του τού τρώει όλη την υπολογιστική του δύναμη.
Ο Γιόγκι δεν έρχεται στην παραλία για να χαλαρώσει, η παραλία πάει στον Γιόγκι για να χαλαρώσει. Εκτός από την σοφία αιώνων που χαρίζει στην ανθρωπότητα η σχολή γιόγκα της οποίας είναι μύστης (η οποία ιδρύθηκε από έναν γκουρού στις Τζιτζιφιές στα τέλη του ’15), ο Γιόγκι γνωρίζει επίσης από ρέικι, φενγκ σούι, ανθοθεραπεία, ρεφλεξολογία και θερμοσίφωνες, γιατί με αυτό ασχολούνταν πριν γίνει σοφός.
Τα έχει όλα και συμφέρει, εν ολίγοις. Θα τον καταλάβετε από το διαπεραστικό βλέμμα αγελάδας που τον διακρίνει κι από τις πλατιές γνώσεις ασκήσεων γιόγκα που επιδεικνύει στην παραλία: Τη στάση Βουνού, τη στάση του Πολεμιστή, τη στάση του Κορακιού και αν βρεθεί κανένα θύμα κάποιο άτομο που θέλει να μάθει, τη στάση του Γύπα.
Ο «Βάλε λάδι» είναι ο δίδυμος αδερφός του «Αφροδίτη της Μήλου», με τον οποίο χωρίστηκαν στη γέννα και πήραν το δρόμο τους. Η διαφορά τους είναι ότι ο δεύτερος κινείται από και προς τη θάλασσα με απλανές βλέμμα, ενώ ο πρώτος προσπαθεί όντως να γίνει αρχαιοελληνικό (ή έστω ρωμαϊκό άγαλμα):
Το καθημερινό του task είναι να φορέσει τα γυαλιά του με τον απαραίτητο καθρέφτη, να ρίξει πάνω του περισσότερο λάδι από όσο βγάζει ο ελαιώνας της Άμφισσας, να βάλει τα χέρια στη μέση στην κατάλληλη γωνία με το σώμα και να αρχίσει να σκανάρει την παραλία. Καθοριστική είναι επίσης η βοήθεια του Old Spice Santorini, που θα ισορροπήσει το πολύ λάδι για να μη θυμίζει φριτέζα ο φίλος μας. Η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι να εντοπίσει το ανυποψίαστο θύμα του.
Εκεί τα πράγματα σκουραίνουν με διαφορετικό τρόπο από το δίδυμο αδερφάκι του: Στην περίπτωση του «Βάλε Λάδι», η δυσκολία ότι από την πολύ ορθοστασία σε στάση παρατήρησης, έχει ξεχάσει πως να στρίβει.
Ο Κλαμπερ είναι ένας απλός άνθρωπος, του αρέσει να αράζει, να μπουκώνει κλαμπ σαντουιτς και να πίνει καφεδάρα ή μπυράκι. Όλη του η δραστηριότητα στην παραλία συγκεντρώνεται στο στάδιο “εύρεση ξαπλώστρας” και από τη στιγμή που ο Κλαμπερ θα βρει το λιμάνι του είναι ο πιο χαρούμενος και ευχάριστος άνθρωπος στον κόσμο – εκτός αν δουλεύετε σέρβις, γιατί σκοπεύει να μασουλάει και να πίνει πράγματα από το σούρουπο ως την αυγή.
Το μόνο του πρόβλημα στη ζωή είναι ότι στο τέλος παίζει να χρειαστεί ηλεκτροκόλληση για να αφαιρεθεί η ξαπλώστρα από πάνω του.
Ο Μαν είναι ο μόνος στη λίστα μας που δεν είναι κλισέ, γιατί ο μαν είσαι εσύ (και δεν είσαι κλισέ). Είσαι στην παραλία για να κάνεις τη φασάρα σου, για να περάσεις καλά με φίλους κι όχι μόνο και σε καμία περίπτωση δεν θα γίνεις γραφικός ή καρικατούρα (οκ, μην το προσπαθήσεις κιόλας, ας μην είμαστε υπερβολικοί). Το μόνο που χρειάζεσαι είναι κέφι, good vibes και το Old Spice Santorini ανά χείρας και φύγαμε για το καλύτερο δυνατό καλοκαίρι!
© 2012 - 2023 · All Rights Reserved · Flows on Magma Framework
